Απολογισμός των ακροάσεων του 2024: 10 EPs & singles

Θα ξεκινήσω τον καθιερωμένο πλέον απολογισμό των μουσικών ακροάσεων της χρονιάς με μια εξίσου χρόνια διαπίστωση: όπως και στο τέλος του κάθε έτους, έτσι και στο φινάλε του 2024 ένιωσα πως, πρώτον, δεν άκουσα τόση μουσική όση θα ήθελα και δεύτερον δεν άκουσα αρκετά όσες από τις κυκλοφορίες αγάπησα περισσότερο. Παρόλα αυτά, η τέχνη της μουσικής στάθηκε για ακόμα μια φορά ένα σταθερός σύντροφος το ‘24. Συνεπώς, οι δύο λίστες των μουσικών κυκλοφοριών του έτους δεν διακατέχονται από καμία απαίτηση αντικειμενικότητας, αντιθέτως, χωρίς πλέον ψευδαισθήσεις, καταγράφουν ό,τι βλέπουν “τ’ άγρυπνα μάτια της ψυχής” που λέει κι ο ποιητής. Δηλαδή, τα 10 EPs/ singles (παρουσιάζονται σε αυτή την ανάρτηση) και 10 full-length άλμπουμ (θα παρουσιαστούν στην επόμενη) του 2024 έχουν επιλεχθεί βάσει των εξής σκέψεων:

α. Συμπεριλήφθηκαν δουλειές ή, καλύτερα, δημιουργίες που με συντρόφευσαν συναισθηματικά σε μία ομολογουμένως περίεργη χρονιά, με πολλά κι έντονα ups & downs, αλλά ακόμα περισσότερα μου έδωσαν τη δύναμη για καλύτερη σκέψη και πράξη.

β. Προσπάθησα να εντάξω και κυκλοφορίες που ανακάλυψα, περισσότερο ή λιγότερο μόνος μου, δηλαδή μέσω ψαξίματος στο Bandcamp π.χ. ή μετά από ξεψάχνισμα στις προτάσεις του Spotify και επομένως δεν εντοπίστηκαν σε άλλες λίστες του 2024, προς το παρόν τουλάχιστον.

γ. Έγινε μια απόπειρα για υπέρβαση του διπόλου mainstream vs. indie/ underground, ωστόσο η τάση προς τον πρώτο πόλο οπωσδήποτε παραμένει. 

δ. Φυσικά, εντός των λιστών θα βρείτε κυκλοφορίες που πετυχαίνουν, κατά τη γνώμη μου, δύο στόχους: i) να προτείνουν φρέσκα στιλ ή στιλιστικά υβρίδια και ii) να έχουν να πουν κάτι (οι περισσότερες από αυτές) για το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι που μας κλωθογυρίζει. 

Ας ξεκινήσουμε με τα EPs & singles 

(H εικόνα του κάθε εξωφύλλου αποτελεί link για το αντίστοιχο άλμπουμ)

10. Caral - Lo Oscuro

Το ντεμπούτο EP του Caral από το Μπουένος Άιρες εμπεριέχει ένα ορχηστρικό downtempo reggaeton προικισμένο με ονειρική ατμόσφαιρα, αλλά και το ηχόχρωμα της φιλόξενης μποέμικης λαϊκότητας του tango.

09. Michael Sebastian & Friends - Move

Ο κιθαρίστας M. Sebastian τζαμάρει με την παρέα των καλλιτεχνικών του συνοδοιπόρων, με το αισιόδοξο ψυχολογικώς αποτέλεσμα να κινείται κάπου ανάμεσα στην jazz-pop του Tom Misch, τον urban ήχο του US hip hop και soul και τις πάντα ζωτικές αφρικάνικες ρίζες. 

08. Evening News - New World

Νέα μπάντα από την Αυστραλία στην παρθενική της κυκλοφορία ακολουθεί τα βήματα των Mildlife, προσθέτοντας μια πινελιά dance -να πούμε house; να το πούμε IDM;- σπιρτάδας στο εντελώς ενδιαφέρον μοντέρνο funky-jazz-fusion υβρίδιο που έχει μαγειρέψει. 

07. The Clean Trip - The Clean Trip

Σε αυτό το project, o κιθαρίστας Max Essa συνεργάζεται με τον παραγωγό David Harks για να μας χαρίσουν ένα μπουκέτο μοντέρνων balearic tracks, με ρυθμούς ράθυμους, ονειρώδεις μελωδίες που νοσταλγούν τα 80s και μια υφέρπουσα ροκ αλητεία.

06. MF Tomlinson - We Are Still Wild Horses Remixed

Έμαθα τον τραγουδοποιό MF Tomlinson μέσα από αυτό το EP, στο οποίο νέοι παραγωγοί ρεμιξάρουν κάποια τραγούδια του περσινού του άλμπουμ. Αν έχετε λατρέψει το remix των Beyond the Wizards Sleeve στο Roscoe των Midlake, ακούστε αυτή τη δουλειά!

05. Infra Disco - Aqua Cheta

To Aqua Cheta αποτελεί μια λυρική αποτύπωση της μαγείας του νερού - μάλιστα στη βινυλιακή έκδοση το κάθε ορχηστρικό track συνοδεύεται και από ένα σύντομο ποίημα. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, ενώ το EP ξεκινά όμορφα αλλά σε ένα τυπικά balearic ήχο, όσο προχωρά εμπλουτίζεται με στοιχεία jazz, latin και αραβικής μουσικής. 

04. ddwy - Spinning Stones

Το ντουέτο των ddwy αποτελείται από την τραγουδίστρια nangi και τον παραγωγό Inner Totality. Πέρσι κυκλοφόρησαν το full-length ντεμπούτο τους , το οποίο είχα βρει ενδιαφέρον, αλλά κάπως αδύναμο. Φέτος όμως, με αυτό το EP έχουν σαφώς βελτιωθεί, στήνοντας ένα προσωπικό στιλ, το οποίο θα χαρακτήριζα ως midtempo minimal kraut tribal trance… 

03. Vakula & LG - Dipsync

Ο Ουκρανός Vakula μετα από μια σειρά μακρόσυρτων άλμπουμ με τελετουργικό new age, επιστρέφει δυναμικά, σε συνεργασία με τον νέο παραγωγό LG, με συγκλονιστικό techno, σφραγισμένο με βαθιές μνήμες της kosmische σκηνής. 

02. Birdsnake - Birdsnake Begins

Για το ντεμπούτο EP αυτής της τρελής μελβουρνέζικης παρέας -μέλος της παίζει και στους προαναφερθέντες Evening News- έχουμε ξαναγράψει εδώ. Οπότε, απλά να σημειώσω πως έχουμε να κάνουμε με krautrock επιρροής dubby trip hop, το οποίο ανοίγεται σε μια, αξιοσημείωτα δεμένη, περιπετειώδη εξέλιξη. 

01. Sidi Bou Said - Sidi Bou Said

Το ντουέτο των Sidi Bou Said αποτελείται από τους Μιλανέζους Paolo Russi (μέλος των Discojuice) και Marco Lanfranchi. Στη σαγηνευτική τους μουσική, επιστρατεύουν ένα ύφος που γνωρίζουν καλά, δηλαδή ένα μίγμα από balearic disco και deep house, για να αναπαραστήσουν την πολυπολιτισμικότητα της τυνησιακής πόλης Sidi Bou Said, όπου συναντιούνται μοναδικά η ευρωπαϊκή και η αραβική Μεσόγειος. Συνεπώς οι εντονότατες και αρχέγονες, θα έλεγα, νοτιοϊταλικές και βορειοαφρικανικές επιρροές απογειώνουν το σκηνικό με τρόπο ανεπανάληπτο.

Από δίσκο σε δίσκο...

 Πριν περίπου ένα χρόνο ο φίλος Κωστής ανέβασε στο YouTube ένα βίντεο με τίτλο Album Chain. Σε αυτό, παρουσίαζε δίσκους βινυλίου και cd της συλλογής του, συνδέοντας το ένα με τον άλλο μέσα από κοινούς τους συμμετέχοντες. Για παράδειγμα ο κιθαρίστας σε ένα LP/ cd έπαιζε επίσης σε ένα άλλο LP/cd ή έκανε μια άλλη άσχετη εργασία, π.χ. να φωτογραφίσει το γκρουπ, ή το κοινό στοιχείο που συνέδεε δύο άλμπουμ ήταν ο κοινός τους παραγωγός! Αυτό το ταξίδι από δίσκο σε δίσκο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ομφαλοσκοπικό, αλλά τελικά είναι συναρπαστικό. Κι εγώ το ξεκίνησα για χαβαλέ, με μόνο όρο να αξιοποιήσω δίσκους (LPs / EPs / singles) της σχετικά μικρής συλλογής μου, πραγματοποιώντας παράλληλα συσχετισμούς λίγο πιο free (θα καταλάβατε παρακάτω). Πάντως, το σημαντικό είναι πως επανάφερα στο νου μου info για μουσικούς που αγαπώ και, ακόμα περισσότερο, να μάθω νέες πληροφορίες, Έτσι, για ακόμη μια φορά συνειδητοποίησα πως είδη και εποχες της μουσικής σχετίζονται μεταξύ τους μέσα από δρόμους συχνά απρόσμενους. 

(Ο τίτλος στο κάθε δίσκου είναι link που οδηγεί σε streaming όλου του άλμπουμ ή ενός track που ενδιαφέρει περισσότερο)

Για πάμε! 

01. Blod - Missväxt (2021)

Ο επικεφαλής του πειραματικού και (κατά τη γνώμη μου) παρωδιακού project Blod, Gustaf Dicksson είναι συνιδιοκτήτης, μαζί με τον Mathias Nilsson, της εκπληκτικής ανεξάρτητης δισκογραφικής του Γκέτεμποργκ Höga Nord Records, στην οποία κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους οι πολύ ιδιαίτεροι ηχητικά Kanot

02. Kanot - Textile Fantasies (2022) 

O ένας εκ των δύο Kanot είναι ο Jesper Harold, που έπαιζε μπάσο και βιολί στους αναβιωτες του σουηδικού ψυχεδελικού folk rock Grovjobb

03. Grovjobb – Landet Leverpastej (1998 - LP reissue: 2016) 

Βέβαια, ο Jesper Harold έχει φτιάξει μαζί με τον Johan Melin τους αγαπημένους electro-rockers Föntan

04. Fontän – Fontän (2017)

Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, "Shadows" έχει ρεμιξαριστεί από τους Pardon Moi, ως μέρος του EP Convenanza Remixes, αφιερωμένο στο ομώνυμο φεστιβάλ που ξεκίνησε ο αείμνηστος Andrew Weatherall 

05. The Grid - Electric Head (1990)

Στις ένδοξες μέρες στο acid house, ο Weatherall παρουσίασε ένα υπέροχο balearic remix του "Floatation", του καταληκτήριου track αυτού του άλμπουμ των Grid. Παράλληλα, οι Grid έχουν συνεργαστεί με τον τεράστιο Robert Fripp, ιθύνοντα νου των King Crimson

06. King Crimson - In the Court of the Crimson King (1969 - reissue: 1970) 

Βέβαια, ο Fripp έχει συμπράξει με τον Brian Eno, στο ιστορικό πλέον άλμπουμ (No Pussyfooting) του 1973. O Eno επίσης έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το συλλογικό ambient άλμπουμ με τις πολύ δυνατές συμμετοχές:

07. Music For Films III (1988)

Δέκα χρόνια μετά, το 1998 ο Eno πραγματοποίησε ένα και μοναδικό αυτοσχεδιαστικό live με τον επικεφαλής των Can, Holger Czukay, το οποίο μάλιστα κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Ο Czukay, λοιπόν, το 1981, με τον φίλο του Jaki Liebezeit, ντράμερ των Can, και με τον μπασίστα, συνθέτη και ποιητή Jah Wobble ηχογράφησαν το άλμπουμ Full Circle. Το κομμάτι "How Much Are They?" αυτού του άλμπουμ εμπεριέχεται στην εξής… dub disco συλλογή, η οποία ουσιαστικά χτίζει ένα πολύ εκλεκτικό dance ύφος

08. Dream Green Island (2003)

Ωστόσο, στην ύστερη του καλλιτεχνική φάση, ο μακαρίτης Czukay συνεργάστηκε με το ντουέτο των Smith & Mudd, σχηματίζοντας το project Bison, το οποίο φιλοξενήθηκε στη δισκογραφική Claremont 56. Ορίστε, λοιπόν, το τρίτο άλμπουμ των Smith & Mudd, όπου οι δύο καλλιτέχνες συνδυάζουν downtempo, folk και disco:

09. Smith & Mudd – Gorthleck (2016) 

Ο Mudd (Paul Murphy), ιδιοκτήτης της Claremont 56, συνέπραξε με τον ήρωα της  ποπ της Λιβύης, Ahmed Fakroun στο παρακάτω καταπληκτικό single:

10. Mudd & Ahmed Fakroun – Drago (2009) 

To "Drago" έχει επίσης ρεμιξαριστεί από το disco - house - dub ντουέτο των Idjut Boys, το πρώτο full-length των οποίων είναι αυτό εδώ: 

11. Idjut Boys – Noid Long Player (1998)

Οι Idjut Boys είχαν την τιμή να συμπεριληφθούν από τον άρχοντα του chill out Jose Padilla στην 3η συνέχεια της συλλογής Cafe Del Mar, με το παραλλαγμένο όνομα Fazed Idjuts και το τραγούδι "Dust of Life" - στα φωνητικά η Sally Rodgers των A Man Called Adam.

12. Café Del Mar - Volumen Tres (1996)

Στην ίδια συλλογή εμπεριέχεται το "Sueno Con Mexico" του Pat Metheny, κομμάτι που ανοίγει μια συλλογή του σπουδαίου τζαζ κιθαρίστα

13. Pat Metheny – Works (1984)

Ο πρόωρα χαμένος Γιαπωνέζος βασιλιάς του jazzy hip hop Nujabes σάμπλαρε το κομμάτι του Metheny "September Fifteenth", για να δημιουργήσει το δικό του ορχηστρικο "A Day by Atmosphere Supreme", το οποίο εμπεριέχεται στο ντεμπούτο του, Metaphorical Music 

14. Nujabes - Metaphorical Music (2003 - LP reissue: 2018) 

Σε αυτό το άλμπουμ, ο Nujabes αποτίνει ένα φόρο τιμής στους καλλιτέχνες που τον έχουν επηρεάσει, που βέβαια μόνο τυχαίοι δεν είναι. Έτσι, στο ξεκίνημα του track "Horn in the Middle", ακούμε τον John Coltrane να μιλά σε απόσπασμα από μια συνέντευξη του το 1960. Άρα, δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε με το παρακάτω αθάνατο αριστούργημα: 

15. John Coltrane - A Love Supreme (1965 - reissue: 2018)

Η σχεδόν αυτονόητη συνέχεια που έρχεται στο νου είναι ένα από τα ρηξικέλευθα άλμπουμ του Miles Davis, με τον οποίο ο John Coltrane συνεργάστηκε, κυρίως στο αντάξιο της φήμης του Kind of Blue (1959)

16. Miles Davis - In A Silent Way (1969 - reissue: 2009)

Ένας από τους δασκάλους του Miles Davis στον bebop στιλ ήταν ο Dizzy Gillespie. Οι δύο μεγάλοι τζαζίστες συναντήθηκαν ζωντανά τουλάχιστον μια φορά, παρέα με τον Charlie Parker, το 1948 στο Σικάγο. Οπότε, ακολουθεί μια περίεργη -θα έλεγα- επανακυκλοφορία του κλασικού "Manteca" του Gillespie:

17. Dizzy Gillespie – Manteca (The Funky Lowlives Remix) (2003)

Στην α’ πλευρά έχουμε το remix των Funky Lowlives στο standard του D. Gillespie, ενώ στη β’ πλευρά την πρωτότυπη σύνθεση, όπως παίχτηκε στις 4 Μαρτίου το 1961 στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης. 

18. The Funky Lowlives – Time Traveller Man / Float Through Stars EP (2006)

Σε αυτό το EP, κυκλοφορία των Funky Lowlives (φοβερό downbeat - breaks - latin - house ντουέτο εκ Μεγάλης Βρετανίας), η trip hop μπαλάντα "Float Through Stars" σερβίρεται σε κοσμικές dub διαστάσεις, ρεμιξαρισμένη από τους Boozoo Bayou. Αλλά, οι Boozoo Bayou έχουν ρεμιξαριστεί, με τη σειρά τους,  από τους Thievery Corporation, συγκεκριμένα το κομμάτι "Under My Sensi" από το ντεμπούτο τους Satta (2001). Ως εκ τούτου…

19. Thievery Corporation – The Mirror Conspiracy (2000)

Στο άλμπουμ τους Cosmic Game (2004), οι φίλοι μας, οι Thievery είχαν ως προσκεκλημένο τον David Byrne, που τραγούδησε σε ένα από τα καλύτερά τους τραγούδια, το "Heart's A Lonely Hunter". Ο David Byrne έχει επιμεληθεί αυτή τη samba συλλογή, στη δική του δισκογραφική Luaka Bop :

20. Brazil Classics 2: O Samba (1989)

Άλλωστε, οι Eric Hilton και Rob Garza (Thievery Corporation) έχουν επηρεαστεί πολύ από τη μουσική της Βραζιλίας, κυρίως τη bossa nova…

Όπως κατανοείτε, αυτο το ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ!

Εξερευνήσεις στον μουσικό κόσμο του 2023: 10 LPs και 5 EPs / singles

Νομίζω πως το 2023 ξεπέρασε κάθε άλλη χρονιά σε κούραση και τρέξιμο, αλλά και σε δημιουργικότητα και αγάπη… Όπως και να 'χει όμως, ο χρόνος που απέμεινε για μουσική ήταν λίγος και τελικά ελάχιστος ο αφιερωμένος στις κυκλοφορίες του έτους. Συν τοις άλλοις, μου βγήκε πηγαία μια έντονη αυστηρότητα και εκλεκτικότητα, όσον αφορά τη μουσική του 2023: άκουσα αρκετά LPs και EPs και τραγούδια, αλλά τα περισσότερα από αυτά μου φάνηκαν βαρετά, μέτρια και αδιάφορα. Έτσι, στις φιλικές μουσικές κουβέντες εντός του έτους, αυτοβαφτίστηκα “γεροπαράξενος”. Ωστόσο, κάτι έμεινε από όλη αυτή τη διαδικασία,  πιθανώς κάτι σημαντικό: 10 LPs και 5 EPs - singles, κυκλοφορίες του 2023 που ξεχώρισα και εκτίμησα. Επομένως, οι επιλογές είναι καθαρά προσωπικές και υποκειμενικές. Ευελπιστώ να τις εκτιμήσετε.  

EPs / singles

5. Statues - Lost Star (MM Discos)

Το Lost Star των Βρετανών Statues εμπεριέχει τέσσερα tracks υποδειγματικού σύγχρονου balearic beat, σε midtempo ρυθμό, με το όνειρο στο τιμόνι κι ανοίγματα στη disco, στο deep house, στο ambient ακόμα και στο ψυχεδελικό ροκ. 

4. Cybotron - Maintain The Golden Ratio (Tresor)

Ο πρωτεργάτης του electro και του Detroit techno Juan Atkins επανέρχεται ως Cybotron, μετά από δέκα χρόνια, με δύο tracks σε ένα ύφος γνώριμο, κλασικό μα και τόσο ταιριαστό στην αβέβαιη τεχνοκρατική εποχή μας, δηλώνοντας με θάρρος, στοχασμό και ευαισθησία πως η τεχνολογία πρέπει να διέπεται από ανθρωπιά. 

3. United Freedom Collective - Vast Oceans, Empty Skies (Dama Dama)

Στην ανασκόπηση μας για το 2022, το ντεμπούτο  των United Freedom Collective φιγούραρε στο νο1 της λίστας των EPs. Το 2023 επέστρεψαν με μια εξίσου δυνατή δουλειά, στο ιδιαίτερο jazzy, afro και organic house στιλ τους, αλλά με πιο προσεγμένες, πλούσιες ακόμα και κάποιες στιγμές συμφωνικές ενορχηστρώσεις, όπως στο ορχηστρικό "To The Sea", που κλείνει το EP.  

2. Fauna (self-released)

Τις δύο πρώτες θέσεις των EPs και των singles για το 2023 καταλαμβάνουν κυκλοφορίες που μας έρχονται από το Gothenburg: αυτή η παραθαλάσσια πόλη της δυτικής Σουηδίας αποτελεί εδώ και το σχεδόν 25 χρόνια το κέντρο μιας ιδιαίτερης μουσικής σκηνής, που παντρεύει το ψυχεδελικό ροκ, την electronica, το folk και τη τζαζ. To γκρουπ που ξεκίνησε την όλη ιστορία  ήταν οι Studio των Dan Lissvik και Rasmus Hägg, οι οποίοι ηχογράφησαν κατά τη διάρκεια των 2000s στη δισκογραφική Service ενώ σήμερα τον ήχο του Gothenburg αντιπροσωπεύει υποδειγματικά η Höga Nord Records. 

Το νέο σχήμα των Fauna δίνει σάρκα και οστά στην πιο ψυχεδελική και άγρια πλευρά του ξεχωριστού ήχου της Σουηδικής πόλης. Μέσα στο 2023 κυκλοφόρησαν μόλις τέσσερα κομμάτια στο διαδίκτυο, τα οποία όμως εντυπωσιάζουν με την υπερβατική τους instrumental ψυχεδέλεια. Ένας χορευτικός ρυθμός , εμπλουτισμένος με tribal κρουστά πάνω στον οποίο απλώνονται αφαιρετικές και κυρίως ανατολικών κλιμάκων μελωδίες, χωρίς ποτέ να χάνεται ένα ροκ αίσθημα ευφορίας και μέθεξης. 

1. Sun City GBG - Joe Hill (Coop Records Gotland)

Όπως φανερώνει και το όνομα τους, οι Sun City Gbg (Gothenburg ) είναι περήφανοι για δύο πράγματα: για την πόλη τους και για τον βασιλιά Ήλιο. Το δεύτερο EP τους είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στον Σουηδό συνδικαλιστή Joe Hill (1879-1915), που έδρασε στις ΗΠΑ και εκτελέστηκε λόγω της δράσης του. Οι Σουηδοί σκιαγραφούν τον Joe Hill και το έργο του, μέσα από έναν ήχο που ενώ έχει έναν χαρακτήρα θερινό, ράθυμο, μα και γκρουβάτο φέρνοντας στο νου τα late 80s - early 90s, με μπάντες όπως οι Happy Mondays και οι Massive Attack, η καρδιά του είναι ταυτόχρονα νοσταλγική και μεγαλειώδης, σαν ένας παιάνας που ακούγεται το ηλιοβασίλεμα, αφιερωμένος σε αυτή την ιστορική μορφή της παγκόσμιας Αριστεράς. 

LPs

10. Syndrom Samazvanca - Radyjo Niamiha (self-released)

Εκρηκτικό, μα και ψαγμένο full-length από τους Syndrom Samaznanca, μια underground μπάντα από τη Λευκορωσία. Τραγουδάνε στα ρωσικά, οπότε δεν έχω ιδέα για το περιεχόμενο των στίχων, αλλά η μουσική είναι πραγματικά αξιόλογη: ένα εντελώς σημερινό psych - acid rock, με μνήμες από το παρελθόν -από τo κλασικό garage, στα καλιφορνέζικα late 60s ως και το krautrock σε πολλές από τις πτυχές του- ωστόσο αυτές οι μνήμες συγχωνεύονται ωραία, πρωτότυπα και σφιχτοδεμένα.

9. Småland - D​ö​den (Coop Records Cotland)

O Dag Rosenqvist παρουσιάζει το δεύτερο full-length άλμπουμ του, με το ψευδώνυμο Småland, που αποτελεί το όνομα μιας ήσυχης και εξοχικής επαρχίας της νότιας Σουηδίας. Η μουσική του είναι beatless ambient κάπου ανάμεσα στο βαριά drones του Tim Hecker και τις λυτρωτικές μελωδίες του Eluvium, με σαφείς επιρροές από το εντόπιο folk. Στο D​ö​den αποτυπώνεται μια αλλόκοτη νοητική και συναισθηματική πορεία από την επαρχιακή μελαγχολία στη συμπαντική αρμονία. 

8. Hyperculte - La Pangee (Les Disques Bongo Joe)

Στους Hyperculte συμμετέχουν ο μπασίστας Vincent Bertholet των αγαπημένων Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp, παρέα με την ντράμερ Simone Aubert. Στο δεύτερο άλμπουμ τους προσφέρουν μια πολύ αξιόλογη μοντέρνα εκδοχή πειραματικού ροκ, που συνδυάζει το krautrock των Can με ένα post-punk / new wave, με έντονα tribal στοιχεία -στο νου μου ήρθαν οι Siouxsie and the Banshees. Κι όλα αυτά περασμένα μέσα από το πνεύμα της γαλλικής avant-garde, με την τεράστια ιστορία, την οποία προσωπικά γνωρίζω ελάχιστα, αλλά αξίζει να μελετήσω...

7. Jon Iverson meets Prins Emanuel, Golden Ivy & Inre Kretsen Grupp (Séance Centre)

Μια παρέα νέων δημιουργών και παραγωγών από το Malmö της Σουηδίας, οι οποίοι όμως έχουν ήδη δώσει δυνατά δείγματα γραφής, δούλεψε στο στούντιο, πάνω στο τριάντα και βάλε χρόνων ακυκλοφόρητο υλικό του βετεράνου πειραματιστή Jon Iverson, προσθέτοντας πινελιές από κρουστά, σύνθια, βιολί, πιάνο και άλλα όργανα. Αποτέλεσμα αυτής της περίεργης συνεργασίας, ένα μειλίχιο μα και ρυθμικό tribal folky ambient. 

6. Yussef Dayes - Black Classical Music (Brownswood Recordings)

Τι να πούμε για αυτό το άλμπουμ του ντράμερ και περκασιονίστα Yussef Davis, ενός απο τους πρωταγωνιστές του κύματος της uk jazz; Η θέση στο οποίο το έχω βάλει ίσως να το αδικεί, καθώς μελλοντικές ακροάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια άλλη πολύ πιο διθυραμβική αποτίμηση. Στο Black Classical Music, το οποίο έχει έναν επιφανειακά αλαζονικό αλλά στην ουσία απόλυτα εύστοχο τίτλο, παρουσιάζεται  ολόκληρη η πορεία της τζαζ μουσικής: οι αφρικανικές ρίζες, η τζαζ της Νέας Ορλεάνης, το bebop, η soul/funk, η fusion, το nu jazz και οι πιο πρόσφατες εξελίξεις, με απλότητα, έμπνευση, εκτελεστική δεινότητα και ένα βιωματικό δέσιμο με το θαύμα της μουσικής.

5. Tentakel - Forest Flanger (Black Hair Records)

Κι όμως το αυτό ημιαυτοσχεδιαστικό, διασκεδαστικό και αναμφίβολα ιδιοσυγκρασιακό άλμπουμ του ντράμερ Pontus Torstensson από το Gothenburg - να που επανήλθαμε στον ήχο αυτής της πόλης- μου άρεσε τόσο, ώστε να σκαρφαλώσει ως την 5η θέση του top-10 μου για το 2023. O Torstensson συμμετέχει σε συγκροτήματα, που καταγίνονται σε μια ποικιλία ειδών από ψυχεδελικό ροκ και krautrock μέχρι nu disco και deep house. Όλες αυτές οι επιδράσεις περνάνε στο Forest Flanger δημιουργικά και κεφάτα, με τον ίδιο τον Torstensson / Tentakel να κεντάει κυρίως στα ντραμς, αλλά και σε άλλα όργανα. 

4. Goat - Medicine (Rocket Recordings)

Μάλλον το συγκεκριμένο, πέμπτο άλμπουμ των Goat είναι το καλύτερο τους, μετά το αριστουργηματικό τους ντεμπούτο, World Music (2012). Το γνώριμο διονυσιακό ψυχεδελικό ροκ τους δίνει και πάλι ισχυρό παρόν, αλλά αφενός εμπλουτίζεται από υπέροχα αφομοιωμένες επιρροές από κλασικές Σουηδικές μπάντες, κυρίως τους Träd, Gräs & Stenar, αφετέρου η παγανιστική αγριότητα τους κάπως γλυκαίνεται, ειδικά στο επίπεδο των φωνητικών: είναι στιγμές που η μαινάδα τραγουδίστρια ξεφεύγει σε μονοπάτια εξίσου σέξι και αιθέρια. Ακούστε, για παράδειγμα, το τραγούδι "I Became The Unemployment Office". 

3. Takeshi's Cashew - Enter J's Chamber (Eullen)

Στο δεύτερο άλμπουμ τους, οι Αυστριακοί Takeshi's Cashew παρουσιάζονται πολύ πιο εμπνευσμένοι μα και ώριμοι σε σχέση με το προ δύο χρόνων ντεμπούτο τους. Στο Enter J’s Chamber μια λιτή και μελωδική εκδοχή του 70s jazz - prog rock συναντά τις πιο σύγχρονες τζαζ και ηλεκτρονικές τάσεις, ενώ τα μπολιάσματα από latin, αραβική και κινεζική μουσική συντελούν σε ένα άλμπουμ που γιορτάζει την πολυπολιτισμικότητα και καταφάσκει στη ζωή.

2. Arif Mirbaghi - Mutual Occultation  (Qame Feraq)

Μια παρόμοια αίσθηση αρμονικής συνύπαρξης των λαών και μιας ήρεμης αισιοδοξίας αποπνέει και το εκπληκτικό Mutual Occultation του Arif Mirbaghi, πάλαι ποτέ μέλος των μεταλλάδων Protest the Hero. Βέβαια πλέον ο Arif δίνει ρέστα σε μια nu jazz, με έντονες dub επιρροές, η οποία βυθίζεται στην παράδοση της Ανατολής, με έναν τρόπο λιτό, ακόμα και τραχύ μα και βαθιά πνευματικό. Μουσική που έχει σίγουρα δημιουργηθεί στα σκιερά σοκάκια της Ανατολικής Μεσογείου

1. Pejzaż - List (The Very Poish Cut Outs)

Τα δύο άλμπουμ List I και List II του Πολωνού Pejzaż συγκροτούν ένα ενιαίο μουσικό έργο, το οποίο δεν προορίζεται για πολλές και απρόσεκτες ακροάσεις, αλλά για λίγες και καλές, μην πω συγκλονιστικές. Ο Bartosz Kruczyński, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, φτιάχνει ένα κολλάζ από samples τα οποία αντλεί από την ηλεκτρονική, ποπ και ροκ μουσική της Ανατολικής Ευρώπης κατά τη δεκαετία του 90 και των αρχών αυτής του 2000, στη λογική των δύο πρώτων άλμπουμ του DJ Shadow, σε ένα όμως σαφώς πιο ambient ύφος. Κάτω από μια μουσική και πολιτισμική επαναφορά της μνήμης, αναπτύσσεται ένας κοινωνικοπολιτικός και τελικά υπαρξιακός προβληματισμός, σχετικά με το πως διαμορφώθηκαν οι ζωές των ανθρώπων της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση του τείχους. Ωστόσο, αυτή η ανίχνευση μέσα στο παρελθόν, καθώς δομείται με έναν βαθύ λυρισμό, αλλά και μια λεπτή ειρωνεία, δεν καταλήγει σε βέβαια συμπεράσματα, αντιθέτως αφήνει τον ακροατή μετέωρο ανάμεσα στη νοσταλγία και την αμφιβολία. 

Αυτές ήταν, λοιπόν, οι βασικές εξερευνήσεις μου στον μουσικό κόσμο του 2023. Αν και είμαι βέβαιος ότι μέσα στους επόμενους μήνες θα ανακαλυφθούν και άλλες κυκλοφορίες του συγκεκριμένου έτους, εξίσου αξιόλογες. Και φυσικά, το 2024 με τα μουσικά του δώρα καραδοκεί. Οπότε, εύχομαι να έχουμε υπέροχες ακροάσεις και μέσα στο νέο έτος!

Ενα παράξενο φως από την Ανατολή, σε 7 κεφάλαια

 7 tracks της ηλεκτρονικής μουσικής με επιρροές από την παράδοση της Ανατολής

Εδώ και περίπου δέκα χρόνια, η ηλεκτρονική μουσική, ειδικά η πιο χορευτική της πλευρά, έχει κατακλυστεί από επιρροές παρμένες από την παράδοση της Ανατολής, πότε με αποτελέσματα αξιόλογα, άλλοτε φλερτάροντας με το κιτς. Ακολουθούν, λοιπόν, επτά tracks από το 2010 ως και φέτος, που συντονίζονται με αυτή την τάση, αλλά έχουν να μας πουν κάτι περισσότερο από το να σταθούν ως soundtrack σε beach bar με tribal κουρτίνες και ξαπλώστρες - καναπέδες. Επτά tracks που εκφράζουν έναν σύγχρονο καλλιτεχνικό υβριδισμό, ανάμεσα σε εντόπιες λαϊκές παραδόσεις και σε παγκοσμιοποιημένες μουσικές τάσεις, ανάμεσα σε μνήμες του χθες και σε λύπες και χαρές του σήμερα. 

1. Mudd & Ahmed Fakroun - Drago (Ahmed Fakroun remix) (2010, Claremont 36)

Ο Mudd, Βρετανός παραγωγός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής Claremont 36, η οποία στηρίζει την downtempo και τη σύγχρονη disco σκηνή, συνεργάζεται με τον ήρωα της Λιβανέζικης ποπ Ahmed Fakroun και μάζι πλάθουν έναν μυθικό δράκοντα ανατολίτη, θελκτικό, νοσταλγικό και γκρουβάτο. 

2. Oceanvs Orientalis feat. Fairouz - Al Bint El Chalabiya (2013, self released)

Ένα τραγούδι από το μακρινό 1957, το οποίο τραγούδησε η θρυλική Fairuz, επαναπροσεγγίστηκε υπέροχα το 2013 από τον Τούρκο παραγωγό Oceanus Orientalis (Safak Ozkutle), σε ένα ρυθμικό μα και νωχελικό remix, ταμάμ για το ξεκίνημα της νύχτας ή και για το τέλος της. 

3. Simple Symmetry - Incredible Adventures in Khazar Khaganate (2013, Glenview Records Inc. )

Το Khazar Khaganate ήταν ένα πολυπολιτισμικό βασίλειο της περιόδου 650-850 μ.Χ., γύρω από την Κασπία Θάλασσα, στο οποίο  οι παγανιστικές παραδόσεις της προχριστιανικής Ρωσίας συναντούσαν τον Χριστιανισμό, τον Μουσουλμανισμό και τον Ιουδαϊσμό. Σε αυτόν τον χαμένο στην αχλύ της ιστορίας τόπο, το ρωσικό ντουέτο των Simple Symmetry περνάει μια σειρά απίστευτων περιπετειών, τρελού χορού μα και μυστικιστικών εμπειριών. 

4. Anatolian Weapons - A Strange Light From The East (2015, Lurid Music)

Το 2015 ο Έλληνας συνθέτης και παραγωγός Άγγελος Μπαλτάς (Fantastikoi Hxoi), υιοθετώντας το ψευδώνυμο Anatolian Weapons, στράφηκε σε ένα υποχθόνιο και ψυχεδελικό στιλ χορευτικής μουσικής, με τα στοιχεία της βαλκανικής και μεσογειακής παράδοσης κυρίαρχα. Πρώτη του κυκλοφορία, αυτό το παράξενο φως από την Ανατολή…

5. Khidja - Drums of Taksim (2016, Malka Tuti)

Τα πρώτα 5 λεπτά του δωδεκαλεπτου έπους των Ρουμάνων Khidja είναι αφιερωμένα στο ποίημα To Istanbul του σκηνοθέτη Alan Berliner, το οποίο απαγγέλει ο ίδιος. Στο ποίημα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα στοχασμού αλλά και επαναστατικότητας, παρουσιάζονται οι εντυπώσεις του σκηνοθέτη από τις διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ, λόγω της απαγόρευσης των εκδηλώσεων της Πρωτομαγιάς του 2015 από την κυβέρνηση του Ερντογάν. Όταν η απαγγελία τελειώνει, απλώνεται ένα ορχηστρικό που μου θύμισε τους πειραματισμούς τόσο krautrock όσο και post-punk καλλιτεχνών με την παράδοση της Ανατολής. Τελικά, απολαμβάνουμε το "Drums of Taksim" ως το ώριμο φρούτο μιας τέχνης πολιτικής, μα παράλληλα ανεξάρτητης και σαγηνευτικής. 

6. Shkoon - Ya Galbi (2019, Shkoon Music)

Με το “Ya Galbi" ξεκινά το εκπληκτικό άλμπουμ Rima (2019) των Shkoon, ενός γκρουπ που αποτελείται από τον Γερμανό παραγωγό Thorben και τον Σύριο τραγουδιστή Ameen. Το “Ya Galbi” είναι ένα παραδοσιακό ερωτικό τραγούδι από τη Συρία, αλλά στην εκδοχή των Shkoon, η παθιασμένη φωνή και το δεξιοτεχνικό βιολί συναντούν ένα midtempo house beat και πλούσια synths, ενώ η ερωτική μελαγχολία εμπλουτίζεται με έναν ουσιώδη αντιπολεμικό συνειρμό. 

7. Kissing Strangers - Midnight Caravan (2014/ 2023, Just Gazing)

Η ηλεκτρονική χορευτική μουσική και το έντεχνο ελληνικό τραγούδι αποτελούν δύο σχεδόν αγεφύρωτα μουσικά σύμπαντα. Κι όμως, ο Έλληνας παραγωγός Kissing Strangers δημιούργησε το αργόμπιτο “Midnight Caravan”, το οποίο περιστρέφεται μαγικά, ως άλλος δερβίσης, γύρω από ένα sample αντλημένο από την αριστουργηματική “Κίρκη”, που τραγουδά ο Νίκος Παπάζογλου, συμμετέχοντας στον δεύτερο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα, Παραμύθια (1991). 

Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην Fb σελίδα "Στις Γειτονιές του Βόλου".

Εικόνα: μια ελεύθερη εικαστική απόδοση από το "Χέρι της Φατιμά", ένα σύμβολο του Αραβικού κόσμου για την προστασία από το κακό.