21/12/24

Δέκα μουσικές επισκέψεις από το 2024: μέρος α'


Καθώς το 2024 κλείνει πια τον κύκλο του, ζήτησα από δέκα πραγματικ@ς ή/και διαδικτυακ@ς φίλ@, οι οποί@ βέβαια τρέφουν μια βαθιά και αθεράπευτη αγάπη για τη μουσική, να επιλέξουν πέντε κυκλοφορίες του έτους, για να τις παρουσιάσουμε εδώ. 

Οι μουσαφίρηδες μας έρχονται από την Αθήνα, από τη Θεσσαλονίκη, από τον Βόλο, από τα Χανιά, από τη Χαλκίδα και από την Κέρκυρα και η καθεμία/ ο καθένας ξεδιπλώνει ένα μοναδικό γούστο, αλλά και μια φοβερή μουσική και ευρύτερα πολιτιστική καλλιέργεια, στοιχεία που διαφαίνονται και από το κείμενο που έχουν στείλει και για την νο1 επιλογή τους.  

Εννοείται ότι θα βρείτε ανακατεμένα γεμάτους πάθος επαγγελματίες στον χώρο της μουσικής μαζί με εκείνους/ εκείνες που την αγαπάνε απλά, αλλά το ίδιο παθιασμένα. Κάθε συμμετοχή συνοδεύεται από ένα μικρό bio, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις έχει γραφτεί από μένα, ενώ σε κάποιες άλλες από τ@ς ίδι@ς τ@ς καλεσμέν@ς. Η σειρά παρουσίασης είναι αλφαβητική βάσει κυρίως το μικρό όνομα της καθεμίας/ του καθενός guest. 


01. Αχιλλέας Δημητρακόπουλος (Cheapedits/ Fog/ Elastic)

Ορμώμενος από την Κέρκυρα με την τόσο σπουδαία μουσική και γενικότερα καλλιτεχνική παράδοση, ο Αχιλλέας έχει κυκλοφορήσει τις δικές του deep house, techno, dark disco και balearic δημιουργίες σε σημαντικές δισκογραφικές, όπως η Music For Dreams και η Yoruba Records, υπό τα ψευδώνυμα Fog και Cheapedits, χωρίς να παραμελεί το ambient kai drone στιλ, ως Elastic. Παράλληλα, ασχολείται ως DJ σε bar και club εντός και εκτός Ελλάδας.

 1. Sven Wunder & Drumetrics - Free Time

 

Θα μπορούσα να μιλάω για αυτόν τον δίσκο ώρες αμέτρητες. Όλες οι συνθέσεις του αγαπητού Wunder αφήνουν κάτι πάνω μας και ο καθένας το ερμηνεύει όπως το βιώνει. Είναι ένα κράμα που, από τη μια σε αγγίζει σαν το πιο απαλό ύφασμα με τα ονειρικά του strings και τις νωχελικές drum sequences, έως την πιο “απελευθερωτική” ατμόσφαιρα που σου αφαιρεί” ότι σε βαραίνει. Ενδεχόμενος ο παράγωγος που ακούστηκε περισσότερο στο πικαπ για την αποφόρτιση, αλλά και την πυροδότηση ιδεών και έμπνευσης. Προφανώς και αυτός ο καλλιτέχνης έχει κάτι να “δηλώσει” και ευτυχώς που υπάρχουν αυτές οι ηχητικές “ανάσες” εναντίον της κακοφωνίας που επικρατεί στα ποπ στερεώματα.

2. Tiger & Woods - Dancing Without Headphones

3. Hania Rani - Nostalgia

4. Payfone - Wild Butterfly EP

5. Gerardo Frisina - Mystical Funk 45’


02. Γιώργος Ζούκας

Ένας από τους πιο ευγενικούς, πολυμαθείς και ανήσυχους πνευματικά ακροατές που έχω γνωρίσει, ο Γιώργος ελίσσεται ανάμεσα σε μουσικά είδη και εποχές, ανιχνεύοντας διαλεκτικές σχέσεις, αλλά και έχοντας πάντα στο νου την κοινωνικοπολιτική διάσταση της μουσικής και ευρύτερα της τέχνης. Εδώ και σχεδόν 15 χρόνια, επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή "And Now For Something Completely Different" στον Nova Fm 106 του Βόλου, ενώ παράλληλα συμμετέχει με μουσικοκριτικές του σε ιστοσελίδες και fanzines. Παλαιότερα είχαμε συνυπάρξει ως DJ partners στο δίδυμο Brkn Glssz. Που θα πάει, θα επανέλθουμε!

1. Meshell Ndegeocello - No More Water: The Gospel Of James Baldwin



Χρόνος! Ξεκάθαρα εμπορεύσιμο προϊόν, υψηλής αξίας. Σπουδαία εφεύρεση και παγίδα ονείρων, ενίοτε άπιαστων. Όσο κι αν ξεγλιστράει και ξεφεύγει, ωστόσο, πάντα θα ξεκλέβουμε λίγο για τις απολαύσεις μας. Τούτη είναι και η ακρόαση δίσκων και μάλιστα μια από τις τελευταίες που διατηρούμε με ευλάβεια! Κι αφού είναι τόσο δύσκολο και πολύτιμο να βρούμε τον απαιτούμενο χρόνο για να τον επενδύσουμε στα σωστά έργα, όταν το πετυχαίνουμε η απόλαυση αλλάζει επίπεδο.

Συνθετικός πλουραλισμός, κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες και ακτιβισμός, σ’ έναν μοναδικό συνδυασμό με διεθνή αναγνώριση, επιτυχίες και βραβεύσεις. Αυτή θα μπορούσε να είναι σε ελάχιστες γραμμές η περίληψη για το ποια είναι η Meshell Ndegeocello που κατέχει την πρωτιά στη φετινή λίστα με τα καλύτερα. Και θα ήταν μια ελλιπής περίληψη, καθώς περιγράφει ελάχιστα.

Με καριέρα που ξεκινάει από τα 80ς και παραμένει ενημερωμένη σε όλα τα επίπεδα, η θεματολογία του φετινού πονήματος της Ndegeocello αποτελεί έναν φόρο τιμής στον James Baldwin, τον αφροαμερικανό συγγραφέα και αγωνιστή που αφιέρωσε τη ζωή του σε ζητήματα σεξουαλικότητας και χειραφέτησης της gay κοινότητας, χωρίς να παραγνωρίζει και να τα ξεχωρίζει από τον ταξικό και φυλετικό αγώνα. Επενδύοντας κανείς στο δίσκο, αυτό που παρατηρεί είναι πόσο επίκαιρο είναι το μήνυμα, που παρουσιάζεται σ’ ένα πλαίσιο στο οποίο χωράει από τζαζ αυτοσχεδιασμούς, soul - funk ρυθμούς, μέχρι και ambient ηχοτοπία, με τους συμμετέχοντες να δίνουν την ψυχή τους. Αν μένει κάτι από όλη αυτή την εμπειρία, είναι η επιτακτικότητα της ισότητας και ισοτιμίας όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως, κάτι που επιτυγχάνεται με εγγύτητα και συντροφικότητα.

Να και μια ευχή για τη νέα χρονιά!

2. Soren Skov Orbit - Adrift

3. Ballake Sissoko & Derek Gripper - s/t

4. The Cure – Songs of a Lost World

5. Robert Leiner - Analogue Days


03. Γιώργος Φλούδας

Μουσικόφιλος και queer folklorist, πρωτοάκουσα το "Boys don’t cry" των Cure στα 12 το 1980 από 90άρα κασσέτα. TDK. Το "Real to real cacophony" των Simple minds έπαιζε στην άλλη πλευρά. Έκτοτε, φανατικά στις χαραμάδες μεταξύ post punk και disco προχωράω στο χρόνο και τους ήχους χωρίς αιδώ και τώρα.

(Ο Γιώργος επέλεξε να γράψει ένα περιεκτικό και ευφυές -θα προσέθετα- σημείωμα για καθεμία από τις κυκλοφορίες του 2024 που επέλεξε)

1. Alfie Templeman - Radiosoul
Το πιο Εγώ  άλμπουμ της χρονιάς



2. Little Simz - Drop 7
Το πιο Speechless! άλμπουμ της χρονιάς

3. Julianna Gattas - Maquillada en la cama
Το πιο Εξαρτησιογόνα Telenovela άλμπουμ της χρονιάς

4. Charli XCX - Brat
Το πιο Brat άλμπουμ της χρονιάς

5. Boys’ shorts - Desire EP
Το πιο Patrick Cowley άλμπουμ της χρονιάς 


04. Δήμητρα AKA Mitsi Zogo

Η μουσική συνόδευε πάντα τη ζωή μου από πολύ μικρή. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό μου ψαχνόμασταν στους ήχους του ροκ του ΄60  -΄70, στα blues και στη jazz. O πρώτος δίσκος που μπήκε σπίτι από το χαρτζιλίκι μας ήταν το "Animals" των Pink Floyd, που λατρεύαμε, σε real time. 'Ηταν η εποχή των βινυλίων, της κασσέτας και των fanzine όπου μαθαίναμε τις νέες κυκλοφορίες. Οι δίσκοι αργούσαν να κατέβουν από το πικαπ αν δεν είχαν κατανοηθεί πλήρως! Έπειτα τα γούστα τροποποιήθηκαν, punk και new wave κι έπειτα indie σκηνή, για να χαθούμε σε πιο πειραματικά ηλεκτρονικά μονοπάτια. 

Η γνωριμία μου με το hip hop έγινε σε ένα σπίτι φίλου, που κάναμε ραδιοφωνικές εκπομπές και έπαιξε ο πρώτος δίσκος των Public Enemy. Ένιωσα σφυριά στο στομάχι και μια σιγουριά ότι εδώ υπάρχει κάτι καινούργιο και πολύ σπουδαίο. Την επόμενη δεκαετία, που ήταν και η "χρυσή" του είδους, αφιερώθηκα σχεδόν αποκλειστικά στην αποδελτίωση της μουσικής, αλλά και της κουλτούρας του hip hop. Μην  ξεχνάμε ότι μετά των συναυλία των P. Enemy στο Κατράκειο ξεκίνησε και η εγχώρια σκηνή, οπότε υπήρχε υλικό για πολλά χρόνια. 

Σήμερα θεωρώ ότι τα διάφορα είδη συνομιλούν πολύ δημιουργικά μεταξύ τους και δεν προσκολλούμαι σε ένα είδος. Μερικές φορές, βέβαια, μου λείπει αυτή η απόλυτη αίσθηση της νεότητας ότι ανήκουμε κάπου, σε ένα μουσικό κίνημα ή σχολή. 

(στη θέση #4 της λίστας της, η Δήμητρα είχε το δίλημμα επιλογής ανάμεσα σε δύο άλμπουμ. Φυσικά, συμφώνησα να συμπεριλάβει και τα δύο!)


1. Shabaka - Perceive Its Beauty, Acknowledge Its Grace


O Shabaka την περίοδο του αναγκαστικού εγκλεισμού λόγω της πανδημίας και, παρά την απόλυτα επιτυχή πορεία του με τα σχήματα που είχε δημιουργήσει ή συμμετείχε ως σαξοφωνίστας, ανακαλύπτει το γιαπωνέζικο φλάουτο και αποφασίζει να το μελετήσει. Ο δίσκος αυτός είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδρομής, η οποία ξεκινά εσωτερικά, αλλά έχω την αίσθηση ότι απευθύνεται και οραματίζεται έναν κόσμο διαφορετικό, είναι σαν να μας τον συστήνει εκ νέου, με έναν τρόπο ποιητικό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να σταθούμε στις λεπτομέρειες του δίσκου:  τα χαμηλόφωνα κρουστά, τα ιδιαίτερα φωνητικά, τις ωραίες παύσεις, τις χίλιες όψεις του φλάουτου. Είχαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε ζωντανά αυτό το όνειρο στην πρόσφατη εμφάνισή του στο Ωδείο Αθηνών, όπου καταλάβαμε πόσο ξεχωριστός, ευγενής και προσηνής είναι 

2. BEAK - BEAK >>>>

3. Cindy Lee - Diamond Jubilee 

4. Amaro Freitas - Y'Y ή KA - The thief next to Jesus

5 Glass Beams - Mahal EP


05. Demitri AFrnd

Ο Demitri Afrnd είναι ένας φανατικός φίλος της μουσικής και ερασιτέχνης -με την αρχική και γνήσια έννοια της λέξης- DJ, που ξεκίνησε να μιξάρει το ‘97 στο θρυλικό Toons (cafe - bar, στο οποίο ως έφηβος ήμουν κι εγώ θαμώνας). Έπειτα έφυγε για σπουδές στην Αγγλία, όπου γνώρισε την ηλεκτρονική μουσική. Από την επιστροφή του κι έπειτα, ασχολείται με το DJing σε bar του Βόλου και της Αθήνας, αλλά και ως guest σε sites και ραδιόφωνα. 

1. Golden Bug - Piscolabis II


Ένα άλμπουμ γεμάτο ηλεκτρονικούς ρυθμούς που συνδυάζουν vintage synths και funky grooves με μια φρέσκια, ψυχεδελική αισθητική. Κάθε κομμάτι μοιάζει να σε μεταφέρει σε μια φουτουριστική disco με πειραματικά στοιχεία που κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Οι συνεργασίες με διάφορους καλλιτέχνες προσθέτουν ποικιλία και βάθος στον ήχο, δίνοντας μια πολυδιάστατη εμπειρία ακρόασης. Είναι μια απόλαυση για όσους αγαπούν την avant-garde electronica με ρετρό πινελιές και ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια.

2. Patrick Cowley - From Behind 

3. Arab Strap - I'm Totally Fine With It Don't Give a Fuck Anymore 

4. Red Axes - One More City

5. Woodleigh Research Facility - Vous Du Music


Το άρθρο συνεχίζεται εδώ.


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου