Ένας φθινοπωρινός περίπατος

Απλές σκέψεις και απλά συναισθήματα. Ένας φθινοπωρινός περίπατος στην πόλη, ένα συνοδευτικό soundtrack. Ξεκινάμε και τελειώνουμε με δύο διαχρονικά κομμάτια κι ανάμεσα δημιουργίες νέων, ως επί το πλείστον άγνωστων καλλιτεχνών, τους οποίους και προτείνουμε.

An Autumn Walk mix

RA - Byzantium Waves (2012)

Συνεχίζοντας τις ακουστικές μας περιπέτειες στον κόσμο των πιο underground εκπροσώπων της νέας γενιάς της electronica, παρουσιάζουμε το EP Byzantium Waves του καλλιτέχνη Raphael Ascanio από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ο οποίος προτιμά τα λιτά αρχικά του ονοματεπωνύμου του: RA.

To EP Byzantium Waves εμπεριέχει τρία κομμάτια συν ένα remix και ίσα που ξεπερνά τα δεκατέσσερα λεπτά. Κι όμως, έχουμε να κάνουμε με όμορφη μουσική, που κυριαρχείται από μια βαθιά, νοσταλγική αίσθηση καλοκαιριού. Φανταστείτε ήχους που θα συνόδευαν υποδειγματικά τις πιο δυνατές σκηνές του Απέραντου Γαλάζιου του Luc Besson. Και βέβαια ο RA μοιάζει να έχει επηρεαστεί από το soundtrack του Eric Serra, προσφέροντας συνθέσεις στις οποίες το ambient συναντά χορευτικά αλλά χαλαρά beats: synthpop, deep house κι ακόμα περισσότερο το πολύ φρέσκο στιλ που προωθούν ονόματα όπως ο Washed Out, o Chad Valley και οι δικοί μας Keep Shelly In Athens, το chillwave.

Στην πρώτη του δουλειά ο RA συνεργάζεται με ακόμα δύο νέους καλλιτέχνες: η Raquel Olmendo συμμετέχει στο ομώνυμο κομμάτι, ενώ ο RoBB!E αναλαμβάνει το remix του ίδιου κομματιού. Προφανώς ο καθένας από αυτούς στην ουσία σηματοδοτεί έναρξη ενός νέου ψαξίματος. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα δύο projects του Raphael Ascanio, το πρώτο αφιερωμένο στα remixes (Raremix), ενώ το δεύτερο στο instrumental hip hop (r4ph431).

Έτσι λοιπόν στο Byzantium Waves έχει μαζευτεί μια παρέα δημιουργικών ανθρώπων που προτείνει τις δικές της μουσικές, κατάλληλες για χαλάρωση και νοερά ταξίδια̇ ό,τι πρέπει δηλαδή για ένα φθινόπωρο που έχει εξελιχτεί απρόσμενα ζεστό.  Βέβαια, κι η θερμοκρασία να πέσει, μπορείτε άνετα να ρεμβάσετε στη συναισθηματική ζεστασιά που κρύβεται σ’ αυτό EP

Τώρα για την περίεργη ελληνική, κατά κάποιο τρόπο, αναφορά στον τίτλο του, δεν μπόρεσα να βρω κάποια εξήγηση. Εννοείται πως κάθε ιδέα είναι δεκτή…
  

Εδώ κάνετε το, φυσικά δωρεάν, download του Byzantium Waves.

Και η πηγή της εικόνας, στην οποία ο φωτογράφος κάνει ένα tribute στο Απέραντο Γαλάζιο.

2 DJs από Βόλο, 2 remixes και μερικές σκέψεις

Κι όμως η μικρή, επαρχιακή πόλη του Βόλου δεν αποτελείται μονάχα από τα περίφημα τσιπουράδικα και δεν κατοικείται μονάχα από κατοίκους που βαριούνται και κάθονται κλεισμένοι στο σπίτι, αποκτώντας τον ειρωνικό χαρακτηριστικό "κουνάβια", με την συνηθισμένη έξοδο από τη φωλιά κάθε σαββατόβραδο. Ο Βόλος, από παλιά, έχει μια βαθιά σχέση με τον πολιτισμό, αλλά παράλληλα εντελώς άνιση. Δηλαδή, οι απόπειρες για κάτι φρέσκο και διαφορετικό έχουν να παλέψουν τη μιζέρια, τον επαρχιωτισμό και εν γένει όλα τα ζιζάνια κάθε μικρής πόλης, τα οποία τα τελευταία χρόνια με την "κρίση" έχουν θεριέψει.

Υπάρχουν λοιπόν και στο χώρο της μουσικής άνθρωποι που ψάχνονται, αναζητούν νέες τάσεις, νέα σκηνικά και –το σημαντικότερο– εκδηλώνουν μια αξιοπρόσεκτη δημιουργικότητα. Για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένος, μιλάω για δύο DJs που δραστηριοποιούνται εδώ και αρκετά χρόνια στην πόλη του Βόλου, τόσο ώστε να παίζουν τα στυλ της ηλεκτρονικής μουσικής που αγαπάνε στα δάχτυλα. Αλλά, την ίδια στιγμή, η δραστηριότητά τους γίνεται πιο δημιουργική, κάνοντας ό,τι κάνει κάθε DJ που ξέρει τη δουλειά: επιμελούνται remixes.

Νομίζω πως οι περισσότεροι αναγνώστες από Βόλο, θα έχετε ακούσει τις μουσικές τόσο του Νίκου (Θεοχαρόπουλου) όσο και του Σπύρου (Πολίτη). Ο πρώτος είναι ευρύτερα γνωστός με το ψευδώνυμο Nico Moss, ενώ ο δεύτερος ως Dj S.P.  Από παλιά στο κουρμπέτι της electronica, έχουν επιμεληθεί κάποιων αξιόλογων remixes. Εδώ θα σταθούμε σε ένα από τον καθένα, τα οποία μπορείτε, εκτός απ’ το να τ’ ακούσετε να τα "κατεβάσετε" και δωρεάν.

Η επιλογή του Νίκου είναι επικίνδυνη. Επιλέγει να ρεμιξάρει το κλασικό Magnificent Seven των Clash… και τα καταφέρνει περίφημα. Πρώτα απ’ όλα φανερώνει σεβασμό για το original κομμάτι, αποφεύγοντας κάθε κακόγουστη επέμβαση, για χάρη ενός πιο dance ήχου. Έχει εμπλουτίσει την punk ψυχεδέλεια των Clash με έναν παλιομοδίτικο funky house beat γεμάτο με congas και άλλα κρουστά, τονίζοντας παράλληλα εντέχνως το dub στοιχείο του κομματιού. Αποτέλεσμα; Ένα remix-δυναμίτης για πολύ χορό.


 
Από την άλλη, ο Σπύρος επιλέγει τον TM Juke από την εταιρεία Tru Thoughts, ένας καλλιτέχνης της downtempo electronica, και το κομμάτι του Marbles And Drains. Εδώ που τα λέμε, το κομμάτι από μόνο του είναι κάμποσο αλλόκοτο, καθώς μοιάζει να μιξάρει μια παλιά (;), παραδοσιακή (;) κινέζικη μελωδία, με τα ανάλογα γυναικεία φωνητικά. Το αποτέλεσμα ωστόσο είναι φουλ τόσο από groove, όσο και από μια ταξιδιάρικη διάθεση. Αυτόν τον φευγάτο, εξωτικό χαρακτήρα επιλέγει να ενισχύσει με το remix του ο Σπύρος, με βασικότερη προσθήκη μια περίεργη εισαγωγή κινηματογραφικού χαρακτήρα… Αλλά, καλύτερα ας το ακούσετε οι ίδιοι:



 

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με δύο ανθρώπους που εκτός απ’ το ότι πραγματικά αγαπάνε αυτό που κάνουν, εδώ και χρόνια έχουν δείξει μια δυνατότητα που εγώ τουλάχιστο εκτιμώ σε live μουσικούς και DJs: διασκεδάζουν το κοινό τους, το κάνουν να χορέψει, να χαλαρώσει, να αισθανθεί καλά, χωρίς να πέφτουν στην παγίδα της εύπεπτης εμπορικής μουσικής.

Απλά, που και που νιώθω ότι η εμπειρία τους και το εκλεκτικό τους γούστο μερικές φορές χαραμίζονται. Δεν αντιλέγω πως κατά βάση είναι επαγγελματίες, αλλά οι επιλογές τους σε χώρους δεν είναι πάντα και οι καλύτερες. Μπαράκια και κλαμπάκια (καθώς σε μια επαρχιακή πόλη ένα μεγάλο club με ένα σοβαρό ηχοσύστημα δύσκολα θα βρεις), στα οποία ο τυπικός πελάτης περισσότερο έρχεται να λικνιστεί σε έναν μονότονο ρυθμό, επιδεικνύοντας τα νέα ακριβά του ρούχα και το καταπληκτικό του στυλ, παρά να διασκεδάσει ακούγοντας αληθινά μουσική. 

Δεν ζητάω σε ένα νυχτερινό κέντρο να βρω την ατμόσφαιρα μουσικής δωματίου κι επίσης πάντα η ευρύτερα ποπ μουσική πήγαινε αγκαζέ με τη μόδα και εν γένει ένα προχωρημένο image, αλλά όλα αυτά απέχουν από την λεγόμενη "καγκουριά" που επικρατεί στα περισσότερα κλαμπάκια της επαρχίας, άρα και του Βόλου. Απόδειξη για αυτό; Ό,τι και να παίξουν οι DJs, κι ανάμεσα τους βέβαια και οι δύο προαναφερόμενοι, το κοινό δεν χορεύει! Νομίζω πως αυτό είναι εντελώς αταίριαστο για έναν νυχτερινό μαγαζί με  d a n c e μουσική.

Έτσι, από τον Νίκο και τον Σπύρο, αναμένω sets με ενδιαφέροντα κομμάτια και άψογη τεχνική (αυτά τα κατέχουν ήδη), όμορφα remixes (τα κάνουν ήδη), αλλά και καλύτερες επιλογές, ως προς τη νοοτροπία και την αισθητική του χώρου που παίζουν. Για να δείξουν τον δρόμο και σε μας τους νεώτερους…



 H εικόνα που συνοδέυει τον τίτλο απεικονίζει ένα ξεχασμένο σημείο του Βόλου, και την έχει βγάλει ο φίλος μου ο... Squareworld.