Τελικά, ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η chill out μουσική; Μια ουσιαστική απάντηση σε αυτό το ερώτημα προφανώς δεν βρίσκεται στην (κακή) χρήση του chill out ως muzak σε διάφορους χώρους αναψυχής και καταναλωτισμού. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το ποιοτικό chill out ίσως και να πραγματώνει τα όνειρα των πρωτοπόρων της ψυχεδελικής electronica των 70s για έναν ήχο μειλίχιο, χαλαρωτικό, σχεδόν παραδεισένιο. Για παράδειγμα ενός τέτοιου δημιουργού ας πάρουμε τον Manuel Göttsching, ο οποίος από το έντονα πειραματικό ροκ των Ash Ra Tempel πέρασε στη χαλαρωτική, αλλά και γεμάτη ουσία electronica των Ashra.
Σ’ έναν τέτοιο λοιπόν τον chill out παράδεισο μας μεταφέρει το ντουέτο των Lux με το άλμπουμ του Northern Lights, που κυκλοφόρησε το 2005. Οι Lux αποτελούνται από τους James Bright και Steve Miller. Ο πρώτος έχει συμμετάσχει σε κάποιες συλλογές κι έχει κυκλοφορήσει ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ (Little Things, 2010). Όσο για τον Steve Miller, συνονόματο του επικεφαλής των Steve Miller Band, είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του chill out. Με το ψευδώνυμο Afterlife κυκλοφορεί μουσική από το 1995, όντας υπεύθυνος για μερικά καταπληκτικά τραγούδια. Παράλληλα έχει συνεργαστεί με δύο ονόματα DJs και παραγωγών από την chill out σκηνή της Ibiza, τον Chris Coco και τον Phil Mison, σχηματίζοντας με τον πρώτο τους Normalities και με τον δεύτερο τους Dos Hombres. Βέβαια και ο ίδιος δεν έχει και λίγα χρόνια πείρας πίσω από τα decks.
Άρα, το ντουέτο των Lux έχει και εμπειρία και άποψη, στοιχεία που διακρίνονται στο Northern Lights. Επιρροές σταχυολογημένες από μουσικά στιλ όπως ambient house, trip hop και nu jazz ενορχηστρώνονται με αρμονία και εγκεφαλικότητα. Πλήκτρα δανεισμένα από τoν μινιμαλισμό, κιθαριστικοί αρμπισμοί, αποσπασματικά μα αιθέρια γυναικεία φωνητικά, αλλόκοτα samples και ζεστά beats χτίζουν μια ατμόσφαιρα ταξιδιάρικη, νοσταλγική ακόμα και διαστημική. Το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει και το άλμπουμ είναι χαρακτηριστικό της μουσικής των Lux:
Ακόμα ένα αξιοσημείωτο στοιχείο του Northern Lights αποτελεί και η παραγωγή, η οποία προσφέρει στον ήχο κάτι κρυστάλλινο και εκλεπτυσμένο. Βέβαια πίσω από μια τέτοια σύγχρονη προσέγγιση, τόσο στην παραγωγή, όσο και στο πάντρεμα στιλ και ειδών, κρύβεται –και μερικές φορές βγαίνει και στο προσκήνιο- ένα ψυχεδελικό “χάσιμο”, του οποίου οι ρίζες μπορεί κάποιος να πει πως βρίσκονται στην αρχετυπική electronica των Tangerine Dream και των Harmonia κι ακόμα παλιότερα, στο ψυχεδελικό ροκ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τα κάποια από τα κομμάτια του άλμπουμ έχουν ως τίτλους διάφορες ποικιλίες της κάνναβης…
Κλείνω το κείμενο με μια πολύ όμορφη ακουστική διασκευή του Northern Lights:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου