Music is my fuel 2024: IV

Η τέταρτη συνέχεια της σειράς Music is my fuel για το 2024 διαρκεί περίπου δυόμιση ώρες και ομολογώ πως παίδεψε κάμποσο τον δημιουργό της... Αποτελείται από νέες μουσικές, οι οποίες παρουσιάζονται με την εξής σκηνοθεσία: από  αφαιρετική dub electronica σε soul, trip hop και downtempo και ολίγον τι από hip hop, για να ολοκληρώσουμε τη βόλτα μας με ατμοσφαιρικό deep house. Πίσω όμως από όλες αυτές τις αλλαγές, χαμογελά η τζαζ μουσική, ενώ στις αστικές σκιές χορεύουν ποπ μελωδίες. Καλή ακρόαση!

πηγή εικόνας

10 trip hop κυκλοφορίες του 2024: μια υποβρύχια αστική βόλτα

Για πολλούς ακροατές, το trip hop άνθισε και μαράθηκε εντός της σπουδαίας μουσικής δεκαετίας του 1990. Ωστόσο, οι περικοκλάδες αυτού του αλλόκοτου υποβρύχιου φυτού απλώθηκαν και στις αρχές των 00s μέσα από την ακμή του downtempo, αλλά και στη συνέχεια ξεφύτρωναν απρόσμενα μπλεγμένες με άλλα είδη και στιλ, από το deep house ως το indie rock. Επομένως, και και το 2024 το trip hop δεν αναβιώνει απλά, αντιθέτως συνεχίζει αδιάκοπα μια τρομερά ενδιαφέρουσα πορεία, η οποία συμπλέει με τις πιο προωθημένες τάσεις της σημερινής ηλεκτρονικής σκηνής.

Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κι ας βουτήξουμε σε 10 υπέροχα φετινά trip hop άλμπουμ: τα έξι ανήκουν σε νέους καλλιτέχνες, ενώ τα άλλα τέσσερα σε πλέον κλασικούς παίκτες.

Α. ΟΙ ΝΕΟΠΕΣ

Birdsnake - Birdsnake Begins (Bathtub Music)

Στο ντεμπούτο EP τους αυτοί οι νεαροί από το Σίδνεϋ παρουσιάζουν ένα πειραματικό, ημί-αυτοσχεδιαστικό και tribal trip hop, που οπωσδήποτε εξελίσσει το συγκεκριμένο υπό-είδος σε άγνωστες ως τώρα γαίες, δανειζόμενο στοιχεία από το krautrock και το folk, ενώ ακολουθεί την περιπετειωδώς αυτοσχεδιαστική λογική της τζαζ. Παρόλες όμως αυτές τις πρωτότυπες προσμείξεις, έχουμε να κάνουμε με ένα ξεκάθαρα dubby trip hop άλμπουμ, με έντονο υφέρπον groove: άλλωστε οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται -λίγο παράδοξα, είναι η αλήθεια- ως jazz-funk!

Monoplay - Nine Lives (trueColors)

Monoplay · Nine Lives

Ο Ρώσος Monoplay (Raha Medzhidov) στο δεύτερο full-length του, Nine Lives, προσφέρει εσωστρεφές και ηχητικά ψυχρό trip hop, το οποίο δανείζεται πολλά στοιχεία από το minimal techno - microhouse, ειδικά στα επίπεδα της ενορχήστρωσης και της παραγωγής. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, συλλέγονται τραγούδια αφιερωμένα σε προσωπικές εξομολογήσεις και ζεστά συναισθήματα μελαγχολίας, ενώ οι μελωδίες, ειδικά των φωνητικών, ακολουθούν blues δρόμους. Οι επιρροές εντοπίζονται σε Massive Attack, Morcheeba και Nicolas Jaar. Τελικά ο Monoplay είναι ένας singer-songwriter της electronica, του οποίου η μουσική αιχμαλωτίζει το φαντασιακό μιας νυχτερινής αχανούς μεγαλούπολης... σίγουρα ρωσικής. 

Starsiren - All Dust (self-released)

Στο ντεμπούτο των Starsiren από την Atlanta, θα βρείτε trip hop, ενός συχνά αδυσώπητα μελαγχολικού αστικού κλίματος, άλλωστε και ο τίτλος του άλμπουμ είναι ιδιαίτερα γλαφυρός... Αλλά αυτό το 4AD, σχεδόν goth στιλ εμπλουτίζεται, τόσο με ένα μαύρο groove όσο και μια alt-pop ευαισθησία, που μου θύμισε jj (του πλέον κλασικού "Still i Got Summer On My Mind"). Τελικά, στο βάθος μας κλείνει το μάτι η Kate Bush, όπως φαίνεται και από τη διασκευή στο αθάνατο "Running Up That Hill".

Travel Plans (self-released)

Το Τεξανό ντουέτο, με το υπέροχο όνομα, μέσα στο 2024 έχει παρουσιάσει περίπου 20 singles και EPs, που συγκροτούν άνετα ένα διπλό άλμπουμ. Με επιρροές, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, από Brakestra, DJ Shadow, Heliocentrics, Beta Band και Phish, βαδίζουν πότε πιο χαμηλόφωνα, πότε πιο funky, αλλά πάντα αισιόδοξα και αθεράπευτα cool. Οι επιρροές από dub και rock πλούσιες και σαφείς, από Thievery Corporation ως Calexico, αλλά και από τους συμπατριώτες τους Khruangbin. Το αποτέλεσμα: μια χειροποίητη και σκονισμένη desert ατμόσφαιρα, "straight out from Texas", που λέμε εκεί στον Νότο!

Dawn Again - Every Dog's Hotel (Hell Yeah Recordings)

Ο Dawn Again μας έρχεται από την Μελβούρνη της Αυστραλίας με ένα full-length ντεμπούτο γεμάτο με καλοφτιαγμένο ορχηστρικό downtempo που φέρνει στο νου τις δοξασμένες στιγμές των 90s (βλ. πρώιμους Thievery, K&D, Fila Brazilia), με επιρροές από τις πιο πρόσφατες εξελίξεις της bass music, όπως αυτή έχει συνταιριαστεί με το ορχηστρικό hip hop και την midtempo house. Κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα επιφανειακά ψυχρή και φουτουριστική, αλλά στην ουσία ζεστή και γνώριμη, ειδικά για τους ακροατές του trip hop/ downtempo ιδιώματος. Αλλά, η καθεμία και ο καθένας που θα αφεθεί στα χέρια του Mr. Dawn Again θα απολαύσει μια αισιόδοξη και υπογείως γκρουβάτη ενατένιση. 

Trickpony - Pillow Talk (Step Ball Chain)

Το Αυστραλιανό - Φιλανδικό γκρουπ των Trickpony μας γυρνάει πίσω στις ρίζες της μουσικής που αγαπάμε: ψυχεδελικό, λυσεργικό και- θα λέγαμε- αισθησιακό παλιομοδίτικο trip hop, με atmospheric drum & bass γυρίσματα ("Shiver"), αλλά και μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε shoegaze των 90s. Τα φωνητικά της Maria Korkeila είναι, πρώτον, δροσερά και νεανικά, δεύτερον, μυστηριακά και διονυσιακά, τρίτον, αθεράπευτα ρετρό. Οι φίλοι των Massive Attack, Tricky, Portishead και Sneaker Pimps ας επενδύσουν άφοβα. 

Β. ΟΙ ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ

Moby - always centered at night (Always Centered At Night)

Στο νέο άλμπουμ του Moby -το 22ο της καριέρας του:

1. τα μισά περίπου από τα τραγούδια μπορούν άνετα να ενταχθούν σε ένα νυκτικό (όπως φανερώνει και ο τίτλος του άλμπουμ) trip hop ζεστής μελαγχολίας

2. Τα τα άλλα μισά άσματα μοιράζονται σε deep house και breaks, με αποτέλεσμα όλο το άλμπουμ να αποπνέει έναν οικείο 90s αέρα, αλλά…

3. Παράλληλα η συνθετική, ηχητική και αισθητική προσέγγιση είναι φρέσκες και σημερινές, κυρίως επειδή ο Moby συνεργάζεται με μία σειρά νέων φοβερών soulful φωνών, που τα δίνουν όλα ώστε να εκφράσουν τη διαχρονική ανησυχία του παλαίμαχου δημιουργού για τα περιβαλλοντικά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. 

Μετά από πολύ καιρό ακούω ένα full-length του κύριου Richard Melville Hall απνευστί ξανά και ξανά.

Steve Cobby - FUCK NO (Déclassé)

Για το τρομερό άλμπουμ του Steve Cobby τα έχουμε πει αναλυτικά εδώ. Επομένως, περιληπτικά εδώ να θυμίσουμε ότι ο σπουδαίος παραγωγός της electronica, ιδρυτικό μέλος των Fila Brazilia, φτιάχνει ένα σαφώς πολιτικό άλμπουμ, όπου μέσα από ένα jazzy και dubby χαλαρό μα και ρυθμικό jamming, αρθρώνει ένα γ******ο ΌΧΙ σε κάθε πρόσωπο, τάση και νοοτροπία που κοντράρει τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας και της αρμονικής συνύπαρξης των πολιτισμών. 

Jon Kennedy - My Technology (Jon Kennedy Federation)

Ακόμα ένα πολύ δυνατό άλμπουμ προστίθεται στη μακρά μουσική παραγωγή του Jon Kennedy: κυρίως συναισθηματικό και ταξιδιάρικο, σχεδόν out of this world trip hop, αλλά και breaks, καθώς και drum & bass σε ορχηστρικές ή τραγουδιστικές εκδοχές, στις οποίες εναλλάσσονται οι αισθαντικές και ζεστές γυναικείες φωνές με τις λίγο τρελούτσικες μα εξίσου συναισθηματικές ανδρικές. Η παραγωγή και η ενορχήστρωση είναι σύνθετες, αλλά καθόλου αυτάρεσκες και προσεγμένες μέχρι κεραίας. 

Deep Dive Corp. - Medusa (Scuba Music)

Από το πάλαι ποτέ ντουέτο των Deep Dive Corp. εδώ και χρόνια έχει μείνει ο κιθαρίστας, συνθέτης και παραγωγός Peter Musebrink.  Ο Peter, λοιπόν, επιστρέφει μετά από χρόνια με ένα ιδιαίτερα ισορροπημένο άλμπουμ: εσωστρεφές και σχεδόν αναστοχαστικό chill out με έντονα στοιχεία trip hop, αλλά και world samples, στο κλασικό γκρουβάτο και trippy ήχο των Deep Dive Corp. Ίσως το πιο εσωτερικό άλμπουμ του πλέον one man's band, με μια κατασταλαγμένη άποψη, τόσο μουσική - ηχητική, όσο και ψυχολογική. Αυτή η τάση διακρίνεται και από την ένταξη αρκετών τραγουδιών στο άλμπουμ, τα οποία ακολουθούν την αντίληψη του folk singing - songwriting. Σε αυτά τα τραγούδια θα βρούμε και συνεργασίες με πολύ καλούς τραγουδιστές, ενδεικτικές μιας δημιουργικής εξωστρέφειας. 

Η νέα σκήνη του trip hop, λοιπόν, απλώνεται σε Ευρώπη, Αμερική και- όπως βλέπουμε- κυρίως στην Αυστραλία, παραμένοντας ένα παγκοσμιοποιημένο φαινόμενο. Παράλληλα, η ανάμειξη με deep house και drum & bass αποτελεί κοινό τόπο και, βέβαια, δεν είναι τυχαία, καθώς αυτές οι δύο κατευθύνσεις της ηλεκτρονικής μουσικής έχουν μεγάλη απήχηση. Ειδικά, το 2024 το drum & bass έχει κάνει ένα μεγάλο comeback, τόσο στο underground,όσο και στο mainstream. Οι σημερινοί trip hoppers έχουν ευαίσθητες καλλιτεχνικές, πολιτισμικές και κοινωνικές κεραίες και αυτό που μου αρέσει πολύ είναι πως νέοι άνθρωποι συναρπάζονται με αυτή την στοχαστική, εκλεκτική, ατμοσφαιρική και γεμάτη groove αστική electronica. 

η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο είναι τραβηγμένη στο Παρίσι το 2018.