EPs / singles
5. Statues - Lost Star (MM Discos)
Το Lost Star των Βρετανών Statues εμπεριέχει τέσσερα tracks υποδειγματικού σύγχρονου balearic beat, σε midtempo ρυθμό, με το όνειρο στο τιμόνι κι ανοίγματα στη disco, στο deep house, στο ambient ακόμα και στο ψυχεδελικό ροκ.
Στην ανασκόπηση μας για το 2022, το ντεμπούτο των United Freedom Collective φιγούραρε στο νο1 της λίστας των EPs. Το 2023 επέστρεψαν με μια εξίσου δυνατή δουλειά, στο ιδιαίτερο jazzy, afro και organic house στιλ τους, αλλά με πιο προσεγμένες, πλούσιες ακόμα και κάποιες στιγμές συμφωνικές ενορχηστρώσεις, όπως στο ορχηστρικό "To The Sea", που κλείνει το EP.
2. Fauna (self-released)
Τις δύο πρώτες θέσεις των EPs και των singles για το 2023 καταλαμβάνουν κυκλοφορίες που μας έρχονται από το Gothenburg: αυτή η παραθαλάσσια πόλη της δυτικής Σουηδίας αποτελεί εδώ και το σχεδόν 25 χρόνια το κέντρο μιας ιδιαίτερης μουσικής σκηνής, που παντρεύει το ψυχεδελικό ροκ, την electronica, το folk και τη τζαζ. To γκρουπ που ξεκίνησε την όλη ιστορία ήταν οι Studio των Dan Lissvik και Rasmus Hägg, οι οποίοι ηχογράφησαν κατά τη διάρκεια των 2000s στη δισκογραφική Service ενώ σήμερα τον ήχο του Gothenburg αντιπροσωπεύει υποδειγματικά η Höga Nord Records.
Το νέο σχήμα των Fauna δίνει σάρκα και οστά στην πιο ψυχεδελική και άγρια πλευρά του ξεχωριστού ήχου της Σουηδικής πόλης. Μέσα στο 2023 κυκλοφόρησαν μόλις τέσσερα κομμάτια στο διαδίκτυο, τα οποία όμως εντυπωσιάζουν με την υπερβατική τους instrumental ψυχεδέλεια. Ένας χορευτικός ρυθμός , εμπλουτισμένος με tribal κρουστά πάνω στον οποίο απλώνονται αφαιρετικές και κυρίως ανατολικών κλιμάκων μελωδίες, χωρίς ποτέ να χάνεται ένα ροκ αίσθημα ευφορίας και μέθεξης.
1. Sun City GBG - Joe Hill (Coop Records Gotland)
Όπως φανερώνει και το όνομα τους, οι Sun City Gbg (Gothenburg ) είναι περήφανοι για δύο πράγματα: για την πόλη τους και για τον βασιλιά Ήλιο. Το δεύτερο EP τους είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στον Σουηδό συνδικαλιστή Joe Hill (1879-1915), που έδρασε στις ΗΠΑ και εκτελέστηκε λόγω της δράσης του. Οι Σουηδοί σκιαγραφούν τον Joe Hill και το έργο του, μέσα από έναν ήχο που ενώ έχει έναν χαρακτήρα θερινό, ράθυμο, μα και γκρουβάτο φέρνοντας στο νου τα late 80s - early 90s, με μπάντες όπως οι Happy Mondays και οι Massive Attack, η καρδιά του είναι ταυτόχρονα νοσταλγική και μεγαλειώδης, σαν ένας παιάνας που ακούγεται το ηλιοβασίλεμα, αφιερωμένος σε αυτή την ιστορική μορφή της παγκόσμιας Αριστεράς.
LPs
Εκρηκτικό, μα και ψαγμένο full-length από τους Syndrom Samaznanca, μια underground μπάντα από τη Λευκορωσία. Τραγουδάνε στα ρωσικά, οπότε δεν έχω ιδέα για το περιεχόμενο των στίχων, αλλά η μουσική είναι πραγματικά αξιόλογη: ένα εντελώς σημερινό psych - acid rock, με μνήμες από το παρελθόν -από τo κλασικό garage, στα καλιφορνέζικα late 60s ως και το krautrock σε πολλές από τις πτυχές του- ωστόσο αυτές οι μνήμες συγχωνεύονται ωραία, πρωτότυπα και σφιχτοδεμένα.
9. Småland - Döden (Coop Records Cotland)
O Dag Rosenqvist παρουσιάζει το δεύτερο full-length άλμπουμ του, με το ψευδώνυμο Småland, που αποτελεί το όνομα μιας ήσυχης και εξοχικής επαρχίας της νότιας Σουηδίας. Η μουσική του είναι beatless ambient κάπου ανάμεσα στο βαριά drones του Tim Hecker και τις λυτρωτικές μελωδίες του Eluvium, με σαφείς επιρροές από το εντόπιο folk. Στο Döden αποτυπώνεται μια αλλόκοτη νοητική και συναισθηματική πορεία από την επαρχιακή μελαγχολία στη συμπαντική αρμονία.
Στους Hyperculte συμμετέχουν ο μπασίστας Vincent Bertholet των αγαπημένων Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp, παρέα με την ντράμερ Simone Aubert. Στο δεύτερο άλμπουμ τους προσφέρουν μια πολύ αξιόλογη μοντέρνα εκδοχή πειραματικού ροκ, που συνδυάζει το krautrock των Can με ένα post-punk / new wave, με έντονα tribal στοιχεία -στο νου μου ήρθαν οι Siouxsie and the Banshees. Κι όλα αυτά περασμένα μέσα από το πνεύμα της γαλλικής avant-garde, με την τεράστια ιστορία, την οποία προσωπικά γνωρίζω ελάχιστα, αλλά αξίζει να μελετήσω...
Μια παρέα νέων δημιουργών και παραγωγών από το Malmö της Σουηδίας, οι οποίοι όμως έχουν ήδη δώσει δυνατά δείγματα γραφής, δούλεψε στο στούντιο, πάνω στο τριάντα και βάλε χρόνων ακυκλοφόρητο υλικό του βετεράνου πειραματιστή Jon Iverson, προσθέτοντας πινελιές από κρουστά, σύνθια, βιολί, πιάνο και άλλα όργανα. Αποτέλεσμα αυτής της περίεργης συνεργασίας, ένα μειλίχιο μα και ρυθμικό tribal folky ambient.
Τι να πούμε για αυτό το άλμπουμ του ντράμερ και περκασιονίστα Yussef Davis, ενός απο τους πρωταγωνιστές του κύματος της uk jazz; Η θέση στο οποίο το έχω βάλει ίσως να το αδικεί, καθώς μελλοντικές ακροάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια άλλη πολύ πιο διθυραμβική αποτίμηση. Στο Black Classical Music, το οποίο έχει έναν επιφανειακά αλαζονικό αλλά στην ουσία απόλυτα εύστοχο τίτλο, παρουσιάζεται ολόκληρη η πορεία της τζαζ μουσικής: οι αφρικανικές ρίζες, η τζαζ της Νέας Ορλεάνης, το bebop, η soul/funk, η fusion, το nu jazz και οι πιο πρόσφατες εξελίξεις, με απλότητα, έμπνευση, εκτελεστική δεινότητα και ένα βιωματικό δέσιμο με το θαύμα της μουσικής.
Κι όμως το αυτό ημιαυτοσχεδιαστικό, διασκεδαστικό και αναμφίβολα ιδιοσυγκρασιακό άλμπουμ του ντράμερ Pontus Torstensson από το Gothenburg - να που επανήλθαμε στον ήχο αυτής της πόλης- μου άρεσε τόσο, ώστε να σκαρφαλώσει ως την 5η θέση του top-10 μου για το 2023. O Torstensson συμμετέχει σε συγκροτήματα, που καταγίνονται σε μια ποικιλία ειδών από ψυχεδελικό ροκ και krautrock μέχρι nu disco και deep house. Όλες αυτές οι επιδράσεις περνάνε στο Forest Flanger δημιουργικά και κεφάτα, με τον ίδιο τον Torstensson / Tentakel να κεντάει κυρίως στα ντραμς, αλλά και σε άλλα όργανα.
Μάλλον το συγκεκριμένο, πέμπτο άλμπουμ των Goat είναι το καλύτερο τους, μετά το αριστουργηματικό τους ντεμπούτο, World Music (2012). Το γνώριμο διονυσιακό ψυχεδελικό ροκ τους δίνει και πάλι ισχυρό παρόν, αλλά αφενός εμπλουτίζεται από υπέροχα αφομοιωμένες επιρροές από κλασικές Σουηδικές μπάντες, κυρίως τους Träd, Gräs & Stenar, αφετέρου η παγανιστική αγριότητα τους κάπως γλυκαίνεται, ειδικά στο επίπεδο των φωνητικών: είναι στιγμές που η μαινάδα τραγουδίστρια ξεφεύγει σε μονοπάτια εξίσου σέξι και αιθέρια. Ακούστε, για παράδειγμα, το τραγούδι "I Became The Unemployment Office".
Στο δεύτερο άλμπουμ τους, οι Αυστριακοί Takeshi's Cashew παρουσιάζονται πολύ πιο εμπνευσμένοι μα και ώριμοι σε σχέση με το προ δύο χρόνων ντεμπούτο τους. Στο Enter J’s Chamber μια λιτή και μελωδική εκδοχή του 70s jazz - prog rock συναντά τις πιο σύγχρονες τζαζ και ηλεκτρονικές τάσεις, ενώ τα μπολιάσματα από latin, αραβική και κινεζική μουσική συντελούν σε ένα άλμπουμ που γιορτάζει την πολυπολιτισμικότητα και καταφάσκει στη ζωή.
Μια παρόμοια αίσθηση αρμονικής συνύπαρξης των λαών και μιας ήρεμης αισιοδοξίας αποπνέει και το εκπληκτικό Mutual Occultation του Arif Mirbaghi, πάλαι ποτέ μέλος των μεταλλάδων Protest the Hero. Βέβαια πλέον ο Arif δίνει ρέστα σε μια nu jazz, με έντονες dub επιρροές, η οποία βυθίζεται στην παράδοση της Ανατολής, με έναν τρόπο λιτό, ακόμα και τραχύ μα και βαθιά πνευματικό. Μουσική που έχει σίγουρα δημιουργηθεί στα σκιερά σοκάκια της Ανατολικής Μεσογείου
Τα δύο άλμπουμ List I και List II του Πολωνού Pejzaż συγκροτούν ένα ενιαίο μουσικό έργο, το οποίο δεν προορίζεται για πολλές και απρόσεκτες ακροάσεις, αλλά για λίγες και καλές, μην πω συγκλονιστικές. Ο Bartosz Kruczyński, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, φτιάχνει ένα κολλάζ από samples τα οποία αντλεί από την ηλεκτρονική, ποπ και ροκ μουσική της Ανατολικής Ευρώπης κατά τη δεκαετία του 90 και των αρχών αυτής του 2000, στη λογική των δύο πρώτων άλμπουμ του DJ Shadow, σε ένα όμως σαφώς πιο ambient ύφος. Κάτω από μια μουσική και πολιτισμική επαναφορά της μνήμης, αναπτύσσεται ένας κοινωνικοπολιτικός και τελικά υπαρξιακός προβληματισμός, σχετικά με το πως διαμορφώθηκαν οι ζωές των ανθρώπων της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση του τείχους. Ωστόσο, αυτή η ανίχνευση μέσα στο παρελθόν, καθώς δομείται με έναν βαθύ λυρισμό, αλλά και μια λεπτή ειρωνεία, δεν καταλήγει σε βέβαια συμπεράσματα, αντιθέτως αφήνει τον ακροατή μετέωρο ανάμεσα στη νοσταλγία και την αμφιβολία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου