Music is my fuel 2025 Vol. 1

Φτάσαμε πια στα μισά σχεδόν του έτους, για να φτιάξουμε μια δίωρη λίστα στο Spotify με κάποια από τα καλύτερα tracks του 2025, κυρίως από τον χώρο της electronica. Όπως είθισται, ξεκινάμε πιο χαλαρωτικά, ενώ όσο η λίστα εξελίσσεται και ταξιδεύει, τόσο η χορευτική διάθεση ανεβαίνει, παράλληλα όμως το ξεκούραστο και δροσερό κλίμα δεν λέει να υποχωρήσει.

Have a nice trip, friends!

Απολογισμός των ακροάσεων του 2024: 10 EPs & singles

Θα ξεκινήσω τον καθιερωμένο πλέον απολογισμό των μουσικών ακροάσεων της χρονιάς με μια εξίσου χρόνια διαπίστωση: όπως και στο τέλος του κάθε έτους, έτσι και στο φινάλε του 2024 ένιωσα πως, πρώτον, δεν άκουσα τόση μουσική όση θα ήθελα και δεύτερον δεν άκουσα αρκετά όσες από τις κυκλοφορίες αγάπησα περισσότερο. Παρόλα αυτά, η τέχνη της μουσικής στάθηκε για ακόμα μια φορά ένα σταθερός σύντροφος το ‘24. Συνεπώς, οι δύο λίστες των μουσικών κυκλοφοριών του έτους δεν διακατέχονται από καμία απαίτηση αντικειμενικότητας, αντιθέτως, χωρίς πλέον ψευδαισθήσεις, καταγράφουν ό,τι βλέπουν “τ’ άγρυπνα μάτια της ψυχής” που λέει κι ο ποιητής. Δηλαδή, τα 10 EPs/ singles (παρουσιάζονται σε αυτή την ανάρτηση) και 10 full-length άλμπουμ (θα παρουσιαστούν στην επόμενη) του 2024 έχουν επιλεχθεί βάσει των εξής σκέψεων:

α. Συμπεριλήφθηκαν δουλειές ή, καλύτερα, δημιουργίες που με συντρόφευσαν συναισθηματικά σε μία ομολογουμένως περίεργη χρονιά, με πολλά κι έντονα ups & downs, αλλά ακόμα περισσότερα μου έδωσαν τη δύναμη για καλύτερη σκέψη και πράξη.

β. Προσπάθησα να εντάξω και κυκλοφορίες που ανακάλυψα, περισσότερο ή λιγότερο μόνος μου, δηλαδή μέσω ψαξίματος στο Bandcamp π.χ. ή μετά από ξεψάχνισμα στις προτάσεις του Spotify και επομένως δεν εντοπίστηκαν σε άλλες λίστες του 2024, προς το παρόν τουλάχιστον.

γ. Έγινε μια απόπειρα για υπέρβαση του διπόλου mainstream vs. indie/ underground, ωστόσο η τάση προς τον πρώτο πόλο οπωσδήποτε παραμένει. 

δ. Φυσικά, εντός των λιστών θα βρείτε κυκλοφορίες που πετυχαίνουν, κατά τη γνώμη μου, δύο στόχους: i) να προτείνουν φρέσκα στιλ ή στιλιστικά υβρίδια και ii) να έχουν να πουν κάτι (οι περισσότερες από αυτές) για το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι που μας κλωθογυρίζει. 

Ας ξεκινήσουμε με τα EPs & singles 

(H εικόνα του κάθε εξωφύλλου αποτελεί link για το αντίστοιχο άλμπουμ)

10. Caral - Lo Oscuro

Το ντεμπούτο EP του Caral από το Μπουένος Άιρες εμπεριέχει ένα ορχηστρικό downtempo reggaeton προικισμένο με ονειρική ατμόσφαιρα, αλλά και το ηχόχρωμα της φιλόξενης μποέμικης λαϊκότητας του tango.

09. Michael Sebastian & Friends - Move

Ο κιθαρίστας M. Sebastian τζαμάρει με την παρέα των καλλιτεχνικών του συνοδοιπόρων, με το αισιόδοξο ψυχολογικώς αποτέλεσμα να κινείται κάπου ανάμεσα στην jazz-pop του Tom Misch, τον urban ήχο του US hip hop και soul και τις πάντα ζωτικές αφρικάνικες ρίζες. 

08. Evening News - New World

Νέα μπάντα από την Αυστραλία στην παρθενική της κυκλοφορία ακολουθεί τα βήματα των Mildlife, προσθέτοντας μια πινελιά dance -να πούμε house; να το πούμε IDM;- σπιρτάδας στο εντελώς ενδιαφέρον μοντέρνο funky-jazz-fusion υβρίδιο που έχει μαγειρέψει. 

07. The Clean Trip - The Clean Trip

Σε αυτό το project, o κιθαρίστας Max Essa συνεργάζεται με τον παραγωγό David Harks για να μας χαρίσουν ένα μπουκέτο μοντέρνων balearic tracks, με ρυθμούς ράθυμους, ονειρώδεις μελωδίες που νοσταλγούν τα 80s και μια υφέρπουσα ροκ αλητεία.

06. MF Tomlinson - We Are Still Wild Horses Remixed

Έμαθα τον τραγουδοποιό MF Tomlinson μέσα από αυτό το EP, στο οποίο νέοι παραγωγοί ρεμιξάρουν κάποια τραγούδια του περσινού του άλμπουμ. Αν έχετε λατρέψει το remix των Beyond the Wizards Sleeve στο Roscoe των Midlake, ακούστε αυτή τη δουλειά!

05. Infra Disco - Aqua Cheta

To Aqua Cheta αποτελεί μια λυρική αποτύπωση της μαγείας του νερού - μάλιστα στη βινυλιακή έκδοση το κάθε ορχηστρικό track συνοδεύεται και από ένα σύντομο ποίημα. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, ενώ το EP ξεκινά όμορφα αλλά σε ένα τυπικά balearic ήχο, όσο προχωρά εμπλουτίζεται με στοιχεία jazz, latin και αραβικής μουσικής. 

04. ddwy - Spinning Stones

Το ντουέτο των ddwy αποτελείται από την τραγουδίστρια nangi και τον παραγωγό Inner Totality. Πέρσι κυκλοφόρησαν το full-length ντεμπούτο τους , το οποίο είχα βρει ενδιαφέρον, αλλά κάπως αδύναμο. Φέτος όμως, με αυτό το EP έχουν σαφώς βελτιωθεί, στήνοντας ένα προσωπικό στιλ, το οποίο θα χαρακτήριζα ως midtempo minimal kraut tribal trance… 

03. Vakula & LG - Dipsync

Ο Ουκρανός Vakula μετα από μια σειρά μακρόσυρτων άλμπουμ με τελετουργικό new age, επιστρέφει δυναμικά, σε συνεργασία με τον νέο παραγωγό LG, με συγκλονιστικό techno, σφραγισμένο με βαθιές μνήμες της kosmische σκηνής. 

02. Birdsnake - Birdsnake Begins

Για το ντεμπούτο EP αυτής της τρελής μελβουρνέζικης παρέας -μέλος της παίζει και στους προαναφερθέντες Evening News- έχουμε ξαναγράψει εδώ. Οπότε, απλά να σημειώσω πως έχουμε να κάνουμε με krautrock επιρροής dubby trip hop, το οποίο ανοίγεται σε μια, αξιοσημείωτα δεμένη, περιπετειώδη εξέλιξη. 

01. Sidi Bou Said - Sidi Bou Said

Το ντουέτο των Sidi Bou Said αποτελείται από τους Μιλανέζους Paolo Russi (μέλος των Discojuice) και Marco Lanfranchi. Στη σαγηνευτική τους μουσική, επιστρατεύουν ένα ύφος που γνωρίζουν καλά, δηλαδή ένα μίγμα από balearic disco και deep house, για να αναπαραστήσουν την πολυπολιτισμικότητα της τυνησιακής πόλης Sidi Bou Said, όπου συναντιούνται μοναδικά η ευρωπαϊκή και η αραβική Μεσόγειος. Συνεπώς οι εντονότατες και αρχέγονες, θα έλεγα, νοτιοϊταλικές και βορειοαφρικανικές επιρροές απογειώνουν το σκηνικό με τρόπο ανεπανάληπτο.

Δέκα μουσικές επισκέψεις από το 2024: μέρος β'

Η πρώτη βεγγέρα των μουσικών μας καλεσμένων για το 2024 πραγματοποιήθηκε εδώ. Πάμε στο μέρος β', όπου ακόμα πέντε δια ζώσης/ διαδικτύου φίλ@, αλλά και άνθρωποι χωμένοι ως τα μπούνια στο σύμπαν της μουσικής, επιλέγουν 5 αγαπημένες τους κυκλοφορίες από τη χρονιά, γράφοντας ένα σύντομο κείμενο για την πρώτη τους επιλογή. Σε αυτό το β' μέρος, τα bio των συμμετεχόντων είναι γραμμένα από τ@ς ίδι@ς, ενώ η σειρά της παρουσίασης τους είναι αλφαβητική βάσει του ονόματός τους.

01. Δημήτρης Αυγέρος

Ο Δημήτρης Αυγέρος είναι εραστής της Μουσικής από τις αρχές των 80s. Δημοσιογράφος, DJ, ραδιοφωνικός παραγωγός και συνιδρυτής -πριν από 10 χρόνια- του Home Radio 89.1 στη Χαλκίδα όπου κάνει κάθε πρωί τις εκπομπές του, φυσικά χωρίς playlists και μουσικές παρωπίδες.

1. Glass Beams - Mahal

Οι Αυστραλοί Glass Beams ήταν, κατά τη γνώμη μου, το πιο σημαντικό μουσικό breakthrough του 2024. Έχοντας ηχογραφήσει μέχρι σήμερα μόλις δύο EP, κυκλοφόρησαν το δεύτερό τους το Μάρτιο για λογαριασμό της-πάντα σπουδαίας- Ninja Tune, δημιουργώντας ένα τεράστιο hype γύρω από το όνομά τους, όχι μόνο χάρη στον υπέροχο ήχο τους, αλλά και στη μοναδική τους αισθητική -ακόμη και το τόσο προσεγμένο styling τους- και τα ξεχωριστά live τους που έγιναν sold out οπουδήποτε έχουν εμφανιστεί, χωρίς ν' αποκαλύπτουν ποτέ τα πρόσωπά τους. Ευτυχώς, θα τους δούμε το καλοκαίρι και στην Αθήνα. Το "Mahal", ήταν για μένα το απόλυτα εθιστικό track του 2024.

2. Raphael Schoen - Sometimes I miss you

3. Jack J - Wrong again

4. Metronomy - Nice town

5.  Killowen - Rita Ora

02. Δημήτρης Λιλής

Ο Δημήτρης Λιλής είναι Marketing Manager της Warner music στην Ελλάδα, resident DJ στα Wild Poppies, Pharaoh (vinyl only sets) , Κύριος (Πλ. Μαβίλλη)  και σαν ραδιοφωνικός παραγωγός έχει στο παρελθόν συνδεθεί με σταθμούς όπως Athens Voice radio, Off Radio και προσφάτως με το Fade.radio. Από τα μέσα των 00s δεν έχει σταματήσει να τροφοδοτεί με μουσικά κείμενα και τελευταία με podcast τον φορέα εναλλακτικής μουσικής από τον ιστότοπο avopolis.gr

1. Charli XCX - Brat 

Θα αρκούσε να γράψω την λέξη BRAT 100 φορές για να δικαιολογήσω το πιο ανατρεπτικό ποπ κόνσεπτ της χρονιάς. Όσοι μεγαλώσαμε με το περιοδικό ΠΟΠ & ΡΟΚ  μάθαμε ότι η ποπ των Pet Shop Boys δεν ήταν guilty pleasure, αλλά κυριολεκτικά ένας ολόκληρος μηχανισμός από το songwriting και την παραγωγή μέχρι το marketing όπου ο τελικός στόχος της ήταν να βάλει υποσυνείδητα στις μάζες αυτό που γενικευμένα θα λέγαμε “καλή” μουσική. Και αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του Brat. Καλογραμμένα αλλά όχι καλογυαλισμένα κομμάτια συνδέθηκαν με την πιο out of the box καμπάνια της χρονιάς και γέννησαν ένα φαινόμενο για την ποπ κουλτούρα, που ναι μεν, από το underground μέχρι το big indie φάσμα ίσως είχε εκατοντάδες άλλους ακόμα και καλύτερους δίσκους σε συναγωνισμό, αλλά η ποπ αμεσότητα του υπήρξε καταλύτης για να καπελώσει την 1η θέση. Ναι, μέσα στο 2024 έγινα από αυτούς που προτιμούν έναν σχετικά καλό δίσκο με καλό branding, παρά έναν σπουδαίο μουσικά δίσκο με φτωχό ή μη επαρκώς φροντισμένο περιτύλιγμα. 

2. Tyler The Creator - Chromakopia

3. Clairo - Charm 

4. Fred Again.. - Ten Days

5. Floating Points - Cascade

03. Κλαίρη Σπερελάκη

Το ταξίδι της μουσικής μου ξεκίνησε από το βρεφικό μουσικό κουτί στην κούνια μου σαν μωρό και συνεχίστηκε με τις μουσικές των Πειρατικών σταθμών στα Χανιά που ήταν παράνομοι χωρίς άδειες και κυνηγούνταν , όμως έδιναν την ευκαιρία στον καθένα μας να ακούσει , να δώσει αφιερώσεις στα φιλαράκια του και στην καψούρα του απολαμβάνοντας τα μουσικά του γούστα . Μουσική εκπομπή στην τηλεόραση άκουγα τον Γιώργο Γκουτη από το 1982 με την εκπομπή του Μουσικοραμα που στις τρεις πρώτες εκπομπές ονομαζόταν "Μουσική πόπ" και μετά "Μουσικοραμα".

 

Στο ραδιόφωνο είχαμε τον Γιάννη Πετριδη , τον Ακη ´Εβενη και στον τύπο είχαμε τη δυνατότητα μέσω του "Ποπ και Rοκ" περιοδικού, αλλά και άλλων, να ενημερωθούμε για την πορεία της μουσικής σκηνής . Όλα αυτά πρώιμα χρόνια της εφηβείας μας έδωσαν μουσικές αποκαλύψεις για συγκροτήματα και μουσικούς που αν δεν τα ακούγαμε και διαβάζαμε θα είχαμε παντελή άγνοια .. Έτσι καλλιεργήθηκε μουσική παιδεία και η χημεία μας με αυτή μας έσωσε από λογής λογής σκουπίδια που και σήμερα δρουν ανενόχλητοι στη μουσική. H δεκαετία του 60-70 για μένα είναι η πιο παραγωγική μουσικά σκηνή που έφερε στο φως δεκάδες συγκροτήματα και μουσικούς πολύ αξιόλογους . Βέβαια, τώρα ακούω απ' αυτά ότι δεν είχα πάρει χαμπάρι τότε, γιατί δεν ήταν εμπορικά και δεν προωθούνταν από κανένα... 

Σήμερα έχω βρει την ψυχική μου υγεία και το δρόμο μου στη μουσική και δυστυχώς δεν με πείθουν οι σημερινοί αλλά ούτε και το παίξιμο των λογιών λογιών ντι τζέι μ' ένα στικάκι να βάζουν μουσικές στα μαγαζιά. Να τονίσω ότι είχα καλούς δισκοθετες μέντορες και τότε και τώρα αλλά αυτό που μετράει είναι η  προσωπικότητα του καθενός μας και τι είδους φωτιές ανάβουν στις ψυχές μας όπου ανάλογα καλλιεργούμε

1. Molchat Doma - Belaya  Polosa

Με τυμπανοκινητο μίγμα post-punk, coldwave και dark synthpop επιρροές των 80s, οι φίλοι μας κατάγονται από το Μινσκ της Λευκορωσίας. Στίχοι για την καταπίεση τη ζωή και τη μοναξιά έγιναν γνωστοί από ένα πρώην κομμουνιστικό κράτος  Ο τραγουδιστής Egor Shkutko, o Roman Komogortser στην κιθάρα το συνθεσάϊζερ και drum machine και o Palev Kozlov στο μπάσο και συνθεσάϊζερ ξεκίνησαν να συνθέτουν το 2017. Επιρροές από την εποχή της Περεστρόικα και από γνωστά γκρουπάκια πανκ και synth pop staples Καλλιώρα σαν τους Depeche Mode , Human League κ α φανερώνουν ομοιότητες αλλά η χροιά τους είναι αναγνωρίσιμη μόλις τους ακούσεις τους αγαπάς κιόλας.

Η "Belaya Polosa" είναι το τέταρτο ολοκληρωμένο έργο τους για το 2024  με επιρροές απο το EBM , το trip hop της δεκαετίας του 90 με ελάχιστο post-punk. Με τον καιρό, τα δύο πρώτα άλμπουμ κέρδισαν δημοτικότητα από το Γιουτιουμποφωνο και το Bandcamp και στη συνέχεια μέχρι το 2019 κέρδισαν πάνω από δύο εκατομμύρια ακροατές μέσω των άλμπουμ τους.

2. Hermanos Gutiérrez - Sonido Cosmico

3. Four Tet - Three

4. Ray LaMontage - Step into your power

5 Berlioz - Open this wall

 

04. Κωστής Παπαθανασίου

Μ' αρέσει η πολύ η μουσική. Προσπαθώ να ακούω όσο το δυνατόν περισσότερη. Μ' αρέσει επίσης να συζητάω για την μουσική, να διαβάζω για αυτήν και τελικά να ανακαλύπτω καινούρια (για μένα) πράγματα από το παρόν και το παρελθόν. Μ' αρέσει επίσης να αγοράζω μουσική αλλά αυτό είναι μάλλον μειονέκτημα 

(Ο Κωστής -που μας έρχεται από Θεσσαλονίκη- κατά παράβαση του κανόνος και μετά από δικό του request, έγραψε από ένα σύντομο review για τις δύο πρώτες του επιλογές)

1. Griffure - Paratonnerre 

Ένα πραγματικό έργο τέχνης που ξεκινάει από τη modern classical και αγγίζει ένα απίστευτο εύρος μουσικών από την αραβική παράδοση και τα σερφαδίτικα τραγούδια μέχρι την παραδοσιακή μουσική του Auvergne της Γαλλίας, μεσαιωνικούς θρησκευτικούς ύμνους και τη soul.

2. Atomizador - Haz

Επτά μικρής διάρκειας συνθέσεις που θα μπορούσε να τις πει κανείς απλές ασκήσεις ύφους αν δεν ήταν τόσο όμορφα δομημένες και αρμονικά θαυμάσιες. Άλλοτε στις κιθάρες (ακουστικές και ηλεκτρικές) και άλλοτε στο μπουζούκι ο Μαδριλένος επισκέπτεται το american primitivism στυλ, τους Tuareg της Β. Αφρικής, την Αναγεννησιακή μουσική,  τη Mέση Ανατολή, τον Sir Richard Bishop και την μπάντα του τους Sun City Girls (οι οποίοι ούτως οι άλλως ήταν και οι ίδιοι μουσικοί εξερευνητές), το Νεοζηλανδέζικο indie (στη διασκευή του στο τραγούδι των The Clean), ενώ στα σημεία όπου εισέρχονται οι (trademark πλέον) φωνητικές πολυφωνίες του πάει μια βόλτα μέχρι τους (ψυχεδελικούς) Beach Boys

3. Beth Gibbons - Lives Outgrown

4. Nicolas Jáar - Archivos de Radio Piedras

5. Maya Shenfeld - Under The Sun

05. Νίκος Μπαρπάκης (Espeekay)

Ο Νίκος Espeekay Μπαρπάκης είναι ακροατής και φίλος της μουσικής... Από το 2000 και κάτι επιλέγει ως DJ,  διοργανώνει μουσικές εκδηλώσεις και ενώνει τις τελείες μεταξύ σύγχρονου πολιτισμού και τάσεων.

1 . Jimi Tenor & Aura Safari – Sensory Blend

Ο Jimi Tenor είναι διοπτροφόρος πνευστός από τη Φινλανδία, με καριέρα 3 δεκαετίες και πάντα με άνεση στο  jazz και ψυχεδελικό. Κυκλοφόρησε φέτος μέσα στην ίδια χρονιά έναν solo δίσκο (αξίζει να το τσεκάρετε) και αυτό το release σε συνεργασία αυτή τη φορά με τους Ιταλούς Aura Safari. Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό easy listening soundtrack για ημέρες και νύχτες όλου του χρόνου, πολύ ευγενές στο άκουσμα, με μελωδικές έως και balearic στιγμές.

2. Hermanos Gutierrez – Sonido Cosmico

3. Future & Metro Boomin- We don’t trust you / We still don’t trust you

4. Glass Beams – Μahal

5. Georgie Greep – The New Sound

Ευχαριστώ όλες και όλ@ς το@ς guest μας για τη καλή τους διάθεση, αλλά και την όρεξη να διασπείρουν στον λαό την πραγματικά καλή μουσική, χωρίς παρωπίδες. Η συνεργασία και η συντροφικότητα μετράει, και στον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού, φυσικά. Του χρόνου και εις ανώτερα, μουσικά και όχι μόνο!

Πηγή εικόνας τίτλου

Δέκα μουσικές επισκέψεις από το 2024: μέρος α'

Καθώς το 2024 κλείνει πια τον κύκλο του, ζήτησα από δέκα πραγματικ@ς ή/και διαδικτυακ@ς φίλ@, οι οποί@ βέβαια τρέφουν μια βαθιά και αθεράπευτη αγάπη για τη μουσική, να επιλέξουν πέντε κυκλοφορίες του έτους, για να τις παρουσιάσουμε εδώ. 

Οι μουσαφίρηδες μας έρχονται από την Αθήνα, από τη Θεσσαλονίκη, από τον Βόλο, από τα Χανιά, από τη Χαλκίδα και από την Κέρκυρα και η καθεμία/ ο καθένας ξεδιπλώνει ένα μοναδικό γούστο, αλλά και μια φοβερή μουσική και ευρύτερα πολιτιστική καλλιέργεια, στοιχεία που διαφαίνονται και από το κείμενο που έχουν στείλει και για την νο1 επιλογή τους.  

Εννοείται ότι θα βρείτε ανακατεμένα γεμάτους πάθος επαγγελματίες στον χώρο της μουσικής μαζί με εκείνους/ εκείνες που την αγαπάνε απλά, αλλά το ίδιο παθιασμένα. Κάθε συμμετοχή συνοδεύεται από ένα μικρό bio, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις έχει γραφτεί από μένα, ενώ σε κάποιες άλλες από τ@ς ίδι@ς τ@ς καλεσμέν@ς. Η σειρά παρουσίασης είναι αλφαβητική βάσει κυρίως το μικρό όνομα της καθεμίας/ του καθενός guest. 

01. Αχιλλέας Δημητρακόπουλος (Cheapedits/ Fog/ Elastic)

Ορμώμενος από την Κέρκυρα με την τόσο σπουδαία μουσική και γενικότερα καλλιτεχνική παράδοση, ο Αχιλλέας έχει κυκλοφορήσει τις δικές του deep house, techno, dark disco και balearic δημιουργίες σε σημαντικές δισκογραφικές, όπως η Music For Dreams και η Yoruba Records, υπό τα ψευδώνυμα Fog και Cheapedits, χωρίς να παραμελεί το ambient kai drone στιλ, ως Elastic. Παράλληλα, ασχολείται ως DJ σε bar και club εντός και εκτός Ελλάδας.

 1. Sven Wunder & Drumetrics - Free Time

 

Θα μπορούσα να μιλάω για αυτόν τον δίσκο ώρες αμέτρητες. Όλες οι συνθέσεις του αγαπητού Wunder αφήνουν κάτι πάνω μας και ο καθένας το ερμηνεύει όπως το βιώνει. Είναι ένα κράμα που, από τη μια σε αγγίζει σαν το πιο απαλό ύφασμα με τα ονειρικά του strings και τις νωχελικές drum sequences, έως την πιο “απελευθερωτική” ατμόσφαιρα που σου αφαιρεί” ότι σε βαραίνει. Ενδεχόμενος ο παράγωγος που ακούστηκε περισσότερο στο πικαπ για την αποφόρτιση, αλλά και την πυροδότηση ιδεών και έμπνευσης. Προφανώς και αυτός ο καλλιτέχνης έχει κάτι να “δηλώσει” και ευτυχώς που υπάρχουν αυτές οι ηχητικές “ανάσες” εναντίον της κακοφωνίας που επικρατεί στα ποπ στερεώματα.

2. Tiger & Woods - Dancing Without Headphones

3. Hania Rani - Nostalgia

4. Payfone - Wild Butterfly EP

5. Gerardo Frisina - Mystical Funk 45’

02. Γιώργος Ζούκας

Ένας από τους πιο ευγενικούς, πολυμαθείς και ανήσυχους πνευματικά ακροατές που έχω γνωρίσει, ο Γιώργος ελίσσεται ανάμεσα σε μουσικά είδη και εποχές, ανιχνεύοντας διαλεκτικές σχέσεις, αλλά και έχοντας πάντα στο νου την κοινωνικοπολιτική διάσταση της μουσικής και ευρύτερα της τέχνης. Εδώ και σχεδόν 15 χρόνια, επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή "And Now For Something Completely Different" στον Nova Fm 106 του Βόλου, ενώ παράλληλα συμμετέχει με μουσικοκριτικές του σε ιστοσελίδες και fanzines. Παλαιότερα είχαμε συνυπάρξει ως DJ partners στο δίδυμο Brkn Glssz. Που θα πάει, θα επανέλθουμε!

1. Meshell Ndegeocello - No More Water: The Gospel Of James Baldwin

Χρόνος! Ξεκάθαρα εμπορεύσιμο προϊόν, υψηλής αξίας. Σπουδαία εφεύρεση και παγίδα ονείρων, ενίοτε άπιαστων. Όσο κι αν ξεγλιστράει και ξεφεύγει, ωστόσο, πάντα θα ξεκλέβουμε λίγο για τις απολαύσεις μας. Τούτη είναι και η ακρόαση δίσκων και μάλιστα μια από τις τελευταίες που διατηρούμε με ευλάβεια! Κι αφού είναι τόσο δύσκολο και πολύτιμο να βρούμε τον απαιτούμενο χρόνο για να τον επενδύσουμε στα σωστά έργα, όταν το πετυχαίνουμε η απόλαυση αλλάζει επίπεδο.

Συνθετικός πλουραλισμός, κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες και ακτιβισμός, σ’ έναν μοναδικό συνδυασμό με διεθνή αναγνώριση, επιτυχίες και βραβεύσεις. Αυτή θα μπορούσε να είναι σε ελάχιστες γραμμές η περίληψη για το ποια είναι η Meshell Ndegeocello που κατέχει την πρωτιά στη φετινή λίστα με τα καλύτερα. Και θα ήταν μια ελλιπής περίληψη, καθώς περιγράφει ελάχιστα.

Με καριέρα που ξεκινάει από τα 80ς και παραμένει ενημερωμένη σε όλα τα επίπεδα, η θεματολογία του φετινού πονήματος της Ndegeocello αποτελεί έναν φόρο τιμής στον James Baldwin, τον αφροαμερικανό συγγραφέα και αγωνιστή που αφιέρωσε τη ζωή του σε ζητήματα σεξουαλικότητας και χειραφέτησης της gay κοινότητας, χωρίς να παραγνωρίζει και να τα ξεχωρίζει από τον ταξικό και φυλετικό αγώνα. Επενδύοντας κανείς στο δίσκο, αυτό που παρατηρεί είναι πόσο επίκαιρο είναι το μήνυμα, που παρουσιάζεται σ’ ένα πλαίσιο στο οποίο χωράει από τζαζ αυτοσχεδιασμούς, soul - funk ρυθμούς, μέχρι και ambient ηχοτοπία, με τους συμμετέχοντες να δίνουν την ψυχή τους. Αν μένει κάτι από όλη αυτή την εμπειρία, είναι η επιτακτικότητα της ισότητας και ισοτιμίας όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως, κάτι που επιτυγχάνεται με εγγύτητα και συντροφικότητα.

Να και μια ευχή για τη νέα χρονιά!

2. Soren Skov Orbit - Adrift

3. Ballake Sissoko & Derek Gripper - s/t

4. The Cure – Songs of a Lost World

5. Robert Leiner - Analogue Days

03. Γιώργος Φλούδας

Μουσικόφιλος και queer folklorist, πρωτοάκουσα το "Boys don’t cry" των Cure στα 12 το 1980 από 90άρα κασσέτα. TDK. Το "Real to real cacophony" των Simple minds έπαιζε στην άλλη πλευρά. Έκτοτε, φανατικά στις χαραμάδες μεταξύ post punk και disco προχωράω στο χρόνο και τους ήχους χωρίς αιδώ και τώρα.

(Ο Γιώργος επέλεξε να γράψει ένα περιεκτικό και ευφυές -θα προσέθετα- σημείωμα για καθεμία από τις κυκλοφορίες του 2024 που επέλεξε)

1. Alfie Templeman - Radiosoul

Το πιο Εγώ  άλμπουμ της χρονιάς

2. Little Simz - Drop 7

Το πιο Speechless! άλμπουμ της χρονιάς

3. Julianna Gattas - Maquillada en la cama

Το πιο Εξαρτησιογόνα Telenovela άλμπουμ της χρονιάς

4. Charli XCX - Brat

Το πιο Brat άλμπουμ της χρονιάς

5. Boys’ shorts - Desire EP

Το πιο Patrick Cowley άλμπουμ της χρονιάς 

04. Δήμητρα AKA Mitsi Zogo

Η μουσική συνόδευε πάντα τη ζωή μου από πολύ μικρή. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό μου ψαχνόμασταν στους ήχους του ροκ του ΄60  -΄70, στα blues και στη jazz. O πρώτος δίσκος που μπήκε σπίτι από το χαρτζιλίκι μας ήταν το "Animals" των Pink Floyd, που λατρεύαμε, σε real time. 'Ηταν η εποχή των βινυλίων, της κασσέτας και των fanzine όπου μαθαίναμε τις νέες κυκλοφορίες. Οι δίσκοι αργούσαν να κατέβουν από το πικαπ αν δεν είχαν κατανοηθεί πλήρως! Έπειτα τα γούστα τροποποιήθηκαν, punk και new wave κι έπειτα indie σκηνή, για να χαθούμε σε πιο πειραματικά ηλεκτρονικά μονοπάτια. 

Η γνωριμία μου με το hip hop έγινε σε ένα σπίτι φίλου, που κάναμε ραδιοφωνικές εκπομπές και έπαιξε ο πρώτος δίσκος των Public Enemy. Ένιωσα σφυριά στο στομάχι και μια σιγουριά ότι εδώ υπάρχει κάτι καινούργιο και πολύ σπουδαίο. Την επόμενη δεκαετία, που ήταν και η "χρυσή" του είδους, αφιερώθηκα σχεδόν αποκλειστικά στην αποδελτίωση της μουσικής, αλλά και της κουλτούρας του hip hop. Μην  ξεχνάμε ότι μετά των συναυλία των P. Enemy στο Κατράκειο ξεκίνησε και η εγχώρια σκηνή, οπότε υπήρχε υλικό για πολλά χρόνια. 

Σήμερα θεωρώ ότι τα διάφορα είδη συνομιλούν πολύ δημιουργικά μεταξύ τους και δεν προσκολλούμαι σε ένα είδος. Μερικές φορές, βέβαια, μου λείπει αυτή η απόλυτη αίσθηση της νεότητας ότι ανήκουμε κάπου, σε ένα μουσικό κίνημα ή σχολή. 

(στη θέση #4 της λίστας της, η Δήμητρα είχε το δίλημμα επιλογής ανάμεσα σε δύο άλμπουμ. Φυσικά, συμφώνησα να συμπεριλάβει και τα δύο!)

1. Shabaka - Perceive Its Beauty, Acknowledge Its Grace

O Shabaka την περίοδο του αναγκαστικού εγκλεισμού λόγω της πανδημίας και, παρά την απόλυτα επιτυχή πορεία του με τα σχήματα που είχε δημιουργήσει ή συμμετείχε ως σαξοφωνίστας, ανακαλύπτει το γιαπωνέζικο φλάουτο και αποφασίζει να το μελετήσει. Ο δίσκος αυτός είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδρομής, η οποία ξεκινά εσωτερικά, αλλά έχω την αίσθηση ότι απευθύνεται και οραματίζεται έναν κόσμο διαφορετικό, είναι σαν να μας τον συστήνει εκ νέου, με έναν τρόπο ποιητικό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να σταθούμε στις λεπτομέρειες του δίσκου:  τα χαμηλόφωνα κρουστά, τα ιδιαίτερα φωνητικά, τις ωραίες παύσεις, τις χίλιες όψεις του φλάουτου. Είχαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε ζωντανά αυτό το όνειρο στην πρόσφατη εμφάνισή του στο Ωδείο Αθηνών, όπου καταλάβαμε πόσο ξεχωριστός, ευγενής και προσηνής είναι 

2. BEAK - BEAK >>>>

3. Cindy Lee - Diamond Jubilee 

4. Amaro Freitas - Y'Y ή KA - The thief next to Jesus

5 Glass Beams - Mahal EP

05. Demitri AFrnd

Ο Demitri Afrnd είναι ένας φανατικός φίλος της μουσικής και ερασιτέχνης -με την αρχική και γνήσια έννοια της λέξης- DJ, που ξεκίνησε να μιξάρει το ‘97 στο θρυλικό Toons (cafe - bar, στο οποίο ως έφηβος ήμουν κι εγώ θαμώνας). Έπειτα έφυγε για σπουδές στην Αγγλία, όπου γνώρισε την ηλεκτρονική μουσική. Από την επιστροφή του κι έπειτα, ασχολείται με το DJing σε bar του Βόλου και της Αθήνας, αλλά και ως guest σε sites και ραδιόφωνα. 

1. Golden Bug - Piscolabis II

Ένα άλμπουμ γεμάτο ηλεκτρονικούς ρυθμούς που συνδυάζουν vintage synths και funky grooves με μια φρέσκια, ψυχεδελική αισθητική. Κάθε κομμάτι μοιάζει να σε μεταφέρει σε μια φουτουριστική disco με πειραματικά στοιχεία που κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Οι συνεργασίες με διάφορους καλλιτέχνες προσθέτουν ποικιλία και βάθος στον ήχο, δίνοντας μια πολυδιάστατη εμπειρία ακρόασης. Είναι μια απόλαυση για όσους αγαπούν την avant-garde electronica με ρετρό πινελιές και ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια.

2. Patrick Cowley - From Behind 

3. Arab Strap - I'm Totally Fine With It Don't Give a Fuck Anymore 

4. Red Axes - One More City

5. Woodleigh Research Facility - Vous Du Music

Το άρθρο συνεχίζεται εδώ.

Πηγή εικόνας τίτλου

Music is my fuel 2024: IV

Η τέταρτη συνέχεια της σειράς Music is my fuel για το 2024 διαρκεί περίπου δυόμιση ώρες και ομολογώ πως παίδεψε κάμποσο τον δημιουργό της... Αποτελείται από νέες μουσικές, οι οποίες παρουσιάζονται με την εξής σκηνοθεσία: από  αφαιρετική dub electronica σε soul, trip hop και downtempo και ολίγον τι από hip hop, για να ολοκληρώσουμε τη βόλτα μας με ατμοσφαιρικό deep house. Πίσω όμως από όλες αυτές τις αλλαγές, χαμογελά η τζαζ μουσική, ενώ στις αστικές σκιές χορεύουν ποπ μελωδίες. Καλή ακρόαση!

πηγή εικόνας

10 trip hop κυκλοφορίες του 2024: μια υποβρύχια αστική βόλτα

Για πολλούς ακροατές, το trip hop άνθισε και μαράθηκε εντός της σπουδαίας μουσικής δεκαετίας του 1990. Ωστόσο, οι περικοκλάδες αυτού του αλλόκοτου υποβρύχιου φυτού απλώθηκαν και στις αρχές των 00s μέσα από την ακμή του downtempo, αλλά και στη συνέχεια ξεφύτρωναν απρόσμενα μπλεγμένες με άλλα είδη και στιλ, από το deep house ως το indie rock. Επομένως, και και το 2024 το trip hop δεν αναβιώνει απλά, αντιθέτως συνεχίζει αδιάκοπα μια τρομερά ενδιαφέρουσα πορεία, η οποία συμπλέει με τις πιο προωθημένες τάσεις της σημερινής ηλεκτρονικής σκηνής.

Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα κι ας βουτήξουμε σε 10 υπέροχα φετινά trip hop άλμπουμ: τα έξι ανήκουν σε νέους καλλιτέχνες, ενώ τα άλλα τέσσερα σε πλέον κλασικούς παίκτες.

Α. ΟΙ ΝΕΟΠΕΣ

Birdsnake - Birdsnake Begins (Bathtub Music)

Στο ντεμπούτο EP τους αυτοί οι νεαροί από τη Μελβούρνη παρουσιάζουν ένα πειραματικό, ημί-αυτοσχεδιαστικό και tribal trip hop, που οπωσδήποτε εξελίσσει το συγκεκριμένο υπό-είδος σε άγνωστες ως τώρα γαίες, δανειζόμενο στοιχεία από το krautrock και το folk, ενώ ακολουθεί την περιπετειωδώς αυτοσχεδιαστική λογική της τζαζ. Παρόλες όμως αυτές τις πρωτότυπες προσμείξεις, έχουμε να κάνουμε με ένα ξεκάθαρα dubby trip hop άλμπουμ, με έντονο υφέρπον groove: άλλωστε οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται -λίγο παράδοξα, είναι η αλήθεια- ως jazz-funk!

Monoplay - Nine Lives (trueColors)

Monoplay · Nine Lives

Ο Ρώσος Monoplay (Raha Medzhidov) στο δεύτερο full-length του, Nine Lives, προσφέρει εσωστρεφές και ηχητικά ψυχρό trip hop, το οποίο δανείζεται πολλά στοιχεία από το minimal techno - microhouse, ειδικά στα επίπεδα της ενορχήστρωσης και της παραγωγής. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, συλλέγονται τραγούδια αφιερωμένα σε προσωπικές εξομολογήσεις και ζεστά συναισθήματα μελαγχολίας, ενώ οι μελωδίες, ειδικά των φωνητικών, ακολουθούν blues δρόμους. Οι επιρροές εντοπίζονται σε Massive Attack, Morcheeba και Nicolas Jaar. Τελικά ο Monoplay είναι ένας singer-songwriter της electronica, του οποίου η μουσική αιχμαλωτίζει το φαντασιακό μιας νυχτερινής αχανούς μεγαλούπολης... σίγουρα ρωσικής. 

Starsiren - All Dust (self-released)

Στο ντεμπούτο των Starsiren από την Atlanta, θα βρείτε trip hop, ενός συχνά αδυσώπητα μελαγχολικού αστικού κλίματος, άλλωστε και ο τίτλος του άλμπουμ είναι ιδιαίτερα γλαφυρός... Αλλά αυτό το 4AD, σχεδόν goth στιλ εμπλουτίζεται, τόσο με ένα μαύρο groove όσο και μια alt-pop ευαισθησία, που μου θύμισε jj (του πλέον κλασικού "Still i Got Summer On My Mind"). Τελικά, στο βάθος μας κλείνει το μάτι η Kate Bush, όπως φαίνεται και από τη διασκευή στο αθάνατο "Running Up That Hill".

Travel Plans (self-released)

Το Τεξανό ντουέτο, με το υπέροχο όνομα, μέσα στο 2024 έχει παρουσιάσει περίπου 20 singles και EPs, που συγκροτούν άνετα ένα διπλό άλμπουμ. Με επιρροές, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, από Brakestra, DJ Shadow, Heliocentrics, Beta Band και Phish, βαδίζουν πότε πιο χαμηλόφωνα, πότε πιο funky, αλλά πάντα αισιόδοξα και αθεράπευτα cool. Οι επιρροές από dub και rock πλούσιες και σαφείς, από Thievery Corporation ως Calexico, αλλά και από τους συμπατριώτες τους Khruangbin. Το αποτέλεσμα: μια χειροποίητη και σκονισμένη desert ατμόσφαιρα, "straight out from Texas", που λέμε εκεί στον Νότο!

Dawn Again - Every Dog's Hotel (Hell Yeah Recordings)

Ο Dawn Again μας έρχεται από την Μελβούρνη (όπως και οι Birdsnake) με ένα full-length ντεμπούτο γεμάτο με καλοφτιαγμένο ορχηστρικό downtempo που φέρνει στο νου τις δοξασμένες στιγμές των 90s (βλ. πρώιμους Thievery, K&D, Fila Brazilia), με επιρροές από τις πιο πρόσφατες εξελίξεις της bass music, όπως αυτή έχει συνταιριαστεί με το ορχηστρικό hip hop και την midtempo house. Κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα επιφανειακά ψυχρή και φουτουριστική, αλλά στην ουσία ζεστή και γνώριμη, ειδικά για τους ακροατές του trip hop/ downtempo ιδιώματος. Αλλά, η καθεμία και ο καθένας που θα αφεθεί στα χέρια του Mr. Dawn Again θα απολαύσει μια αισιόδοξη και υπογείως γκρουβάτη ενατένιση. 

Trickpony - Pillow Talk (Step Ball Chain)

Το Αυστραλιανό - Φιλανδικό γκρουπ των Trickpony μας γυρνάει πίσω στις ρίζες της μουσικής που αγαπάμε: ψυχεδελικό, λυσεργικό και- θα λέγαμε- αισθησιακό παλιομοδίτικο trip hop, με atmospheric drum & bass γυρίσματα ("Shiver"), αλλά και μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε shoegaze των 90s. Τα φωνητικά της Maria Korkeila είναι, πρώτον, δροσερά και νεανικά, δεύτερον, μυστηριακά και διονυσιακά, τρίτον, αθεράπευτα ρετρό. Οι φίλοι των Massive Attack, Tricky, Portishead και Sneaker Pimps ας επενδύσουν άφοβα. 

Β. ΟΙ ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ

Moby - always centered at night (Always Centered At Night)

Στο νέο άλμπουμ του Moby -το 22ο της καριέρας του:

1. τα μισά περίπου από τα τραγούδια μπορούν άνετα να ενταχθούν σε ένα νυκτικό (όπως φανερώνει και ο τίτλος του άλμπουμ) trip hop ζεστής μελαγχολίας

2. Τα τα άλλα μισά άσματα μοιράζονται σε deep house και breaks, με αποτέλεσμα όλο το άλμπουμ να αποπνέει έναν οικείο 90s αέρα, αλλά…

3. Παράλληλα η συνθετική, ηχητική και αισθητική προσέγγιση είναι φρέσκες και σημερινές, κυρίως επειδή ο Moby συνεργάζεται με μία σειρά νέων φοβερών soulful φωνών, που τα δίνουν όλα ώστε να εκφράσουν τη διαχρονική ανησυχία του παλαίμαχου δημιουργού για τα περιβαλλοντικά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. 

Μετά από πολύ καιρό ακούω ένα full-length του κύριου Richard Melville Hall απνευστί ξανά και ξανά.

Steve Cobby - FUCK NO (Déclassé)

Για το τρομερό άλμπουμ του Steve Cobby τα έχουμε πει αναλυτικά εδώ. Επομένως, περιληπτικά εδώ να θυμίσουμε ότι ο σπουδαίος παραγωγός της electronica, ιδρυτικό μέλος των Fila Brazilia, φτιάχνει ένα σαφώς πολιτικό άλμπουμ, όπου μέσα από ένα jazzy και dubby χαλαρό μα και ρυθμικό jamming, αρθρώνει ένα γ******ο ΌΧΙ σε κάθε πρόσωπο, τάση και νοοτροπία που κοντράρει τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας και της αρμονικής συνύπαρξης των πολιτισμών. 

Jon Kennedy - My Technology (Jon Kennedy Federation)

Ακόμα ένα πολύ δυνατό άλμπουμ προστίθεται στη μακρά μουσική παραγωγή του Jon Kennedy: κυρίως συναισθηματικό και ταξιδιάρικο, σχεδόν out of this world trip hop, αλλά και breaks, καθώς και drum & bass σε ορχηστρικές ή τραγουδιστικές εκδοχές, στις οποίες εναλλάσσονται οι αισθαντικές και ζεστές γυναικείες φωνές με τις λίγο τρελούτσικες μα εξίσου συναισθηματικές ανδρικές. Η παραγωγή και η ενορχήστρωση είναι σύνθετες, αλλά καθόλου αυτάρεσκες και προσεγμένες μέχρι κεραίας. 

Deep Dive Corp. - Medusa (Scuba Music)

Από το πάλαι ποτέ ντουέτο των Deep Dive Corp. εδώ και χρόνια έχει μείνει ο κιθαρίστας, συνθέτης και παραγωγός Peter Musebrink.  Ο Peter, λοιπόν, επιστρέφει μετά από χρόνια με ένα ιδιαίτερα ισορροπημένο άλμπουμ: εσωστρεφές και σχεδόν αναστοχαστικό chill out με έντονα στοιχεία trip hop, αλλά και world samples, στο κλασικό γκρουβάτο και trippy ήχο των Deep Dive Corp. Ίσως το πιο εσωτερικό άλμπουμ του πλέον one man's band, με μια κατασταλαγμένη άποψη, τόσο μουσική - ηχητική, όσο και ψυχολογική. Αυτή η τάση διακρίνεται και από την ένταξη αρκετών τραγουδιών στο άλμπουμ, τα οποία ακολουθούν την αντίληψη του folk singing - songwriting. Σε αυτά τα τραγούδια θα βρούμε και συνεργασίες με πολύ καλούς τραγουδιστές, ενδεικτικές μιας δημιουργικής εξωστρέφειας. 

Η νέα σκήνη του trip hop, λοιπόν, απλώνεται σε Ευρώπη, Αμερική και- όπως βλέπουμε- κυρίως στην Αυστραλία, παραμένοντας ένα παγκοσμιοποιημένο φαινόμενο. Παράλληλα, η ανάμειξη με deep house και drum & bass αποτελεί κοινό τόπο και, βέβαια, δεν είναι τυχαία, καθώς αυτές οι δύο κατευθύνσεις της ηλεκτρονικής μουσικής έχουν μεγάλη απήχηση. Ειδικά, το 2024 το drum & bass έχει κάνει ένα μεγάλο comeback, τόσο στο underground,όσο και στο mainstream. Οι σημερινοί trip hoppers έχουν ευαίσθητες καλλιτεχνικές, πολιτισμικές και κοινωνικές κεραίες και αυτό που μου αρέσει πολύ είναι πως νέοι άνθρωποι συναρπάζονται με αυτή την στοχαστική, εκλεκτική, ατμοσφαιρική και γεμάτη groove αστική electronica. 

η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο είναι τραβηγμένη στο Παρίσι το 2018.

Music is my fuel 2024 III: Hasta La Vista Beyond Evil

Η τρίτη συνέχεια της σειράς Music is My Fuel 2024, με επιλεγμένα πρόσφατα tracks κατά βάση της λεγόμενης leftfield electronica ήρθε γρήγορα, καθώς ο αγαπημένος σας μουσικός επιλογεύς είναι on fire! Αρκετά τα ενδιαφέροντα κομμάτια, EPs και full-lenghts μέσα στο 2024, για τα οποία θα μιλήσουμε εν ευθέτω χρόνω, βέβαια πριν τελειώσει η χρονιά. Προς το παρόν απολαμβάνουμε μουσική και, όποια/ όποιος θέλει ψάχνει περαιτέρω.

Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί πως σε αυτή την έντονη καταφυγή στην τέχνη της μουσικής συντέλεσε κατά πολύ η τραγική αποκορύφωση της καταστροφικής παρακμής που βιώνει η πόλη μας, ο Βόλος. Έτσι, φτιάξαμε μια αφήγηση τραγουδιών και ορχηστρικών από το 2024 που κρατά δυόμιση ώρες και είναι αφιερωμένη σε όσες/ όσους κατοίκους του Βόλου και της Μαγνησίας αντιστέκονται στην οικολογική, πολιτική, κοινωνική, αισθητική και νοοτροπική, τελικά, σήψη της πόλης και της περιοχής μας: hasta la vista beyond evil. 

Η εικόνα προέρχεται από καρτ-ποστάλ του λιμανιού του Βόλου, από τις αρχές του 20ού αι. 

Music is my fuel 2024: II

Σερβίρουμε ζεστό ζεστό και καλοκαιρινό το δεύτερο μέρος της σειράς "Music is my fuel": μία Spotify λίστα με 34 tracks του 2024 -διάρκειας 3 ωρών, από τον χώρο της "leftfield electronica", πιο συγκεκριμένα ακούμε downtempo, slo-mo, χαλαρά breaks, deep house και σύγχρονη disco. 

Η ένταση ξεκινά χαμηλά, αλλά κλιμακωτά ανεβαίνει, το tempo γρηγορεύει και η διάθεση γίνεται ολοένα πιο χορευτική. Η συναισθηματική ατμόσφαιρα είναι, τελικά, αντιφατική: ρεμβαστική και καλοκαιρινή, ευφορική και μελαγχολική, στοχαστική κι ανέμελη. Σε αντίθεση με το α' μέρος της μουσικής μας σειράς, το οποίο συνοδευόταν από ένα αρκετά εκτενές κριτικό άρθρο, αυτή τη φορά σας αφήνω μόνες και μόνους στα λαβυρινθώδη κύματα της μουσικής. 

Η άψογη φωτογραφία είναι του Ιταλού Claude Nori κι αποτελεί μέρος αυτού του λευκώματος. 

Μουσικό καύσιμο 2024: μέρος πρώτον

Ορίστε μία λίστα στο… αμαρτωλό αλλά χρήσιμο Spotify, αποτελούμενη από tracks που κυκλοφόρησαν το πρώτο τρίμηνο του 2024 ήτοι από τον Γενάρη ως τα τέλη Μαρτίου. Η λίστα καλύπτει τη λεγόμενη leftfield electronica, ειδικότερα τις κατευθύνσεις του downtempo και του chill out, του dark disco και του balearic, καθώς και του organic και deep house. Τα κομμάτια έχουν ιεραρχηθεί έτσι, ώστε να δημιουργείται μία αφήγηση από τη μειλιχιότητα σε έναν υποφωτισμενο χορό.

. 

Όλα τα tracks που εμπεριέχονται στην Spotify playlist έχουν επιλεχθεί με προσοχή από τον σελέκτορα, αλλά ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα κάτωθι: 

Ο ή η Ciao Ciao Marigold έχει ντύσει την τέχνη του/ της με μια ξεχωριστή γοητεία: με μότο τη φράση “if Princess Mononoke took edibles” και ως εικόνα ένα νοσταλγικό ξέχρωμο anime, παρουσιάζει lofi instrumental hip hop, το οποίο δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά έχει μια τρομερά όμορφη παραγωγή, γεμάτη χαρμολυπη. Τελευταίο του/της EP το Fouquieria Splendens, τα tracks του οποίου έχουν πάρει τους τίτλους τους από τις επιστημονικές λατινικές ονομασίες φυτών. 

Άκουσα το νέο άλμπουμ του Four Tet, με τίτλο Three, μιάμιση φορά... Δεν με ενθουσίασε, επειδή ο κ. Kieran αφήνει τα ριψοκίνδυνα και αβέβαια, μα συχνά επιτυχημένα πειράματα του, για να επαναπαυτεί σε έναν γνώριμο ήχο, ήρεμο μα και γκρουβατο. Το αποτέλεσμα; Κάποια tracks αξιόλογα, κάποια πληκτικά. Το επιλεγόμενο "Three Drums" σίγουρα ανήκει στην πρώτη κατηγορία.

Ούτε το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ, Chorus, των Αυστραλών Midlife με ενθουσίασε. Αναμφίβολα το ντεμπούτο τους είναι ένας δίσκος αναφορας, καθώς εκεί συνδυαζουν με έναν μοναδικό τρόπο το prog rock με τη disco. Αλλά, στο τρίτο τους ολοκληρωμένο δισκογραφικό πόνημα εμπιστεύονται υπέρ το δέον την jazz-funk αυτοσχεδιαστική τους δεινότητα, με συνέπεια να υστερούν σε συνθέσεις. Επίσης, το υπερβολικο βάρος που δίνεται στα ρετρό σύνθια προσωπικα με κούρασε. Θα ήθελα κάτι πιο φυσικό και οργανικό ηχητικά. Ωστόσο κάποια υπέροχα κομμάτια εντοπίζουμε, όπως το ομώνυμο "Chorus".

Ο Jon Kennedy, παλιά καραβάνα στον χώρο του trip hop, με το νέο του άλμπουμ My Technology, δείχνει ότι το αυτό το στιλ, που πολλές και πολλοί έχουν συνδέσει αποκλειστικά με τα 90s, ακόμα να παρουσιάζει ενδιαφέροντα δείγματα. Βέβαια η αλήθεια είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια δισκογραφική δουλειά που δεν ενθουσιάζει σε όλη της τη διάρκεια… 

Αντιθέτως, το δεύτερο full length του Σικελού Galathea, Sacred Love, έχει κερδίσει την ανεπιφύλακτη εκτίμηση μου, μετά βέβαια από 4-5 ακροάσεις. Έχουμε να κανουμε με downtempo, nu jazz και deep house βαπτισμένα ως και τη φτέρνα στον πλούτο της αφρικανικής μουσικής. Ένα μαζί αιθέριο και ρυθμικό άλμπουμ, ιδιαίτερα προσεγμένο, με τη δομή ενός γεωγραφικού μα και εσωτερικού ταξιδιου.

Τον Luca Musto τον ανακάλυψα πρόσφατα μέσω του concept άλμπουμ του Good Place, Bad Intentions του 2021, όπου συνδύαζε με χιούμορ, έμπνευση, αλλά και στοχασμό midtempo house, trip hop και blues rock! Στη εν λόγω συνεργασία του με τον Child May συνεχίζει σε αυτή τη γραμμή και μας προθερμαίνει για το δεύτερο full length άλμπουμ του. 

Μια πολύ δυνατή ανακάλυψη που έκανα, ψάχνοντας για φετινά άλμπουμ στο Spotify ήταν το Ether Ghost του Γερμανού Block Barley. Διαβάζω πως πρόκειται για το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ: ένα ενδιαφέρον πάντρεμα ανάμεσα σε trip hop, screw hip hop (σύμφωνα με τις διδαχές του μεγάλου DJ Screw) και darkwave. Το αποτέλεσμα ιδιαίτερα μελωδικό, μα και πολύ στοιχειωμένο… το λες και witchhouse νέας γενιάς!

Μόνο και μόνο που οι Ulver, που  πρωτοστάτησαν μέσα στα περίεργα χρόνια του νορβηγικού black metal και έχουν αλλάξει τόσες φορές και τόσο δραματικά τον ήχο τους, εμπεριέχονται εν έτει 2024 σε μια λίστα με leftfield electronica λέει πολλά. Στο εξώφυλλο του single μια φωτογραφία από την εμπόλεμη Παλαιστίνη, ενώ οι αυτοαναφορικοί στίχοι ξορκίζουν για ακόμη μια φορά την πολιτικοκοινωνική ανισορροπία -ουσιαστικά το εγκόσμιο κακό- και επικαλούνται τη βαθιά ανθρωπιά μας: 

Wolves wrote this, recorded this

And today is Monday, June 21

The days are numbered

And so are words

We repeat the same old words

Το τραγούδι "Ghost Entry" συνοδεύεται και από ένα αλλόκοτο κι ωραίο remix των Autechre. Αλλά, προτιμήθηκε το original. 

Έχω ξαναγράψει ότι η σχετικά νέα τάση του λεγόμενου organic ή ethnohouse συχνά οδηγεί σε μουσικές αμφίβολης καλλιτεχνικής ποιότητας. Ωστόσο ο Ρώσος Rapossa στο νέο του single, "Lakshmi", πλάθει ένα ήχο λιτό και- θα έλεγα- επικό και λυρικό μαζί, με ελαφριά πατήματα από την Ανατολή. Το κομμάτι ανήκει στη συλλογή Awaken Hearts Vol. 1, όπως και το εξίσου αξιόλογο "Warung Warrior" του Dr. Parnassus που επίσης εμπεριέχεται στη λίστα. 

Οι Σουηδοί Fontän στο παρελθόν μας έχουν συγκινήσει εντόνως και πολλάκις. Στο φετινό τους single "Serpentines" εμπνέονται από το ταξίδι τους στο Μπουτάν. Μινιμαλιστικό, αρχέγονο μα και εκλεπτυσμένο ηλεκτρονικό psych rock, όπως μόνο το ντουέτο των Jesper Harold και Johan Melin ξέρει εδώ και χρόνια να προσφέρει. 

Το περσινό ντεμπουτο του Αθηναϊκού πειραματικού τζαζ τρίο Mob έκανε μεν θραύση, αλλά κάπως με κούρασε η εγκεφαλικοτητα και η λίγο με το ζόρι προσπάθεια για μουσική αντισυμβατικότητα. Αλλά, είναι μεγάλη τιμή ότι ολοκληρος James Lavelle ήδη ρεμίξαρε ένα κομμάτι τους και μάλιστα ετοιμάζει ολόκληρο άλμπουμ με remixes τους. Λοιπόν, φαντασιώνομαι να παίζω το Unkle remix του  "5055" σε ένα underground κλαμπάκι με κόσμο που να γουστάρει τα αργά μα γεμάτα πάθος αστικά beats. Μάλλον ευσεβείς πόθοι, ειδικά στον Βόλο…

Όχι ότι η συνεργασία του Moby με το νέο αστέρι της techno Anfisa Letyago είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά… γίνεται να μην αναφέρουμε τον φαλακρό Αμερικάνο φίλο μας με την τόσο σημαντική καλλιτεχνική παρακαταθήκη; Η εκδοχή των Girls of the Internet μας δίνει ένα ρομαντικό chill / deep house άσμα. 

Ο Καναδός lazy deejay στο ντεμπούτο ep του πατάει με το ένα πόδι στην πλούσια deep house σκια των 90s και με το άλλο στο λεγόμενο στιλ του lofi house, που κατά τ’ άλλα έχει σχεδόν σβήσει, όπως πολλά από τα ιντερνετικά κινήματα της ηλεκτρονικής μουσικής, βλ. witch house, που προαναφέραμε. 

Αγαπάμε τον Fort Romeau, εν μέρει επειδή φτιάχνει άλμπουμ όπως το Romantic Gestures, στο οποίο συλλέγει με ταπεινότητα, έμπνευση και κυρίως σωστή DJ αντίληψη κομμάτια προορισμένα για μεταμεσονύκτια και μισοφωτισμένα dancefloors: τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. 

Το άλμπουμ Motherless Father (Brownswood Recordings) του DJ, παραγωγού και μουσικού Lefto Early Bird μπορεί να μην έχει, κατά τη γνώμη μου, ούτε έναν τόσο ωραίο τίτλο, ούτε ένα όμορφο εξώφυλλο, αλλά προς το παρόν αποτελεί το αγαπημένο μου full-length για το 2024. Σκοτεινό και ατμοσφαιρικό tech house με ισχυρές δόσεις από την bass παράδοση αλλά και από τη νέα jazz της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς και διαποτισμένο με υψηλή μελωδική αντίληψη και με μια κινηματογραφική ευαισθησία, χαρακτηριστικά που αφήνουν χαραμάδες φωτός. Με κάτι τέτοια άλμπουμ η εναλλακτική χορευτική ηλεκτρονική μουσική πάει μπροστά. Θα επανέλθουμε. 

Η λίστα μας κλείνει με το υπέροχο τραγούδι "Empty and Silent" των Mount Kimbie, με τα ανεπανάληπτα φωνητικά του King Krule. Ένας motorik ρυθμός συνοδεύει ambient ηχοτοπία και post-punk κιθάρες σε ένα πραγματικό ποίημα αφιερωμένο στη δύσκολη αισιοδοξία μας.

Πιστεύω πως θα βρω χρόνο να επανέλθω μετά από 3-4 μήνες με μια νέα λίστα με φρέσκες μουσικές κυκλοφορίες, συνοδευόμενες από το απαραίτητο αρθράκι. 

εικόνα: Pawel Kuczynski

Neon Bodies Dancing

Selected deep house & breaks tunes from 2023... to begin the dance!

Επιλεγμένα deep house & breaks κομμάτια από το 2023... για να ξεκινήσει ο χορός!

pic

Ενα παράξενο φως από την Ανατολή, σε 7 κεφάλαια

 7 tracks της ηλεκτρονικής μουσικής με επιρροές από την παράδοση της Ανατολής

Εδώ και περίπου δέκα χρόνια, η ηλεκτρονική μουσική, ειδικά η πιο χορευτική της πλευρά, έχει κατακλυστεί από επιρροές παρμένες από την παράδοση της Ανατολής, πότε με αποτελέσματα αξιόλογα, άλλοτε φλερτάροντας με το κιτς. Ακολουθούν, λοιπόν, επτά tracks από το 2010 ως και φέτος, που συντονίζονται με αυτή την τάση, αλλά έχουν να μας πουν κάτι περισσότερο από το να σταθούν ως soundtrack σε beach bar με tribal κουρτίνες και ξαπλώστρες - καναπέδες. Επτά tracks που εκφράζουν έναν σύγχρονο καλλιτεχνικό υβριδισμό, ανάμεσα σε εντόπιες λαϊκές παραδόσεις και σε παγκοσμιοποιημένες μουσικές τάσεις, ανάμεσα σε μνήμες του χθες και σε λύπες και χαρές του σήμερα. 

1. Mudd & Ahmed Fakroun - Drago (Ahmed Fakroun remix) (2010, Claremont 36)

Ο Mudd, Βρετανός παραγωγός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής Claremont 36, η οποία στηρίζει την downtempo και τη σύγχρονη disco σκηνή, συνεργάζεται με τον ήρωα της Λιβανέζικης ποπ Ahmed Fakroun και μάζι πλάθουν έναν μυθικό δράκοντα ανατολίτη, θελκτικό, νοσταλγικό και γκρουβάτο. 

2. Oceanvs Orientalis feat. Fairouz - Al Bint El Chalabiya (2013, self released)

Ένα τραγούδι από το μακρινό 1957, το οποίο τραγούδησε η θρυλική Fairuz, επαναπροσεγγίστηκε υπέροχα το 2013 από τον Τούρκο παραγωγό Oceanus Orientalis (Safak Ozkutle), σε ένα ρυθμικό μα και νωχελικό remix, ταμάμ για το ξεκίνημα της νύχτας ή και για το τέλος της. 

3. Simple Symmetry - Incredible Adventures in Khazar Khaganate (2013, Glenview Records Inc. )

Το Khazar Khaganate ήταν ένα πολυπολιτισμικό βασίλειο της περιόδου 650-850 μ.Χ., γύρω από την Κασπία Θάλασσα, στο οποίο  οι παγανιστικές παραδόσεις της προχριστιανικής Ρωσίας συναντούσαν τον Χριστιανισμό, τον Μουσουλμανισμό και τον Ιουδαϊσμό. Σε αυτόν τον χαμένο στην αχλύ της ιστορίας τόπο, το ρωσικό ντουέτο των Simple Symmetry περνάει μια σειρά απίστευτων περιπετειών, τρελού χορού μα και μυστικιστικών εμπειριών. 

4. Anatolian Weapons - A Strange Light From The East (2015, Lurid Music)

Το 2015 ο Έλληνας συνθέτης και παραγωγός Άγγελος Μπαλτάς (Fantastikoi Hxoi), υιοθετώντας το ψευδώνυμο Anatolian Weapons, στράφηκε σε ένα υποχθόνιο και ψυχεδελικό στιλ χορευτικής μουσικής, με τα στοιχεία της βαλκανικής και μεσογειακής παράδοσης κυρίαρχα. Πρώτη του κυκλοφορία, αυτό το παράξενο φως από την Ανατολή…

5. Khidja - Drums of Taksim (2016, Malka Tuti)

Τα πρώτα 5 λεπτά του δωδεκαλεπτου έπους των Ρουμάνων Khidja είναι αφιερωμένα στο ποίημα To Istanbul του σκηνοθέτη Alan Berliner, το οποίο απαγγέλει ο ίδιος. Στο ποίημα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα στοχασμού αλλά και επαναστατικότητας, παρουσιάζονται οι εντυπώσεις του σκηνοθέτη από τις διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ, λόγω της απαγόρευσης των εκδηλώσεων της Πρωτομαγιάς του 2015 από την κυβέρνηση του Ερντογάν. Όταν η απαγγελία τελειώνει, απλώνεται ένα ορχηστρικό που μου θύμισε τους πειραματισμούς τόσο krautrock όσο και post-punk καλλιτεχνών με την παράδοση της Ανατολής. Τελικά, απολαμβάνουμε το "Drums of Taksim" ως το ώριμο φρούτο μιας τέχνης πολιτικής, μα παράλληλα ανεξάρτητης και σαγηνευτικής. 

6. Shkoon - Ya Galbi (2019, Shkoon Music)

Με το “Ya Galbi" ξεκινά το εκπληκτικό άλμπουμ Rima (2019) των Shkoon, ενός γκρουπ που αποτελείται από τον Γερμανό παραγωγό Thorben και τον Σύριο τραγουδιστή Ameen. Το “Ya Galbi” είναι ένα παραδοσιακό ερωτικό τραγούδι από τη Συρία, αλλά στην εκδοχή των Shkoon, η παθιασμένη φωνή και το δεξιοτεχνικό βιολί συναντούν ένα midtempo house beat και πλούσια synths, ενώ η ερωτική μελαγχολία εμπλουτίζεται με έναν ουσιώδη αντιπολεμικό συνειρμό. 

7. Kissing Strangers - Midnight Caravan (2014/ 2023, Just Gazing)

Η ηλεκτρονική χορευτική μουσική και το έντεχνο ελληνικό τραγούδι αποτελούν δύο σχεδόν αγεφύρωτα μουσικά σύμπαντα. Κι όμως, ο Έλληνας παραγωγός Kissing Strangers δημιούργησε το αργόμπιτο “Midnight Caravan”, το οποίο περιστρέφεται μαγικά, ως άλλος δερβίσης, γύρω από ένα sample αντλημένο από την αριστουργηματική “Κίρκη”, που τραγουδά ο Νίκος Παπάζογλου, συμμετέχοντας στον δεύτερο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα, Παραμύθια (1991). 

Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην Fb σελίδα "Στις Γειτονιές του Βόλου".

Εικόνα: μια ελεύθερη εικαστική απόδοση από το "Χέρι της Φατιμά", ένα σύμβολο του Αραβικού κόσμου για την προστασία από το κακό.