Ας κάνουμε μια βόλτα στον αλλόκοτο λαβύρινθο της underground σύγχρονης ηλεκτρονικής σκηνής. Έτσι και μπουκάρεις σε αυτό τον κόσμο, τότε οι πιθανότητες να χαθείς είναι μεγάλες, καθώς ανακαλύπτεις ολοένα και πιο περίεργους ανθρώπους που κλεισμένοι σπίτι τους, ίσως με τα ταπεινότερα ψηφιακά μέσα δημιουργούν μουσική, παρουσιάζοντας τη δική τους άποψη για την electronica.
Νομίζω στα πιο βαθιά αυτού του λαβυρίνθου κρύβεται ο καλλιτέχνης με το ψευδώνυμο Witch House Beat. Μετά από αρκετό ψάξιμο στο διαδίκτυο, τα στοιχεία που βρήκα για αυτόν είναι τα πλέον ελάχιστα: δύο προφίλ, ένα στο myspace και ένα στο lastfm, τα οποία δεν διευκρινίζουν την καταγωγή του, μπορεί να είναι Αμερικάνος, μπορεί και Ρώσος. Το προφίλ στο lastfm εμπεριέχει δυο κομμάτια που συγκροτούν το EP Death Radio, ενώ σε εκείνο στο myspace προστίθεται ακόμα ένα κομμάτι σε παρόμοιο ύφος (Black Soviet Radar). Οι δύο σελίδες διανθίζονται και από μερικές εικόνες, που ανάλογα το γούστο εκείνου που θα τις αντικρύσει, θα μπορούσαν να πάρουν ποικίλους χαρακτηρισμούς… από καλλιτεχνικές ως αστείες, από cult ως απλά κακόγουστες.
Γενικά, το όλο προφίλ που ο μυστηριώδης τύπος έχει δημιουργήσει μπορεί να χαρακτηριστεί ως cult. Και είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η νοοτροπία και ατμόσφαιρα χτίζεται από τον Witch House Beat εν πλήρει συνειδήσει. Γιατί αν με το ένα πόδι πατάει σε εντελώς underground ιδέες και εικόνες, με το άλλο ακουμπά σε ένα έντονο πνεύμα σαρκασμού και αυτοσαρκασμού. Πρώτα απ’ όλα το όνομα του project, Witch House Beat, κάνει μια αναφορά και στην ουσία διακωμωδεί ένα πολύ νέο μουσικό «κίνημα» που ονομάζεται witch house. Το witch house, το οποίο σύμφωνα με κάποιους μουσικοκριτικούς γεννήθηκε και πέθανε μόλις μέσα στα τελευταία δυο χρόνια, προβάλλει μια στοιχειωμένη electronica, με στοιχεία από gothic, hip hop και shoegaze με έντονο βάρος στην εικόνα και στο στιλ των καλλιτεχνών, που τουλάχιστο σε μένα θυμίζουν μια πιο hipster εκδοχή παλιών electrogoth συγκροτημάτων.
Ο κύριος “Witch House Beat”, λοιπόν στο Death Radio παρουσιάζει τη δική του εκδοχή για το witch house, με δύο μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις, το Alfa Moungod και το Funeral Boogie, που η καθεμία έχει μέσο όρο διάρκειας τα δέκα λεπτά. Εκεί συναντάμε ένα αλλόκοτο, αλλά και ενδιαφέρον πάντρεμα ανάμεσα στη σκοτεινιά του darkwave και… την αφέλεια του disco και του electropop: obscure ατμόσφαιρες από τη μία, χαλαρές κι απλοϊκές μελωδίες από την άλλη, εντελώς lo-fi ήχος αλλά και ελαφρά χορευτικός mid-tempo ρυθμός. Με λίγα λόγια, ο καλλιτέχνης κάθεται μπροστά στο laptop του και κάνει το κέφι του και ο απελευθερωμένος από στεγανά ακροατής απολαμβάνει.
Μάλιστα, απολαμβάνουμε το Death Radio ακόμα περισσότερο, επειδή με αυτήν την παιχνιδιάρικη νοοτροπία, χτίζεται μια μουσική πραγματικά ενδιαφέρουσα, η οποία μέσα στην απλότητα της φέρνει στο νου μια θολή και παραμορφωμένη ανάμνηση του ήχου συγκροτημάτων-σταθμών της δεκαετίας του 80, με χαρακτηριστικότερους τους Depeche Mode.
Εδώ μπορείτε να "κατεβάσετε" τα δύο κομμάτια του EP Death Radio
Η έργο που συνοδεύει τον τίτλο του άρθρου ονομάζεται Just what is it that makes today's homes so different, so appealing? , του καλλιτέχνη David Hamilton και βρίσκεται στο προφίλ του Witch House Beat στο myspace.
