Lux ‎– Northern Lights (2005, Tundra Records )

Τελικά, ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η chill out μουσική; Μια ουσιαστική απάντηση σε αυτό το ερώτημα προφανώς δεν βρίσκεται στην (κακή) χρήση του chill out ως muzak σε διάφορους χώρους αναψυχής και καταναλωτισμού. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το ποιοτικό chill out ίσως και να πραγματώνει τα όνειρα των πρωτοπόρων της ψυχεδελικής electronica των 70s για έναν ήχο μειλίχιο, χαλαρωτικό, σχεδόν παραδεισένιο. Για παράδειγμα ενός τέτοιου δημιουργού ας πάρουμε τον Manuel Göttsching, ο οποίος από το έντονα πειραματικό ροκ των Ash Ra Tempel πέρασε στη χαλαρωτική, αλλά και γεμάτη ουσία electronica των Ashra. 

Σ’ έναν τέτοιο λοιπόν τον chill out παράδεισο μας μεταφέρει το ντουέτο των Lux με το άλμπουμ του Northern Lights, που κυκλοφόρησε το 2005. Οι Lux αποτελούνται από τους James Bright και Steve Miller. Ο πρώτος έχει συμμετάσχει σε κάποιες συλλογές κι έχει κυκλοφορήσει ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ  (Little Things, 2010). Όσο για τον Steve Miller, συνονόματο του επικεφαλής των Steve Miller Band, είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του chill out. Με το ψευδώνυμο Afterlife κυκλοφορεί μουσική από το 1995, όντας υπεύθυνος για μερικά καταπληκτικά τραγούδια. Παράλληλα έχει συνεργαστεί με δύο ονόματα DJs και παραγωγών από την chill out σκηνή της Ibiza, τον Chris Coco και τον Phil Mison, σχηματίζοντας με τον πρώτο τους Normalities και με τον δεύτερο τους Dos Hombres. Βέβαια και ο ίδιος δεν έχει και λίγα χρόνια πείρας πίσω από τα decks. 

Άρα, το ντουέτο των Lux έχει και εμπειρία και άποψη, στοιχεία που διακρίνονται στο Northern Lights. Επιρροές σταχυολογημένες από μουσικά στιλ όπως ambient house, trip hop και nu jazz ενορχηστρώνονται με αρμονία και εγκεφαλικότητα. Πλήκτρα δανεισμένα από τoν μινιμαλισμό, κιθαριστικοί αρμπισμοί, αποσπασματικά μα αιθέρια γυναικεία φωνητικά, αλλόκοτα samples και ζεστά beats χτίζουν μια ατμόσφαιρα ταξιδιάρικη, νοσταλγική ακόμα και διαστημική. Το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει και το άλμπουμ είναι χαρακτηριστικό της μουσικής των Lux:

 

Ακόμα ένα αξιοσημείωτο στοιχείο του Northern Lights αποτελεί και η παραγωγή, η οποία προσφέρει στον ήχο κάτι κρυστάλλινο και εκλεπτυσμένο. Βέβαια πίσω από μια τέτοια σύγχρονη προσέγγιση, τόσο στην παραγωγή, όσο και στο πάντρεμα στιλ και ειδών,  κρύβεται –και μερικές φορές βγαίνει και στο προσκήνιο- ένα ψυχεδελικό “χάσιμο”, του οποίου οι ρίζες μπορεί κάποιος να πει πως βρίσκονται στην αρχετυπική electronica των Tangerine Dream και των Harmonia κι ακόμα παλιότερα, στο ψυχεδελικό ροκ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τα κάποια από τα κομμάτια του άλμπουμ έχουν ως τίτλους διάφορες ποικιλίες της κάνναβης…

Κλείνω το κείμενο με μια πολύ όμορφη ακουστική διασκευή του Northern Lights:

 

δώρο καλοκαιρινό και διαστημικό

Ευτυχώς το καλοκαίρι ολοένα πλησιάζει και όλοι μας, όσο πολιτικά ενεργοί πολίτες και να είμαστε, έχουμε κουραστεί από το άγριο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό, έτσι ψάχνουμε ευκαιρία για μια αληθινή καλοκαιρινή απόδραση. Κάποιοι αναζητούν την ένταση, τ’ ανοιχτά club, τον χορό. Κάποιοι άλλοι μια ήσυχη παραλία, να λιάζονται συνοδεία της χορωδίας των τζιτζικιών. Τους κατανοούμε και τους δικαιολογούμε όλους, για αυτό και αυτή τη φορά θα προτείνουμε καλοκαιρινές μουσικές για ανθρώπους που, ενώ αρέσκονται στ’ ήσυχα ακρογιάλια, καθώς ο ήλιoς πέφτει ρίχνουν και κανένα χορό στο κοντινότερο beach bar… 
 
Το μουσικό δώρο της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο, χαλαρό και χορευτικό, καλοκαιρινό και, όπως θα δείτε, διαστημικό, αποτελείται από μια συλλογή και ένα mix. Δυο σύνολα τραγουδιών και κομματιών που, όχι μόνο βρίσκονται κοντά ηχητικά, αλλά και έχουν την ίδια στιλιστική και συναισθηματική κατεύθυνση.

Η συλλογή κομματιών ονομάζεται Italian Afro Funk και κυκλοφόρησε το 2007 από την εταιρία Hitland, η οποία εξειδικεύεται στη χορευτική electronica. Ωστόσο τα περισσότερα κομμάτια που εμπεριέχονται στη συγκεκριμένη συλλογή είναι κατά κύριο λόγο παλιότερα, χρονολογημένα από τα μέσα της δεκαετίας του 80 ως τα μέσα αυτής του 90. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με συνθέσεις και παραγωγές που έχουν επιμεληθεί DJs από την ευρύτερη ομάδα της ιταλικής cosmic-afro σκηνής. Έτσι, θα βρείτε κομμάτια που έχουν επιμεληθεί underground μορφές, όπως ο Roberto Lodola και ο Severo Lombadoni (ως μελος του τρίο Tribal Mask), αλλά και ο μέγας Daniele Baldelli. Την επανεμφάνιση παλιών κομματιών, συμπληρώνουν και κάποια πιο καινούργιας σοδειάς, τα οποία συνεχίζουν τη χορευτική cosmic παράδοση με συνέπεια.

 Όλες λοιπόν οι κοσμικές, συμπαντικές δυνάμεις έχουν ευλογήσει τη συλλογή Italian Afro Funk, ώστε να φανερωθεί, νομίζω με επιτυχία, η ιδιαιτερότητα και η πρωτοπορία εκείνης της ομάδας των DJ της Βόρειας Ιταλίας, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν από τα τέλη της δεκαετίας του 70 ως τις αρχές του 80 σε clubs όπως το Baia degli Angeli και το Cosmic. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια αυτό το ηχητικό σύμπαν έχει επανέλθει στο προσκήνιο μέσα από τη δουλειά μουσικών όπως ο Lindstrom και ο Prins Thomas, έτσι έχουν γραφτεί κάμποσα κείμενα, κάποια από τα οποία είναι ιδιαίτερα ενημερωτικά και φοβερά ενδιαφέροντα. Ένα ωραίο κειμενάκι μπορείτε να βρείτε εδώ. 
 
Στη συγκεκριμένη συλλογή, έχουμε να κάνουμε κατά κύριο λόγο με ορχηστρικά edits και remixes italodisco τραγουδιών. Έτσι, ενώ κάποια στοιχεία θα σας θυμίσουν disco, ειδικά το βασικό beat ή κάποιες catchy μελωδίες, κάποια άλλα αποδομούν το συγκεκριμένο ιδίωμα, μπολιάζοντάς το με στοιχεία tribal, afro και electro αλά Kraftwerk. Τα ethnic κρουστά κυριαρχούν, είτε προερχόμενα από τo afro, είτε από το latin, καθώς και οι ατμοσφαιρικές τεχνικές της dub. Η συλλογή αναμφίβολα αναδύει μια σκονισμένη 80s ατμόσφαιρα, αλλά ταυτόχρονα έχει και κάτι το φρέσκο. Ειδικά αν συγκριθεί με την κυρίαρχη χορευτική ηλεκτρονική μουσική, το βαρύ house και techno δηλαδή, προσφέρει ένα δρόμο πιο πειραματικό, πιο μελωδικό, πιο εναλλακτικό. 

 Ακόμα πιο έντονο άρωμα καλοκαιριού φέρνει το mix Summer Fling του Ελβετού DJ Lexx (Alex Storrer), το οποίο έφτιαξε το 2008. Από τη μία ο τίτλος του mix -summer fling είναι η σύντομη, ανέμελη ερωτική καλοκαιρινή ιστορία-  δημιουργεί εικόνες ξεγνοιασιάς και ρεμβασμού, μιας δηλαδή ήρεμης αισιοδοξίας. Από την άλλη το όνομα του δημιουργού του mix παραπέμπει στην ομώνυμη cult τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας, φέρνοντας στο νου διαστρικά ταξίδια. 
    

Σε τέτοια θεμέλια είναι χτισμένο και το ίδιο το mix. Από την μια πλευρά έχουμε παιχνιδιάρικα funky, disco και reggae κομμάτια με απλές κι ωραίες ποπ μελωδίες. Από την άλλη όμως, τα πράγματα γίνονται πιο ρευστά και ψυχεδελικά, τόσο με τα πολλά afro και dub στοιχεία, όσο και τις αριστοτεχνικές πινελιές από ambient και krautrock. Όλα αυτά τα στοιχεία ξεδιπλώνονται και συνδυάζονται σε ένα mix με φοβερό flow, το οποίο ακούγεται σαν ένα ενιαίο μουσικό έργο. Ο Lexx στο προσωπικό του στιλ έχει ενσωματώσει γόνιμα επιρροές από DJs όπως ο Harvey, o Daniele Baldelli, αλλά και ο Jose Padilla. Δηλαδή μιλάμε για την ουσία της απρόβλεπτης μουσικής περιπέτειας που ονομάζεται balearic. 

Φυσικά για να καταφέρει ένας DJ ένα τέτοιο ηχητικό πάντρεμα, πέρα από τεχνική, χρειάζεται και ένα γούστο τόσο διευρυμένο, όσο και εκλεκτικό. Χαρακτηριστικότερο δείγμα του εκλεκτικού γούστου του Lexx αποτελεί αυτό εδώ το διαμάντι, για την ανακάλυψη του οποίου, δεν μπορούμε παρά να τον ευχαριστήσουμε. Σας εφιστώ την προσοχή στους συντελεστές...

Summer Fling mix

πηγή εικόνων: η πρώτη & η δεύτερη

... λίγο post rock για το ξεκίνημα του Μάη: Precious Fathers - Alluvial Fan (2009, White Whale Records)

Ψάχνοντας πληροφορίες, αλλά και γνώμες για το άλμπουμ Alluvial Fan του καναδικού κουαρτέτου Precious Fathers, που κυκλοφόρησε το 2009, έριξα και μια ματιά στο ελληνικό διαδίκτυο και συμπέρανα κάτι απρόσμενο. Ενώ η ενημέρωση και το ενδιαφέρον των Ελλήνων ακροατών και φίλων της μουσικής για το post rock ιδίωμα είναι πράγματα όχι μόνο δεδομένα, αλλά και αξιοθαύμαστα, δεν υπάρχει, τουλάχιστον σε διαδικτυακό επίπεδο, κάποια παρουσίαση του συγκεκριμένου άλμπουμ ή έστω αναφορά… Έτσι, σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια εδώ.

Richard Davies - Alluvial Fan (2012) (πηγή)

Οι Precious Fathers έχουν αντλήσει τον τίτλο του δεύτερου άλμπουμ τους, Alluvial Fan, από την επιστήμη της γεωλογίας. Alluvial Fan ονομάζονται οι περίεργες και όμορφες πτυχώσεις πετρωμάτων σε σχήμα βεντάλιας, στο σημείο που ένα φαράγγι "ανοίγεται" σε μια κοιλάδα. Επίσης, όσο άσχετος και με τη γεωλογία και να ‘ναι κάποιος –κι εγώ είμαι εντελώς άσχετος– διαβάζοντας τη λίστα με τους τίτλους των κομματιών, παρατηρεί πως τέσσερα στα εφτά έχουν τίτλο σχετικό με βράχια, πετρώματα κτλ. Αν συνυπολογίσουμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ αμιγώς ορχηστρικής μουσικής, το συμπέρασμα βγαίνει από μόνο του: οι Precious Fathers παρουσιάζουν μια δουλειά με ενιαία ατμόσφαιρα και αισθητική. Τώρα, το ποιο μπορεί να είναι το χαρακτηριστικό που σηματοδοτεί αυτή την αισθητική δεν μένει παρά να το ανακαλύψουμε…

Η μουσική των Καναδών αναμφίβολα χαρακτηρίζεται ως post rock. Ωστόσο, δεν έχουμε να κάνουμε με  post rock αργόσυρτο και καταθλιπτικό, αλλά, θα λέγαμε, easy going, γεμάτο χαλαρή διάθεση, αισιοδοξία  και ζεστά συναισθήματα. Παράλληλα οι μουσικές αναφορές δεν είναι και λίγες: το prog rock (όπως φανερώνει και η ιδέα ενός concept album) κάνει παρέα με το shoegaze κι η jazz κυκλοφορεί αγκαζέ με το folk.  Μέσα από την ισορροπημένη συνύπαρξη αυτών των στοιχείων επιτυγχάνεται ένα ήχος στον οποίο πραγματικά αξίζει ο χαρακτηρισμός post rock, με την έννοια ότι η ροκ μουσική ανατρέπεται κι αποδομείται. Οι Precious Fathers προσφέρουν απλόχερα υπέροχα rock riffs και θέματα, τα οποία, χωρίς να χάνουν σε δύναμη και μελωδία, χαρακτηρίζονται από μια σοφή απλότητα.

Αυτή ακριβώς είναι η ουσία της μουσικής πρότασης του Alluvial Fun, η οποία αποτελεί και τον συνεκτικό δεσμό όλου του άλμπουμ: η ευχάριστη, παιχνιδιάρική ανατροπή της ροκ μουσικής, μια αληθινά "μετά-ροκ" άποψη. Κι έχω την εντύπωση ότι οι ίδιοι οι Precious Fathers έχουν στο νου τους αυτή την ανατροπή, γιατί μαζί με τον ήχο παίζουν και με τις λέξεις, φανερώνοντας έτσι και αίσθηση του χιούμορ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η λέξη “rock” αναφέρεται σε τόσους τίτλους κομματιών, μια λέξη με διπλή σημασία, η οποία σημαίνει βράχος, αλλά κι ένα ολόκληρο μουσικό είδος. Μ’ αυτό το σκεπτικό, τίτλοι κομματιών όπως Rock Lips ή 100% Pure Rock Fibres δεν μπορεί να είναι τυχαίοι…

Τα περισσότερα post rock συγκροτήματα δημιουργούν μουσική συνοδευτική χειμωνιάτικων ημερών. Αλλά, στα δικά μας μεσογειακά μέρη, ο Μάης ξεκίνησε με μερικές υπέροχες ηλιόλουστες μέρες και το ιδιαίτερο post rock των Precious Fathers μοιάζει ταιριαστό για αυτό το πρώτο "μικρό καλοκαίρι".