Κάποιοι τυχεροί έχουν την υψηλή διανοητική και συναισθηματική εμπειρία ακρόασης χαλαρής μουσικής σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο εξοχικό μοντέρνας, παραδοσιακής και ολίγον τι tribal αισθητικής. Κάποιοι άλλοι, όχι τόσο τυχεροί, παίζουν στο βιολί την «Ωδή στη Χαρά», ανάμεσα στα χαλάσματα της προσφυγιάς: μία punk γροθιά στο στομάχι του υψηλού Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ενώ, οι πιο ευτυχισμένοι απ’ όλους αράζουν μόνοι σε μία ερημική ακρογιαλιά μ’ ένα βιβλίο στα χέρια ή με χαλαρή μουσική ή απλά με τη μελωδία των πουλιών, των κυμάτων και των δέντρων για παρέα, προσπαθώντας ν’ απαντήσουν στο εξής ερώτημα: γιατί να αγαπάμε και να μισούμε με τόση ένταση; γιατί να κλαίμε και μετά να βυθιζόμαστε στην αδιαφορία και στην παχυσαρκία του χρήματος;
Αχνοί θερινοί ήχοι φτάνουν στο σπίτι, το καταφύγιο, το αχούρι ενός balearic punk της λαϊκής κουλτούρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου