Pacific Horizons ‎– Witches/ A Prayer (2013, Pacific Wizard Foundation)

 Ίσως το πιο κρίσιμο χαρακτηριστικό σε έναν δημιουργό, στην περίπτωση μας σε έναν συνθέτη μουσικής ή ένα συγκρότημα, είναι η δυνατότητα να εξελίσσει το ύφος του, να αναδομεί με τόλμη τα κατακτημένα καλλιτεχνικά του σχήματα. Το νέο υλικό που θα προκύψει μπορεί να διακρίνεται από ρευστότητα και αβεβαιότητα, αλλά εξαιτίας αυτών των ιδιοτήτων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ουσιαστικά πειραματικό.

Έτσι, λοιπόν, όταν στη σελίδα των Pacific Horizons στο Soundcloud, ως "ταγκάρισμα" σε ένα preview της νέας τους δουλειάς, εμφανίστηκε το περίεργο σύνθετο «balerostep», αμέσως υπέθεσα πως η μπάντα από την Καλιφόρνια θα έβαζε τα δυνατά της για να ανοίξει τον ήχο της σε νέες, ανεξερεύνητες περιοχές. Και πράγματι, οι κάμποσες ακροάσεις του νέου τους EP επιβεβαίωσαν αυτή μου την υπόθεση. Με απαραίτητα θεμέλια το ψάξιμο και την εγκεφαλικότητα, οι Pacific Horizons εξελίσσουν τον ήχο τους, επιβεβαιώνοντας τη ρευστή και περιπετειώδη ταυτότητα της μουσικής τους.  

Το EP, όπως και τα προηγούμενα, αποτελείται από δύο εκτενείς σε διάρκεια συνθέσεις που πιάνουν αντίστοιχα τις δυο πλευρές του δωδεκάιντσου βινυλίου. Η πρώτη τιτλοφορείται Witches Of Castanenda. Οι φίλοι των Pacific Horizons δεν θα εκπλαγούν από την αναφορά στο χώρο του αποκρυφισμού, μέσω του ονόματος του Carlos Castanenda, καθώς τέτοιες αναφορές έχουμε δει και σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Το κομμάτι είναι κατά κάποιο τρόπο αφιερωμένο στην πιο σκοτεινή πλευρά του γνωστού συγγραφέα, πιο συγκεκριμένα σε μια ομάδα γυναικών, οι οποίες προς το τέλος της ζωής του συνδέθηκαν μαζί του ως μαθήτριες και ερωμένες. Δημοσιεύματα και φήμες της εποχής που τα γεγονότα συνέβησαν, αλλά και μεταγενέστερα κείμενα, όπως αυτό που εντόπισα στο διαδίκτυο, κάνουν λόγο για χειραγώγηση των γυναικών από τον Castanenda. Η αρνητική τροπή και το μυστήριο της όλης υπόθεσης κορυφώθηκε, όταν οι γυναίκες, μετά τον θάνατο του ίδιου του Castanenda το 1998, εξαφανίστηκαν. Τρεις από τις πέντε εξαφανισθείσες, οι οποίες και είχαν πιο στενή σχέση με τον μέντορά τους, ονομάστηκαν «μάγισσες του Castanenda». Τα οστά της μίας βρέθηκαν κάμποσα χρόνια μετά στην περιοχή Death Valley της Καλιφόρνια. Οι υπόλοιπες παραμένουν αγνοούμενες. 

 Για έναν ακροατή που έχει γνώση των παραπάνω γεγονότων, το Witches Of Castanenda μπορεί να θεωρηθεί ως ένας ύμνος, μια μουσική τελετουργία για τις χαμένες μάγισσες. Η ατμόσφαιρα της σύνθεσης είναι υποβλητική και ο τόνος γίνεται ολοένα και πιο επικός. Σε επίπεδο μουσικών ειδών, στο κομμάτι ταιριάζει αρκετά ο χαρακτηρισμός «balerostep», καθώς ακούμε απόηχους τόσο του παλιού balearic ή acid house απ’ τα τέλη των 80s - αρχές 90s, όσο και του ευρύτερο bass ήχου. 

Το κομμάτι ξεκινά με μια κυρίαρχη μελωδία στο πιάνο, που συνοδεύεται από τον κλασικό house ρυθμό στα 4/4, ο οποίος όμως διανθίζεται με dubstep φιοριτούρες. Παράλληλα, η παρουσία της ψυχεδέλειας είναι αισθητή όπως και ένα electropop/darkwave στοιχείο. 

Το κομμάτι έχει μια πολύ στρωτή εξέλιξη, καθώς μελωδία και ρυθμός μπλέκονται αρμονικά, αλλά το πιο ενδιαφέρον και αναπάντεχο είναι πως στα τελευταία του λεπτά έχουμε μια υπέροχη κορύφωση, ένα κρεσέντο, κάτι που στην παρουσίαση ενός προηγούμενου EP της μπάντας από αυτό εδώ το blog είχε εντοπιστεί ως έλλειψη και ζητούμενο: το beat γίνεται επιθετικότερο, ένα βαρύ techno synth εισάγεται, μαζί με ανήσυχα κρουστά, ενώ το πιάνο πυροβολεί με θυμωμένα ακόρντα. 

Τη δεύτερη πλευρά του EP καλύπτει το κομμάτι A Prayer For Santa Ana, μια σύνθεση πιο χαμηλόφωνη, η οποία όμως δε στερείται πειραματισμού. Ξανά το πιάνο κυριαρχεί σε ένα κλασικό deep house μοτίβο, εμπλουτισμένο με απόκοσμα ambient πλήκτρα, αλλά και με ηλεκτρικούς κιθαριστικούς αρπισμούς, οι οποίοι κλέβουν κάτι από ψυχεδελικό ροκ, κάτι από flamenco. To dubstep στοιχείο για ακόμα μια φορά υφέρπει, ενώ στο τέλος του κομματιού ακούμε και tribal κρουστά. Το κλείσιμο είναι απόλυτα σύμφωνο με την κατανυκτική ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει μια προσευχή: ένα εφέ ξεκινήματος καταιγίδας και άνθρωποι που μιλάνε σε χαρούμενο τόνο, αλλά σε μια ακατάληπτη γλώσσα, μάλλον αποτέλεσμα "πειράγματος" της αρχικής ηχητικής πηγής. 

Οι Pacific Horizons επιθυμούν να μας πούνε ιστορίες ή, καλύτερα, να μοιραστούν τα συναισθήματα που ιστορίες, τόποι, εικόνες και μύθοι τους προκαλούν. Τελικά, δημιουργούν χορευτική ηλεκτρονική μουσική που θα ταίριαζε σε ένα νυχτερινό πάρτυ, παρόμοιο με μια σαμανική τελετουργία, μια εμπειρία που, όπως και μια φρέσκια καλλιτεχνική προσέγγιση, θ’ άλλαζε την αντίληψη όσων θα συμμετείχαν. Για αυτό τον λόγο αξιοποιούν στοιχεία της παράδοσης του αποκρυφισμού, ειδικά στους τίτλους και στο artwork των κυκλοφοριών τους. Μάλιστα, σε ένα κλίμα γνήσιου μυστικιστικού συμβολισμού, κάνουν και ενδιαφέροντες υπαινιγμούς για τους πιο προσεκτικούς ακροατές ή και "αναγνώστες" τους. Όσοι, για παράδειγμα, προμηθευτείτε το βινύλιο, για ρίξτε μια προσεκτική ματιά στον δίσκο κάτω από δυνατό φως…


 Στην επόμενη ανάρτηση θα έχουμε μια αγγλική μετάφραση της παρουσίασης του EP, ώστε να το διαβάσουν και να σχηματίσουν γνώμη και τα ίδια τα μέλη της μπάντας.

 εικόνα τίτλου: Frantisek Drtikol, Wave or Dark Waves (1926-27)