... λίγο post rock για το ξεκίνημα του Μάη: Precious Fathers - Alluvial Fan (2009, White Whale Records)

Ψάχνοντας πληροφορίες, αλλά και γνώμες για το άλμπουμ Alluvial Fan του καναδικού κουαρτέτου Precious Fathers, που κυκλοφόρησε το 2009, έριξα και μια ματιά στο ελληνικό διαδίκτυο και συμπέρανα κάτι απρόσμενο. Ενώ η ενημέρωση και το ενδιαφέρον των Ελλήνων ακροατών και φίλων της μουσικής για το post rock ιδίωμα είναι πράγματα όχι μόνο δεδομένα, αλλά και αξιοθαύμαστα, δεν υπάρχει, τουλάχιστον σε διαδικτυακό επίπεδο, κάποια παρουσίαση του συγκεκριμένου άλμπουμ ή έστω αναφορά… Έτσι, σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια εδώ.

Richard Davies - Alluvial Fan (2012) (πηγή)

Οι Precious Fathers έχουν αντλήσει τον τίτλο του δεύτερου άλμπουμ τους, Alluvial Fan, από την επιστήμη της γεωλογίας. Alluvial Fan ονομάζονται οι περίεργες και όμορφες πτυχώσεις πετρωμάτων σε σχήμα βεντάλιας, στο σημείο που ένα φαράγγι "ανοίγεται" σε μια κοιλάδα. Επίσης, όσο άσχετος και με τη γεωλογία και να ‘ναι κάποιος –κι εγώ είμαι εντελώς άσχετος– διαβάζοντας τη λίστα με τους τίτλους των κομματιών, παρατηρεί πως τέσσερα στα εφτά έχουν τίτλο σχετικό με βράχια, πετρώματα κτλ. Αν συνυπολογίσουμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ αμιγώς ορχηστρικής μουσικής, το συμπέρασμα βγαίνει από μόνο του: οι Precious Fathers παρουσιάζουν μια δουλειά με ενιαία ατμόσφαιρα και αισθητική. Τώρα, το ποιο μπορεί να είναι το χαρακτηριστικό που σηματοδοτεί αυτή την αισθητική δεν μένει παρά να το ανακαλύψουμε…

Η μουσική των Καναδών αναμφίβολα χαρακτηρίζεται ως post rock. Ωστόσο, δεν έχουμε να κάνουμε με  post rock αργόσυρτο και καταθλιπτικό, αλλά, θα λέγαμε, easy going, γεμάτο χαλαρή διάθεση, αισιοδοξία  και ζεστά συναισθήματα. Παράλληλα οι μουσικές αναφορές δεν είναι και λίγες: το prog rock (όπως φανερώνει και η ιδέα ενός concept album) κάνει παρέα με το shoegaze κι η jazz κυκλοφορεί αγκαζέ με το folk.  Μέσα από την ισορροπημένη συνύπαρξη αυτών των στοιχείων επιτυγχάνεται ένα ήχος στον οποίο πραγματικά αξίζει ο χαρακτηρισμός post rock, με την έννοια ότι η ροκ μουσική ανατρέπεται κι αποδομείται. Οι Precious Fathers προσφέρουν απλόχερα υπέροχα rock riffs και θέματα, τα οποία, χωρίς να χάνουν σε δύναμη και μελωδία, χαρακτηρίζονται από μια σοφή απλότητα.

Αυτή ακριβώς είναι η ουσία της μουσικής πρότασης του Alluvial Fun, η οποία αποτελεί και τον συνεκτικό δεσμό όλου του άλμπουμ: η ευχάριστη, παιχνιδιάρική ανατροπή της ροκ μουσικής, μια αληθινά "μετά-ροκ" άποψη. Κι έχω την εντύπωση ότι οι ίδιοι οι Precious Fathers έχουν στο νου τους αυτή την ανατροπή, γιατί μαζί με τον ήχο παίζουν και με τις λέξεις, φανερώνοντας έτσι και αίσθηση του χιούμορ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η λέξη “rock” αναφέρεται σε τόσους τίτλους κομματιών, μια λέξη με διπλή σημασία, η οποία σημαίνει βράχος, αλλά κι ένα ολόκληρο μουσικό είδος. Μ’ αυτό το σκεπτικό, τίτλοι κομματιών όπως Rock Lips ή 100% Pure Rock Fibres δεν μπορεί να είναι τυχαίοι…

Τα περισσότερα post rock συγκροτήματα δημιουργούν μουσική συνοδευτική χειμωνιάτικων ημερών. Αλλά, στα δικά μας μεσογειακά μέρη, ο Μάης ξεκίνησε με μερικές υπέροχες ηλιόλουστες μέρες και το ιδιαίτερο post rock των Precious Fathers μοιάζει ταιριαστό για αυτό το πρώτο "μικρό καλοκαίρι".