Ο τίτλος του άλμπουμ που αποτελεί προϊόν συνεργασίας ανάμεσα στον Tom Misch και τον Yussef Dayes εισάγει κατευθείαν στο θέμα: What Kinda Music. Τι το ιδιαίτερο έχει η μουσική που δημιούργησαν αυτοί οι δύο νέοι καλλιτέχνες και απασχόλησε τόσο το νου μου; Οι δυο πρώτες ακροάσεις του άλμπουμ δεν με ξετρέλαναν, αλλά καθώς το εξερευνούσα και εξοικειωνόμουν μαζί του, το απολάμβανα ολοένα και περισσότερο…
Μπορούμε να πούμε ότι στο What Kinda Music συνδυάζονται αριστοτεχνικά τρεις κυρίαρχες τάσεις της σημερινής μουσικής. Πρώτον, η φρέσκια ματιά στη τζαζ από τη νέα γενιά βρετανών, στοιχείο που γίνεται ευδιάκριτο στη δεξιοτεχνία των συμμετεχόντων και κυρίως στο -θα έλεγα- ηδονικό drumming του Dayes. Δεύτερον, η διαχρονική soul, όπως προβάλλεται στα μελωμένα και μαζί cool φωνητικά του Tom Misch, αλλά και στον άμεσο ερωτικό στίχο, που μετατοπίζεται ευφυώς από τον (αυτο)σαρκασμό στη συγκίνηση και τούμπαλιν. Τρίτον, η downtempo electronica και το instrumental hip hop: ο μεγάλος Freddie Gibbs ραπάρει στο Nightrider, ενώ οι επιρροές του Bonobo στο ομώνυμο τραγούδι και του J Dilla στο Real αξιοποιούνται δημιουργικά. Ας προσθέσουμε και έναν αέρα ψυχεδέλειας, ειδικά στα κιθαριστικά solos του Tom Misch όπως φωτίζονται στο Last 100, καθώς και την επίδραση μιας Radiohead μουντάδας στο Festival.
Σε κάποιες από τις κριτικές της συνεργασίας των Misch και Dayes, σχολιάστηκε αρνητικά πως σταδιακά εγκαταλείπεται η δομή των τραγουδιών, για να αντικατασταθεί από κατά βάση αυτοσχεδιαστικά μουσικά στιγμιότυπα. Αλλά, εκεί βρίσκεται ένα θεμελιώδες στοιχείο αυτού του άλμπουμ: όσο η τραγουδιστική ποπ δομή διαλύεται, τόσο κερδίζουμε σε τζαζ ουσία, φιλτραρισμένη από κάθε επιδειξιομανία. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που οι guest σολίστες- πρωταγωνιστές της βρετανικής σκηνής- ο κιθαρίστας Rocco Paladino και ο σαξοφωνίστας Kaidi Akinnibi, εμφανίζονται εντελώς καίρια στο δεύτερο μισό του άλμπουμ, ο πρώτος στο Lift Off και ο δεύτερος στο Storm Before The Calm.
Λάτρεψα, λοιπόν, αυτή τη δουλειά επειδή προβάλλει εμφατικά τη νοοτροπία και την αισθητική μιας γενιάς που τώρα βρίσκεται ανάμεσα στα 25 και στα 30. Το What Kinda Music είναι απαλλαγμένο από την εν πολλοίς κομπλεξική διάκριση ανάμεσα στις ταμπέλες του “εμπορικού” και του “ανεξάρτητου”, καθώς αποτελεί αποτέλεσμα καθαρής έμπνευσης και παρεΐστικης κατάστασης, αλλά έχει μεγάλη εμπορική απήχηση. Παράλληλα, αποπνέει τη φρεσκάδα και τη δημιουργικότητα των σημερινών νέων ανθρώπων ή, τουλάχιστον, των πιο “ψαγμένων” από αυτούς, που αισθάνονται άνετα σε ένα πλουραλιστικό πολιτισμικά, πολιτικά και κοινωνικά περιβάλλον, βρίσκοντας τελικά τον δρόμο τους.
Κάπως έτσι ο Tom Misch, ο Yussef Dayes και οι συνεργάτες τους επικοινωνούν και με τη δική μου αισθητική και νοοτροπία. Εκφράζουν, λοιπόν, και ακροατές μιας λιγότερο ή περισσότερο παλιότερης γενιάς, οι οποίοι όμως επιμένουν σε αληθινά φρέσκους ήχους και σε εξίσου ειλικρινή νεόκοπα όνειρα.
Τα απόλυτα χιτ του 2020 δεν είναι ούτε trap, ούτε RnB... είναι το What Kinda Music και το Nightrider.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου