Πριν κάτι μέρες σκάλιζα αρχεία με παλιές εκπομπές και έπεσα σε μια από τον Απρίλη του 2011.Είχα προετοιμάσει προσεκτικά το playlist εκείνης της εκπομπής , επιλέγοντας μουσικές που χαρακτηρίζονται από πειραματισμό κι ακόμα περισσότερο μελωδία. Επίσης, προς το τέλος της ίδιας εκπομπής, ανήγγειλα και τη δημιουργία αυτού εδώ του blog.Με λίγα λόγια, έχουμε να κάνουμε με μια ενδιαφέρουσα μουσική βόλτα.
Το βράδυ της Τετάρτης 17Απρίλη του 2013, η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο οργάνωσε, στην ουσία, μια συνέχεια εκείνης της βόλτας. Οι στόχοι της νέας εκπομπής παραπλήσιοι με την προ δύο χρόνων. Ωστόσο το sequel διακρίνεται από πιο έντονους ρυθμούς και εξωστρέφεια.
Η σχέση μου με τη μουσική του Ulrich Schnauss μπορεί να χαρακτηριστεί ως «έρωτας από το πρώτο άκουσμα», το οποίο και συνέβη μέσα στο 2006 με το άλμπουμ του A Strangely Isolated Place· ένα κορυφαίο άλμπουμ, το οποίο με βοήθησε ψυχολογικά ουκ ολίγες φορές, κάτι που άλλωστε η πραγματικά καλή μουσική πετυχαίνει χωρίς δυσκολία. Ωστόσο, πριν τρία περίπου χρόνια, είχα μια απρόσμενη απογοήτευση, όταν τον παρακολούθησα ζωντανά στη Θεσσαλονίκη. Ένα live πρόχειρο, με κακό ήχο, με λίγα λόγια, μια αρπαχτή. Αλλά, μια ατυχής στιγμή δεν μπορεί να μειώσει την αξία ενός καλλιτέχνη. Έτσι, τα συναισθήματα αποκαταστάθηκαν, μετά από κάμποσες ακροάσεις του τελευταίου άλμπουμ του, με τίτλο A Long Way To Fall, το οποίο και κυκλοφόρησε τέλη Γενάρη του 2013. Στο Long Way To Fall, o Γερμανός μουσικός και παραγωγός καταφέρνει κάτι σημαντικό: εξελίσσει τον ήχο του, χωρίς όμως να χάνει το προσωπικό του ύφος. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του, ήθελε να φτιάξει έναν δίσκο, στον οποίο θα αποδείκνυε τις δυνατότητες και την πληρότητα του synthesizer. Πράγματι λοιπόν, το νέο στοιχείο, που μπορούμε να βρούμε στην τελευταία του δουλειά, είναι η έντονη επιρροή από τη "synthesizer ambient" μουσική που άκμασε στα τέλη της δεκαετίας του 70 και στις αρχές αυτής του 80. Έτσι, σε πολλές από τις συνθέσεις, θα ανιχνεύσετε στοιχεία από τις επικές, διαστημικές μουσικές του Jean Michele Jarre, του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ακόμα και της βερολινέζικης σκηνής, δηλαδή καλλιτεχνών όπως οι Ashra και οι Tangerine Dream. Το συγκεκριμένο στοιχείο είναι, για παράδειγμα, εμφανές στο κομμάτι που κλείνει το άλμπουμ:
Την ίδια στιγμή με το δημιουργικό κοίταγμα στο παρελθόν, ο Ulrich Schnauss, δείχνει να επηρεάζεται και από πιο σύγχρονες τάσεις, όπως την πιο χαμηλόφωνη και ambient πλευρά του techno, εισάγοντας επαναλαμβανόμενα samples και, που και που, πιο έντονες μπασογραμμές και beats. Νομίζω πως ένα κομμάτι στο οποίο διακρίνονται τόσο τα late 70s-early 80s, όσο και τα techno στοιχεία είναι το I Take Comfort In Your Ignorance, το οποίο βρίσκεται σοφά τοποθετημένο στη μέση του άλμπουμ (κι επίσης έχει ρεμιξαριστεί πολύ ωραία από τον Tycho):
Έτσι, λοιπόν, μετά από όλα αυτά τα νεόφερτα για τα δεδομένα της μουσικής του Schnauss, στοιχεία, είναι επόμενο η γνώριμη σε προηγούμενες δουλειές του electro-shoegaze κατεύθυνση να έχει κάπως υποχωρήσει. Αλλά, δεν έχει εξαφανιστεί κι εντελώς. Μπορούμε να την εντοπίσουμε στο κάμποσο βαβούρικο, μα μελωδικόκαι νοσταλγικό ηχόχρωμα, σήμα κατατεθέν άλλωστε του στιλ του. Μαζί όμως με τη νοσταλγία, στο Long Way to Fall θα πετύχουμε και στιγμές πιο βαριές και σκοτεινές, στις οποίες ο κ. Schnauss καταφεύγει σπάνια. Σε πλήρη αντίθεση, συχνά συναντάμε αιθέριες, "πτητικές" μελωδίες και ατμόσφαιρες, οι οποίες κάποιες φορές φτάνουν σε μια κορύφωση αισιοδοξίας και ανάτασης. Αυτή λοιπόν η περιπέτεια συναισθημάτων, αλλά και σκέψεων, που συνοδεύει κάθε ακρόαση του A Long Way To Fall, θα μπορούσε να προσφέρει ένα κατάλληλο soundtrack για ένα εξίσου, αν όχι περισσότερο, περιπετειώδες μυθιστόρημα, όπως Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ . Βέβαια, το συγκεκριμένα βιβλίο, με τον Ulrich Schnauss και τη μουσική του συνδέεται μονάχα στο μυαλό του γράφοντος (ειδικά αφού το διάβασε πρόσφατα), καθώς οι σκοτεινές και φωτεινές στιγμές της μουσικής θα έδεναν ιδανικά με αντίστοιχες σκηνές αυτού του πραγματικά αριστουργηματικού μυθιστορήματος…
Η εικόνα αποτελεί μέρος της εικονογράφησης της Arina Orlova, για μια πρόσφατη έκδοση του μυθιστόρηματος Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα (2011).
