“Μετά το πέρας των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων, που τελικά ήταν πολύ πιο περίπλοκες από όσο είχαν προβλέψει, αφού κατέληξαν να έχουν εμπλακεί από μια απλή δοσοληψία με τους λαθρέμπορους της Σιδώνας, σε μια περίλαμπρη δολοπλοκία με τους πειρατές της Κιλικίας, στην απαγωγή της πριγκίπισσας της Καππαδοκίας, στο ξεχασμένο γράμμα πίστης ενός Συρακούσιου πιστωτή, στο παζάρι με μια Κύπρια δουλέμπορο, σε μια συνάντηση που τελικά αποδείχθηκε ενέδρα, στην κλοπή κάποιων ανεκτίμητων αιγυπτιακών κοσμημάτων που κανείς ποτέ δεν είχε δει και σε μια ομάδα παρανόμων από την Ιδουμαία που έφτασαν καλπάζοντας από την έρημο (ανατρέποντας κάθε υπολογισμό) και αφού ο Φαφρντ και ο Μάουζερ επέστρεψαν στις αγκαλιές και στη γλυκιά πολυγλωσσία των γυναικών του λιμανιού…”. Διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα από τη νουβέλα Η Κίνηση του Μύστη του συγγραφέα του Φανταστικού Fritz Leiber*, μου ήρθε στο νου ο εξίσου καλειδοσκοπικός και περιπετειώδης ήχος των Islandman.
Το τρίο των Islandman αποτελείται από τον εμπνευστή του όλου project, τον Κωνσταντινουπολίτη παραγωγό και μουσικό Tolga Böyük, τον Eralp Güven στα κρουστά και τον Erdem Başer στην κιθάρα. Η μουσική τους κουβαλά την ιστορικά πολυεθνική και πολυπολιτισμική ταυτότητα της Κωνσταντινούπολης, μια ταυτότητα που εκσυγχρονιζεται μέσω του παντρέματός της με το downtempo και το house.
Ειδικότερα στο δεύτερο τους full-length, Kaybola, οι Islandman απλώνουν με εκτίμηση το χέρι στη μουσική παράδοση μιας ευρείας περιοχής που συμπεριλαμβάνει τα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Αξιοποιούν με σεβασμό και φαντασία samples, για παράδειγμα από τα πολυφωνικά τραγούδια της Βουλγαρίας (Dimitro) και από τη μουσική gnawa του Μαρόκο (Marakesh), συνδυάζοντάς τα με midtempo beats, πολύπλοκα κρουστά και ambient synths. Παράλληλα, ο λυρισμός των Τούρκων εμπλουτίζεται και από στοιχεία κιθαριστικού ψυχεδελικού ροκ (Khepre), χωρίς να τους λείπουν ανεβασμένες funky disco αναφορές (Sem Voce).
Οι Islandman εντάσσονται στη νέα τάση του ηλεκτρονικού ήχου, την οποία εκφράζουν καλλιτέχνες σαγηνευμένοι από τις μουσικές του κόσμου. Βέβαια, έχουμε να κάνουμε με μια παλιά συνταγή -αρκεί να θυμηθούμε το worldbeat των 90s ή το tribal house- αλλά αυτοί οι νέοι άνθρωποι τη σερβίρουν με φρεσκάδα. Ωστόσο μερικές φορές κάποιοι από αυτούς φλερτάρουν με το κιτς, ένα στοιχείο όχι άσχετο με την εμπορική απήχηση της τάσης αυτής. Όμως, αναμφίβολα οι Islandman, συμπορευόμενοι με μπάντες όπως οι Shkoon και οι Stavroz, δημιουργούν ειλικρινή, ποιοτική και καινοτόμα μουσική.
Το λογοτεχνικό απόσπασμα με το οποίο ξεκίνησα το άρθρο χαρακτηρίζεται από μία αντίφαση: τοποθετείται στην Ανατολική Μεσόγειο μιας μυθικής Ελληνιστικής Εποχής, αλλά είναι γραμμένο από έναν Αμερικάνο συγγραφέα του Φανταστικού… Αυτός ακριβώς ο διαπολιτισμικός χαρακτήρας ταιριάζει γάντι στους Islandman, καθώς ορμώμενοι από την Πόλη με τις μπαντιέρες του λυρισμού και της φαντασίας, ανοίγονται στον άνθρωπο πέρα από εθνικούς, φυλετικούς και άλλους διαχωρισμούς.
Σημείο αναφοράς και το εκπληκτικό διαδικτυακό live που δώσανε κατά τη διάρκεια του lockdown. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία οπτικοακουστική καρναβαλική παράσταση, που ενώνει την Ανατολή με τη Δύση και το σήμερα με το παρελθόν:
* Φριτς Λάιμπερ, “Η Κίνηση του Μύστη”, στο Μεταμεσονύκτιες Διηγήσεις (μετάφραση: Ματίνα Μαγκλάρα), Αθήνα (Terra Nova) 2000, σελ. 198-199
Το συγκεκριμένο κείμενο δημοσιεύτηκε, με ελάχιστες αλλαγές, στο 7ο τεύχος του fanzine-περιοδικού Lung.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου