Πέρα από τον χορό

Τρεις αναφορές σε καλλιτέχνες που διεύρυναν τα όρια

της χορευτικής μουσικής

  
Το 1972 ο Timothy Leary συνεργάστηκε με τους Ash Ra Tempel, το γκρουπ του κιθαρίστα  Manuel Göttsching, στο άλμπουμ Seven Up. Στην πρώτη από τις δύο μεγάλες συνθέσεις του άλμπουμ, με τίτλο Space, η μπάντα ή καλύτερα κολλεκτίβα, μέσα στο ψυχεδελικό της trip, εντάσσει στοιχεία αρχικά από blues και στη συνέχεια από rock n roll. Έτσι, συνδυάζοντας τον θαυμασμό με τον σαρκασμό και την υπέρβαση, οι Ash Ra Tempel παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή για την πιο δημοφιλή κατεύθυνση της χορευτικής μουσικής στα 50s και στα 60s.

Την ίδια περίπου περίοδο με την κυκλοφορία του Seven Up, ο DJ David Mancuso ξεκινούσε τα θρυλικά του Loft Parties, επηρεασμένος από τις διδαχές του Timothy Leary, του οποίου είχε υπάρξει μαθητής και οπαδός. Ο Mancuso ονόμαζε αυτές τις ιδιαίτερες μαζώξεις που ξεκίνησαν από το διαμέρισμα του στη Νέα Υόρκη κι έπειτα επηρέασαν καθοριστικά τη disco κι ολόκληρη τη χορευτική μουσική,  Love Saves The Day, παίζοντας ένα παιχνίδι ανάλογο με εκείνο των Beatles στον τίτλο του Lucy In The Sky With Diamonds...

Η άποψή του για τον χορευτικο ήχο είναι ακόμα και για τα  σημερινά δεδομένα πρωτοποριακή, αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως αργά τη νύχτα, μπορεί να παίξει έναν δίσκο σαν αυτόν:

Το 2006, ο Manuel Göttsching συνάντησε  τον σημαντικό house παραγωγό Joaquin Joe Claussell. Οι δυο καλλιτέχνες σε ένα EP παρουσίασαν διασκευές τριών συνθέσεων των Ashra, της μπάντας δηλαδή που διαδέχτηκε τους Ash Ra Tempel. Η εναρκτήρια διασκευή στο Deep Distance του '76, η οποία τιτλοφορείται Deeper Distance και κρατάει πάνω από είκοσι λεπτά, θαρρείς και συνοψίζει τα οράματα ανθρώπων που με τις εμπνεύσεις του άνοιξαν τους ορίζοντες της χορευτικής μουσικής.

Πηγή εικόνας