Αυτό το καλοκαίρι, για πρώτη φορά απασχολούμαι ως DJ τις μεσημεριανές-απογευματινές ώρες σε ένα beach bar λίγο έξω από τον Βόλο. Σκηνικό για μένα πρωτόγνωρο, αφού μέχρι τώρα σχεδόν όλη μου η εμπειρία ως DJ αφορούσε τις βραδινές ή ακόμα και τις πρώτες πρωινές ώρες. Ξεπερνώντας, τις… συχνά αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες, οι οποίες μπορούν να περιγραφούν λακωνικά μέσα από το τον τίτλο του κομματιού Sunshine & Mosquitos των Ιταλών Doomwork, αναλογίζομαι το καθαρά μουσικό κομμάτι του όλου σκηνικού, το οποίο άλλωστε είναι και το πιο ενδιαφέρον.
Πριν μερικά βράδια, βρεθήκαμε στο σπίτι μου με έναν φίλο, μέγα γνώστη της psych και prog rock σκηνής των 60s και 70s κι ακούγαμε μερικά βινύλια που είχε φέρει. Τα ονόματα που μου έχουν μείνει είναι αυτά των Circus 2000 και Junipher Greene. Μπάντες παλιές, αλλά νέες για μένα, οι οποίες αναμφίβολα ανήκουν στο underground και, όπως και να το κάνουμε, είναι προορισμένες για ένα πιο υποψιασμένο κοινό ακροατών. Οι δίσκοι έπαιζαν στο πικ-απ, χτίζοντας μια ζεστή και χαλαρότατη ατμόσφαιρα…
Το αμέσως επόμενο μεσημέρι, βρισκόμουν πίσω από τα decks του beach bar, με το εξής σχέδιο: χωρίς να προδώσω το ωραίο, ειλικρινές και αρτίστικο πνεύμα της προηγούμενης νύχτας, να κάνω επιλογές πιο οικείες στα αυτιά ανθρώπων που ήρθαν, όχι για αφοσιωθούν στη μουσική, αλλά για να κάνουν το μπάνιο τους και να αράξουν. Οι επιλογές μου, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο κομμάτι του εφτάωρου που έπαιξα, επικεντρώθηκαν σε deep house και nu disco, σε αξιόλογα κομμάτια τα οποία διακρίνονται από ένα στοιχείο καλοκαιριού: κάποιο latin sample, κανένα afro percussion κοκ. Σε γενικά πλαίσια, κάθε φορά που παίζω μουσική εκεί, θέλω χτίσω ένα soundtrack για τις ξεκούραστες κι ανέμελες θερινές ώρες σε μια ακρογιαλιά λίγο έξω απ’ την πόλη.
Βέβαια, κάποια λαθάκια στις μίξεις έγιναν, αλλά πριν κάποιους μήνες είχα λάβει διαδικτυακά την εξής συμβουλή: «καν’ το με πάθος κι ας είναι λάθος». Ωστόσο, το ακροατήριο των λιαζομένων, δεν φάνηκε να ενοχλείται απ’ τις απροσεξίες μου. Εδώ που τα λέμε, έδειχναν να μην επηρεάζονται ιδιαίτερα, είτε θετικά είτε αρνητικά, απ’ τη μουσική που έβγαινε απ’ τα ηχεία. Αλλά, σκέφτομαι πως, αν έστω κι ένας ακούσει, για παράδειγμα, το νέο υπέροχο τραγούδι του Caribou και, ακόμα περισσότερο, αν το I Can’t Do Without You γίνει αφορμή ώστε να εισχωρήσει στον κόσμο του φοβερού αυτού καλλιτέχνη, το σχέδιο που προανέφερα έχει έρθει σε πέρας…
Αυτές είναι, λοιπόν, οι ωραίες αντιφάσεις της μουσικής: με κάποιες ώρες διαφορά, από την κλασική περίοδο psych/prog rock να φτάνεις στη σύγχρονη dance electronica. Πριν λίγο καιρό, έγραψα ένα άρθρο για καλλιτέχνες που συνδυάζουν αυτές τις δύο τάσεις και περιόδους της μουσικής, το οποίο διαβάζετε είτε στο site progrocks.gr, είτε στο blog μας.
Μετά απ’ όλα αυτά, η συχνότατη παρουσία στα sets μου remixes όπως το παρακάτω, είναι παραπάνω από αναμενόμενη. Θαρρώ πως αυτή η μωβ αχλή δημιουργεί ωραία σκιά στον θερινό ήλιο, αφήστε που μπορεί να κρατά τα κουνούπια μακριά…
Μόλις πριν λίγες, ο Caribou προσέφερε προς ακρόαση το τραγούδι Our Love που είναι και το ομώνυμο του νέου του άλμπουμ.
πηγή εικόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου