Ένα σχετικά γρήγορο ψάξιμο στα φετινά μουσικά κιτάπια άρκεσε ώστε να ξεδιαλεχτεί μια ομάδα από τα πιο αγαπημένα remixes για το 2012. Βέβαια η αλήθεια είναι, πως δεν ήταν και δύσκολο να επιλεχθούν, αφού αυτά τα κομμάτια έπαιξαν συχνά τόσο σε ηχεία σπιτικά, όσο και σε ραδιοφωνικά, ακόμα και σε ολοένα και συχνότερες DJ εμφανίσεις στην πόλη μας. Προφανώς, τα αξιόλογα remixes που έπεσαν φέτος στην αντίληψη της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο δεν ήταν μονάχα έξι, αλλά, οι συγκεκριμένες επιλογές, εκτός απ’ το ότι αναδείχθηκαν σε best of the best της χρονιάς, με τη σειρά που έχουν οργανωθεί παρακάτω, συνθέτουν, κάτα κάποιο τρόπο, μια μουσική αφήγηση.
Ned Donehy - Get It Up For Love (Coyote Salinas Sunset edit)
Η μελωδική AOR μπαλάντα του Ned Donehy, η οποία στην πορεία των χρόνων και χάρη σε DJs όπως ο Harvey, αναδείχθηκε ως ένα balearic classic, στα χέρια του ντουέτου Coyote ελαφρώς μεταμορφώνεται. Στο edit που επιμελούνται οι Βρετανοί παραγωγοί, η διάρκεια του original μεγαλώνει, με την προσθήκη ορχηστρικών μερών, και ο ήχος, εμπλουτισμένος με dub στοιχεία, αποκτά μια πιο ψυχεδελική οπτική. Έτσι το Get It Up For Love, ενώ συνεχίζει να αποπνέει σκονισμένη γοητεία, γίνεται περισσότερο κατάλληλο για καλοκαιρινά αράγματα σε μεσογειακές παραλίες.
Marvin Gaye – What’s Going On (S-Man remix)
Το να ρεμιξάρεις το αριστούργημα του Marvin Gaye είναι ένα επικίνδυνο εγχείρημα. Κι όμως, ο Αυστραλός S-Man τα καταφέρνει περίφημα, δίνοντας στο πρωτότυπο hip hop προσανατολισμό. Με ευφυέστατο τρόπο ξεκλέβει ένα sample από το τραγούδι Hate It Or Love It από τους 50 Cent και The Game (οι οποίοι με τη σειρά τους έχουν αντλήσει από ένα παλιό soul κομμάτι, το Rubberband των Trampps) και στη συνέχεια το παντρεύει με το original. Μια συνεχής αναφορά σε όλον τον πλούτο της μαύρης μουσικής, η οποία δεν καταλήγει σε ήχο τεχνικό και ψυχρά μοντέρνο, αλλά σε ένα remix φουλ από ζεστά συναισθήματα.
Swan Lee’s Ping Pong Orchestra – San Diego (Phil Mison remix)
Ο Swan Lee είναι ένας από τους αξιολογότερους καλλιτέχνες της downtempo electronica και του funk στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το 2008 κυκλοφόρησε το καταπληκτικό κομμάτι San Diego, ένα ταξίδι στo ψυχεδελικά ποπ των 60s, σε στιλ funk και ρυθμό bossa nova. Μέσα στο 2012 η νεοσύστατη εταιρεία Picadilly Records το επανακυκλοφόρησε ως single, συνοδευόμενο από ένα κεφάτο remix που φέρνει την υπογραφή του παλιού resident DJ του Café Del Mar, του μάγου Phil Mison. Όπως η εκδοχή των Coyote στο τραγούδι του Ned Donehy, έτσι κι αυτή του Phil Mison στο San Diego, υποκύπτει στη γοητεία μιας "κουλτούρας καλοκαιριού".
Pharao Black Magic – The Amulet (Reverso 68 remix)
Δεύτερη εμφάνιση του Phil Mison σε αυτή την λίστα, με ένα remix που έχει επιμεληθεί παρέα με τον Pete Herbert. Βάση του ντουέτου, που ονομάζεται Reverso 69, το κομμάτι The Amulet, με το οποίο πρωτοεμφανίστηκαν οι Ελβετοί Pharao Black Magic. Από το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό original, οι Reverso 68 έχουν κρατήσει το μελωδικό στοιχείο, μαζί μ’ ένα sample από τα φοβερά φωνητικά του Peter Coyle. Ωστόσο, το remix αποτελεί ένα καλογυαλισμένο deep house κομμάτι σε midtempo ρυθμό που μάλλον θα ανοίξει στον ακροατή την όρεξη για χορό.
Oberst & Buchner feat. Midimum – Today I Feel (Alex q remix)
Εδώ έχουμε με ένα κομμάτι που αυτή τη χρονιά έχω προσωπικά ακούσει ίσως περισσότερο από κάθε άλλο. Ο παραγωγός Alex q κατάφερε να φέρει τον κάμποσο πειραματικό ήχο της γερμανικής καλλιτεχνικής ομάδας Antime (στην οποία προτείνω να δώσετε βάρος), στα tracklists των clubs. Οι Oberst & Buchner, με τη βοήθεια του Midimum στα φωνητικά, δημιούργησαν ένα εσωστρεφές ambient τραγούδι, που κυριαρχείται τόσο από λυρισμό, όσο και από μινιμαλισμό. Ο Alex q κόβει και ράβει, ώστε η χαρμολύπη του original να διοχετευτεί σ’ ένα μεθυστικό dance ρυθμό. Επίσης, το remix συνοδεύεται κι από ένα πολύ όμορφο videoclip που μπορείτε να απολαύσετε στη αμέσως προηγούμενη ανάρτηση.
Ludovico Einaudi – Una Mattina (Nico Pusch bootleg remix)
Αν, αυτή η σειρά των έξι remixes αποτελεί ένα μουσικό ταξίδι, τότε το καταλληλότερο κλείσιμο δεν μπορεί παρά ν’ ανήκει στο πιάνο του Ludovico Einaudi. Σίγουρα τα λίγα λόγια που αφορούν αυτό το remix δεν περιγράφουν επαρκώς τη κορυφαία μουσική του Ιταλού συνθέτη. Πάντως, το minimal techno beat που προσθέτει ο Nico Pusch στο Una Mattina (που μπορείτε να βρείτε στο ομώνυμο άλμπουμ του 2004) δένει υπέροχα με την αντίστοιχη minimal, αλλά τόσο μελωδική αντίληψη του Einaudi.
Η μουσική μας αφήγηση λοιπόν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με την εξής εικόνα: ξημέρωμα, μ’ ένα ζεστό καφέ στο χέρι βλέπεις τον ήλιο ν’ ανατέλλει κι από πίσω παίζει η εκδοχή του Nico Pusch στο Una Mattina…
πηγή εικόνας
ωραία λίστα Νίκο, με αποκορύφωμα το τελευταίο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήThank you συνονόματε! Κι εσύ οπαδός του Einaudi ε; Κορυφαίος λέμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή