Magical Mystery Tour X | 2020 Landing | Paranoise Radio

First show of 2020

Lost somewhere between psych kraut electrorock, 
spaced out disco and deeper house...

01. Kevin Morby  - Harlem River Dub (Peaking Lights Remix)
02. Ozric Tentacles - Aura Borealis (Nixxie's Silver Moonlight Edit)
04. Falco  - Siebzehn Jahr (Janefondas Remix)
05. Sascha Funke & Niklas Wandt  - Die Säge 
06. Straight Shooter - Frame (Rayko Re-edit)
07. Rush  - Overture (part - from 2112)
07. Rayko  - Autopower 
08. Paladin  - Goblins
09. Gloria Trevi - Virgen De Las Vírgenes (Dark Punk Hippies Raw Edit)
10. Phil Kieran  - Lose Your Love (Andrew Weatherall Remix)
11. Hard Corps  - Je Suis Passée (Mufti Edit)

pic

Ένα αντίο στον Neil Peart

Ως έναρξη της ενεργούς ενασχόλησης μου με τη μουσική λογαριάζω την ηλικία περίπου των 15 ετών, όταν σεργιάνισα για πρώτη φορά στο παλάτι του hard rock και του heavy metal, το οποίο τότε μου φαινόταν μυθικό (κι η αλήθεια πως και σήμερα δεν έχει χάσει, στα μάτια μου, τη μυθική του λάμψη).

Σχετικά γρήγορα άρχισα να αναζητώ καλλιτέχνες που ξέφευγαν από την πεπατημένη ροκ νοοτροπία, η οποία ξεκινούσε με αλκοόλ, αλητεία και σεξ (πράγματα που φυσικά μου άρεσαν, κυρίως σε θεωρητικό επίπεδο ακόμα τότε...) και κατέληγε σε fantasy ή horror θεματολογία, δύο λογοτεχνικά είδη που διάβαζα φανατικά. Ωστόσο, έψαχνα καλλιτέχνες που ανοίγονταν σε μια άλλη, πιο "ψαγμένη" και intellectual αισθητική. Βέβαια πως αλλιώς θα μπορούσε να ταυτιστεί πραγματικά με το ροκ ιδίωμα ένας εσωστρεφής και ντροπαλός έφηβος, που χωνόταν και χανόταν στα βιβλία; 

Κάπως έτσι έφτασα και στους Rush, ως αντιπροσωπευτική μπάντα του progressive rock. Στο Καναδικό super trio των Geddy Lee (μπάσο-φωνητικά-πλήκτρα), Alex Lifeson (κιθάρα) και Neil Peart (drums-κρουστά) βρήκα ό,τι έψαχνα: την οργισμένη ένταση του σκληρού κιθαριστικού ροκ ιδιοφυώς συνδυασμένη με μελωδικά περάσματα, υψηλή τεχνική και στίχους τόσο φιλοσοφημένους, που για πολλά χρόνια - ακόμα και σήμερα- μένουν ως διδάγματα ζωής: 

Those who wish to be
must put aside the alienation
get on with the fascination,
the real relation
the underlying theme.
(Limelight)

The blacksmith and the artist
reflect it in their art
they forge their creativity
closer to the heart
yeah, it's closer to the heart.

(Closer to the Heart)

No, his mind is not for rent

to any god or government

always hopeful, yet discontent

he knows changes aren't permanent

but change is.

(Tom Sawyer)

Ο κύριος στιχουργός και γενικότερα  βασικός υπεύθυνος όλης της επαφής των Rush με την υψηλή κουλτούρα ήταν ο Neil Peart. Τώρα, η δική μου κριτική στο drumming του σίγουρα θα είναι ελλιπής, αφού για αυτό το θέμα είναι καλύτερο να μιλήσουν οι ίδιοι οι μουσικοί. Απλά, να σημειώσω ότι πάντα μου προκαλούσε εντύπωση η δημιουργικότητα και κυρίως η μελωδικότητα του παιξίματός του.

Φυσικά, είχα κι εγώ συγκλονιστεί με την τραγική οικογενειακή περιπέτεια του Neil Peart το 1997, όταν έχασε πρώτα την κόρη του σε ατύχημα κι έπειτα από μόλις λίγους μήνες τη γυναίκα του από καρκίνο. Έπειτα συνειδητοποίησα, όχι μόνο το καλλιτεχνικό, αλλά και το ανθρώπινό του μεγαλείο στον τρόπο που αντιμετώπισε αυτή την τραγωδία: οργώνοντας την Αμερική σε ένα μοναχικό ταξίδι λύτρωσης με τη μοτοσυκλέτα του. Το ταξίδι αποτυπώθηκε στο βιβλίο Ghost Rider: Travels on the Healing Road, το οποίο χρήζει άμεσης παραγγελίας.  

Έτσι, στα μέσα των 00s, επέστρεψα στους Rush και στο άλμπουμ Vapor Trails (2002), ειδικότερα στο βασανιστικά και συγκλονιστικά ελπιδοφόρο, μα και τόσο "γκρουβάτο", Ghost Rider:

Χθες έμαθα πως ο Neil Peart έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών. Πραγματικοί και διαδικτυακοί φίλοι μου τον θυμούνται και τον μακαρίζουν, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά το ότι εμείς που γουστάρουμε την intellectual, φιλοσοφική και ποιητική (hard) rock μουσική είμαστε πάρα πολλοί!

Αντίο στον drummer, ποιητή, φιλόσοφο, προφέσορα, τον Ghost Rider Neil Peart.