12/4/20

Magical Mystery Tour s02e06: We live in the world baby

                                                                                                           
Κάπως έτσι φτάσαμε και στο 13ο επεισόδιο της εκπομπής Magical Mystery Tour στο διαδικτυακό Paranoise Radio ή στο episode 06 της season 02, για να το θέσουμε με όρους Netflix.

Ο τίτλος του επεισοδίου, We live in the world baby είναι εμπνευσμένος από το τραγούδι του Roy Ayers που ανοίγει το σετ. Η επιλογή του πολυπολιτισμικού playlist έγινε με σκοπό να προκαλέσει στον ακροατή μια αίσθηση ταξιδιού σε διάφορα μέρη του κόσμου και τελικά να αναδείξει μια παγκόσμια αλληλεγγύη. Με τον εγκλεισμό και τη φυσική αποστασιοποίηση που έχει φέρει η κρίση του Κορωνοϊού, όχι μόνο η ταξιδιωτική δραστηριότητα μα και η δυνατότητα ακόμα φαίνεται μακρινή. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι η ασθένεια μπορεί να προσβάλλει τον καθένα από μας, σίγουρα μας φέρνει πιο κοντά σε ένα νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο...




Πεθυμώντας ένα πιο κλασικό ραδιοφωνικό format, στο πλαίσιο του οποίου ο παραγωγός δεν είναι ένας σιωπηλός DJ, αλλά μιλάει και σχολιάζει τα κομμάτια που παίζονται, σκέφτηκα να σχολιάσω έστω γραπτά και όσο πιο συνοπτικά μπορώ τη καθεμιά από τις -ξεχωριστές θεωρώ- συνθέσεις του συγκεκριμένου playlist. 

01. Roy Ayers Ubiquity We Live in Brooklyn, Baby (1972)

Από το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος του Roy Ayers, He is Coming του 1972, ένα smooth soul αριστούργημα, με ατονικά έγχορδα να κυριαρχούν. Παράλληλα, οι στίχοι απλοί, δυναμικοί και λυρικοί είναι αλλόκοτα επίκαιροι μέσα στην πανδημία. 

02. Four Tet - Teenage Birdsong (2020)

Ένα κλασικό downtempo διαμαντάκι του Four Tet (Kieran Hebden) που διαρκεί κάτι λιγότερο από τρεισήμισι λεπτά. Από το φετινό του άλμπουμ Sixteen Oceans, το οποίο αναμφίβολα θα φιγουράρει στην προσωπική μου λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2020.

03. Saved My Life - Lotus 72 D (2018)

Downbeat funky βραζιλιάνικο groove πρώτης γραμμής, ένα edit στο ομώνυμο άσμα του middle 70s Βραζιλιάνου τραγουδιστή Zé Roberto, από τα χέρια του ντουέτου Saved My Life.

04. Ahmed Fakroun - Awedny (1974)

Ο Ahmed Fakroun είναι ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές και συνθέτες της Λιβύης. Γεννημένος το 1953, έχει κυκλοφορήσει αμέτρητα άλμπουμ και singles, στα περισσότερα από τα οποία μπλέκει τη μουσική παράδοση της πατρίδας του με δυτικά στοιχεία, rock, jazz, disco κλπ. Στο έργο του υφέρπει ένας πειραματισμός, που κάποιες φορές ξεδιπλώνεται ακομπλεξάριστα, όπως στη συνεργασία του με τον Ιταλό Riccardo Sinigaglia το 1987. Υπόψη πως έχει συνεργαστεί και με τον αγαπημένο μας Βαγγέλη Παπαθανασίου το 1977 στο single Nisyan.

Το τραγούδι Awendy ηχογραφήθηκε το 1974 στο Λονδίνο και ανοίγει τη συλλογή Ahmed Fakroun του 2016.

05. Kid Loco - She's My Lover (A Revolution Sitting Stoned In A Field - Remix Edit) (1997)

Ο Γάλλος trip hop-downtempo σπεσιαλίστας επιμελείται ο ίδιος αυτό το γκρουβάτο remix με το τόσο εκκεντρικά ποιητικό τίτλο, στο τραγούδι She's My Lover από το πλέον ιστορικό ντεμπούτο του A Grand Love Story.

06. The Crusaders & Bill Withers - Soul Shadows (1980)

Αυτό είναι το tribute μας στον τεράστιο τραγουδιστή, μουσικοσυνθέτη και άνθρωπο Bill Withers που έφυγε από τη ζωή στις 30 Μαρτίου 2020 σε ηλικία 82 ετών. Εδώ, σε συνεργασία με τους jazz-funk δασκάλους The Crusaders, τραγουδά αριστοτεχνικά για τις soul σκιές που άφησαν στο νου του οι μεγάλοι τζαζ καλλιτέχνες του α' μισού του 20ού αιώνα, όπως ο Fats Waller και ο Louis Armstrong. Μια ανάλογη soul shadow άφησε και ο ίδιος με την πορεία και το ήθος του. 

07. Ruf Dug  - Sunrise (Mali­-I Dub) (2019)

Στο EP Ruf Dug presents The Committee, o παραγωγός Ruf Dug (Cherry Garcia) συναντιέται με πολλά υποσχόμενους νέους καλλιτέχνες . Επιλέξαμε το συγκεκριμένο κομμάτι, ένα θερινό dub, με τη φωνή της Natalie Wildgoose, μπας και το καλοκαίρι μας βρει ελεύθερους στις παραλίες αγκαλιά με αγαπημένα πρόσωπα.

08. Goultrah Sound System - Goulouli (2012)

Κεφάτο και μελωδικότατο crossover ανάμεσα σε reggae, flamenco, funk και αραβική μουσική. Ένα τέτοιο πάντρεμα ήχων και πολιτισμών θα μπορούσε σίγουρα να επιτευχθεί από μια μπάντα της Τυνησίας... αυτοί είναι οι Goultrah Sound System.

09. Pino Daniele - Il Mare (1979)

Στη Νάπολη έχω ταξιδέψει δύο φορές μέσα στα 2-3 τελευταία χρόνια. Πρόκειται για μια πόλη φουλ από κοινωνικές-οικονομικές αντιθέσεις, αλλά και μ' έναν μοναδικό μαγνητισμό, έναν συνδυασμό ενός ξεπεσμένου μεγαλείου, που λες και διαρκεί για πάντα, με μια καρδιακή λαϊκότητα. 

Μοιραία, λοιπόν, η Νάπολη έχει τη δική της ιδιαίτερη σκηνή μέσα στην ευρύτερη σύγχρονη Ιταλική μουσική. Ένας από τους σημαντικότερους αντιπροσώπους αυτής της σκηνής είναι ο Pino Daniele (1955-2015), με μια μεγάλη και συνεχώς εξελισσόμενη δισκογραφία. Για την εκπομπή επέλεξα το τραγούδι Il Mare, από το δεύτερο του άλμπουμ, Pino Daniele του 1979. Προσέξτε πως η 70s jazz-funk προσέγγιση ενσωματώνει στοιχεία της ναπολιτάνικης παράδοσης, αλλά και του ragtime. 

10. Sesso Matto - Sessomatto (Jim Stuard Disco Mix) (1977)

Το βασικό μουσικό θέμα της σεξοκωμωδίας Sessomatto (How Funny Can Sex Be?) του 1973 σε σκηνοθεσία Dino Risi, σε ένα δεκάλεπτο remix από τον DJ Jim Stuard, μία από τις μορφές των νεοϋορκέζικων ντισκοτέκ του β' μισού των 70s. Το single με το remix του Stuard κυκλοφόρησε το 1977 από την περίφημη West End Records, δισκογραφική που είχε μέντορα τον Larry Levan.

11. Manu Dibango - Echos Beti (1985)

Μόλις έξι μέρες πριν τον τελικό αποχαιρετισμό του Bill Withers, στις 24 Μαρτίου μας είπε το τελευταίο αντίο και ο Manu Dibango, σε ηλικία 86 ετών. Ο σημαντικότατος αυτός Καμερουνέζος καλλιτέχνης το 1985 ηχογράφησε το άλμπουμ Electric Africa, με τους εξής μουσικούς: Herbie Hancock και Wally Badarou εναλλάξ στα πλήκτρα, Mory Kanté στο Kora, Nicky Scopelitis στην κιθάρα και Bill Laswell στην παραγωγή! Στο κομμάτι Echos Beti ακούμε τους μοναδικούς αυτούς καλλιτέχνες να αφήνονται σε διονυσιακούς αυτοσχεδιασμούς, υπό την καθοδήγηση του Manu.

12. Tullio De Piscopo - Concerto Per Napoli (1976)

Ήδη ανέφερα πως η Νάπολη (μου) ασκεί μια ανυπέρβλητη γοητεία, οπότε η τελευταία επιλογή για το συγκεκριμένο σετ του Magical Mystery Tour είναι το επικό Κονσέρτο για τη Νάπολη, από το δεύτερο άλμπουμ του Tullio De Piscopo. Στα δέκα λεπτά της σύνθεσης, ο Ναπολιτάνος ντράμερ και περκασιονίστας μπλέκει το prog-jazz rock με ένα καρναβαλικό canzone napoletana, όπως είχε κάνει και ο Σαββόπουλος με τη δική μας παράδοση κατά την ίδια περίοδο. Οι εναλλαγές είναι συναρπαστικές και το φινάλε βαθιά συναισθηματικό και ταξιδιάρικο: λες και βολτάρεις με κολλητούς φίλους ή με το κορίτσι σου στην παραλία της Νάπολης.


Άντε και καλή λευτεριά!