Στην εισαγωγική παράγραφο του προηγούμενου post του Music On Air κάναμε μια αναφορά στους ολοένα και περισσότερους underground καλλιτέχνες κατά κύριο λόγο της ηλεκτρονικής σκηνής, οι οποίοι μέσα από τα προσωπικά στούντιο, ακόμα και τα σπίτια τους, με πολύ λίγα τεχνικά μέσα, δημιουργούν μουσική και την εκθέτουν στο διαδίκτυο, συχνότατα προς δωρεάν downloading. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό το νέο σκηνικό δίνει φωνή σε χιλιάδες ανθρώπους με έμπνευση και ταλέντο, αλλά και σε μας μια ευκαιρία να ανοιχτούμε σε νέες, μυστήριες εξερευνήσεις.
Ας ανοιχτούμε λοιπόν προς την ανακάλυψη ενός νέου καλλιτέχνη από το Τόκυο της Ιαπωνίας, του οποίου ο χαρακτηρισμός «μυστήριος» νομίζω πως του ταιριάζει γάντι. Ονομάζεται Yuichi Ozaki και κυκλοφορεί μουσική με το ψευδώνυμο West Point και σε όσες διαδικτυακές πηγές κι αν έψαξα, δεν κατάφερα να βρω έστω και μια θολή φωτογραφία του. Οι εικόνες που έχει επιλέξει να συνοδεύσουν τη μουσική του είναι ατμοσφαιρικές φωτογραφίες φυσικού ή αστικού περιβάλλοντος που χαρακτηρίζονται από μια φευγάτη, ονειρική ατμόσφαιρα.
Βέβαια, από την ίδια ατμόσφαιρα χαρακτηρίζεται και η μουσική του. Ο West Point έχει κυκλοφορήσει τρία EPs, όλα μέσα στη διετία 2008-09: Sandwalk, Night And Weekend (2008), The Leaf EP (2009). Εδώ, θα παρουσιάσουμε τα δύο από τα τρία EPs του, το Night And Weekend και το Leaf EP, τα οποία άλλωστε προσφέρονται και για δωρεάν downloading.
Για να είμαστε ακριβείς, o West Point έχει επίσης συμμετάσχει με κάποια κομμάτια σε συλλογές κι έχει ολοκληρώσει τη φειδωλή μουσική του σοδειά με δύο κομμάτια στη σελίδα του στο Soundcloud.
Όπως είναι αναμενόμενο, ακόμα πιο φειδωλά και μετρημένα είναι τα λόγια του εν λόγω καλλιτέχνη όπου κι αν παρουσιάζει τη δουλειά του. Μάλιστα, ο ακροατής πρέπει να μπει στη διαδικασία και να ανιχνεύσει τις συνθέσεις του σε σκόρπια σημεία του διαδικτύου: σε μικρές ανεξάρτητες δισκογραφικές και σε προφίλ, όπως το myspace, το Soundcloud και το last.fm, όπου μπορείτε να "κατεβάσετε" και τα δύο δωρεάν EPs του. Όλα αυτά μας δείχνουν ένα καλλιτέχνη με εσωστρέφεια και εκλεκτισμό.
Βέβαια, πολλοί Γιαπωνέζοι συνθέτες και παραγωγοί χαρακτηρίζονται από ιδιαιτερότητα, στον τρόπο που αυτοσυστήνονται στο κοινό τους, αλλά κατά κύριο λόγο εξαιτίας της μουσικής τους. Έτσι και το μουσικό ύφος του West Point είναι ενδιαφέρον και αξιόλογο. Εσωστρεφής και εύθραυστη ambient και μελωδικός μινιμαλισμός. Κιθάρα, πιάνο και συνθεσάιζερ δημιουργούν μικρά επαναλαμβανόμενα θέματα, τα οποία στηρίζονται σε αφηρημένα beats επηρεασμένα από το glitch. Παράλληλα, πολλές συνθέσεις εμπλουτίζονται με ηχογραφημένους ήχους κυρίως από τη φύση, αλλά και την πόλη, στην πειραματική παράδοση του field recording.
Γενικά, η μουσική του West Point έχει έναν πειραματικό χαρακτήρα, ο οποίος όμως δεν καταλήγει σε θόρυβο και παραφωνία. Οι δάσκαλοι του Γιαπωνέζου μεγάλοι και τρανοί, Brian Enο, Philip Glass, Robert Fripp, δίνουν στη μουσική του ένα στιλ που διακρίνεται από συναισθηματικότητα και μέτρο. Την ίδια στιγμή, ακούγοντας τα EPs του West Point, στο νου σου ‘ρχονται και πιο νέοι καλλιτέχνες όπως οι Boards Of Canada, ο Four Tet και οι Album Leaf .
Αλλά, στην τελική, τι το πρωτότυπο και διαφορετικό έχει να προσφέρει ο West Point, πέρα από το να βγάλει κάνεις τα μάτια του μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή ψάχνοντας τη μουσική του; Εγώ το ανανεωτικό στοιχείο που εντόπισα, είναι ένα επιτυχημένο πάντρεμα ανάμεσα στην τεχνολογία και τη φύση. Πέρα από τον συνδυασμό ακουστικών οργάνων και ζεστών μελωδιών με πειραματικά και κάμποσες φορές χαοτικά ηλεκτρονικά στοιχεία, νομίζω πως η άποψη του West Point πάει βαθύτερα: τα ταυτόχρονα απλά και πολύπλοκα μοτίβα εναλλάσσονται και αλληλοσυμπληρώνονται, λες και μια μουσική κατά κύριο λόγο ηλεκτρονική πασχίζει ν’ απελευθερωθεί από την αυτοματοποίηση και τη μεθόδευση της τεχνολογίας και ν’ ακολουθήσει τον ελεύθερο ρυθμό στον οποίο υποβάλλει η φύση: το τρεμούλιασμα ενός φύλλου πριν πέσει απ’ το δέντρο ή το ποτάμι που κυλάει ήσυχα μέσα σ’ ένα σιωπηρό δάσος.
οι εικόνες, πέρα των εξωφύλλων των EPs, είναι από το myspace του καλλιτέχνη.
