Ένα φωτογραφικό soundtrack

Corey Biernet, Birds On The Beach  (2010)

 Jim Matheos, The Language Of Silence ("Away With Words", 1999)  

William Albert Hill, Girls Running Home (1967)

The Album Leaf, San Simeon ("Green Tour EP", 2007)

 

David Hamilton

Stevie Wonder, Golden Lady ("Innervisions", 1973)

Unknown

Coyote, Too Hard (Aeroplane Remix) ("Coyote EP 2", 2007)

  

Ansel Adams, Road Nevada Desert (1960)

Lanterna, Venture ("Desert Ocean",  2006)

Καλοκαιρινά κύματα σκάνε, μουσικά γυαλιά σπάνε

 
Το DJ ντουέτο των σπασμένων γυαλιών έπαιξε τους τελευταίους του άσσους για το καλοκαίρι του 2013, με ένα ραδιοφωνικό mix, το οποίο και πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 10 Ιούνη. Καλωσόρισμα ενός καλοκαιριού που έχει ξεκινήσει συννεφιασμένα, τόσο από πλευράς καιρού, όσο και από πλευράς κοινωνικοπολιτικής… Όταν ο καθαρός αέρας που αναπνέουμε, ολοένα περιορίζεται, η μουσική προσφέρει τις απαραίτητες φρέσκες ανάσες. 

Από τεχνικής άποψης, το set που ακολουθεί έχει κάποιες αβλεψίες, αν και τα μιξαρίσματα σε γενικά πλαίσια είναι ικανοποιητικά (ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό, τα κομμάτια εναλλάσσονταν ένα προς ένα από μένα και τον Γιώργο στη λογική του back-to-back, live, χωρίς κανένα προσχεδιασμό). Τελικά, το μεγάλο ατού του set μας, νομίζω, είναι η επιλογή των tracks και η ροή του: φρέσκοι ήχοι, ατμοσφαιρικοί με ένα στοιχείου ελαφρού πειραματισμού αφηγούνται μια θερινή ιστορία.  

Καλό καλοκαίρι, τα ξαναλέμε από Σεπτέμβρη!

Brkn Glssz: Nova FM 106 Summer Mix 

πηγή εικόνας

Μια θαλασσινή περιπέτεια μουσικής

  
Ένας από τους πιο διαχρονικούς και γόνιμους προβληματισμούς  όσων αγαπούν και ψάχνουν τη μουσική αφορά στην ανίχνευση των νέων πιο πρωτοπόρων τάσεων κάθε εποχής, ακόμα και περιόδου. Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό «πέφτω» συχνά σε άρθρα, κείμενα, αλλά και σχόλια και σκέψεις γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή τις νεότερες τάσεις στη τρέχουσα μουσική σκηνή, αλλά και για παρόμοια θέματα, για παράδειγμα αν κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013 είχαμε αξιοπρόσεχτες νέες κυκλοφορίες.

Πρώτα απ’ όλα ας σημειωθεί πως δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι απλό, αλλά με μια υπόθεση αρκετά σύνθετη. Ειδικά για όσους δεν περιορίζονται σε ένα συγκεκριμένο μουσικό στυλ ή ιδίωμα, αλλά εκτιμούν την ποιοτική μουσική οποιασδήποτε «ταμπέλας», οι οποίοι λόγω της διευρυμένης ενημέρωσης, αλλά και της προσφοράς μουσικής που χαρακτηρίζει το διαδίκτυο, γίνονται ολοένα και περισσότεροι, η αναζήτηση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.  Η πιο βασική αιτία για αυτό, είναι το αχανές πλέον πλήθος των νέων κυκλοφοριών, στις οποίες μέσω του downloading –νόμιμου και παράνομου- έχουμε πρόσβαση οι περισσότεροι. Για να δώσω έναν πιο προσωπικό τόνο, από τότε που μπήκα στη διαδικασία να έχω μια ευρύτερη και βαθύτερη ενημέρωση γύρω από τη μουσική, συχνά αναρωτιέμαι αν θα προλάβω να ακούσω όσο προσεκτικά χρειάζεται και στη συνέχεια να κρίνω και να εκτιμήσω τόσες νέες κυκλοφορίες.

Καθημερινά, κυρίως μέσω του διαδικτύου, αλλά και μέσω περιοδικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, βομβαρδιζόμαστε από νέα άλμπουμ, νέες μπάντες, νέους καλλιτέχνες. Απ’ τη μία μεριά, υπάρχουν τα κυρίαρχα μουσικά μέσα, όπως το Pitchfork, τα οποία, όχι απλά προβάλλουν, αλλά και ως ένα βαθμό επιβάλλουν τις νέες φρέσκιες και must τάσεις στη μουσική. Αυτές τις τάσεις ακολουθούν πολλοί ακροατές σε όλο τον κόσμο και αναπαράγουν απροσμέτρητα περιοδικά, sites, blogs κλπ. Από την άλλη, πιο ψαγμένοι μουσικόφιλοι, κάνουν πιο εναλλακτικές προτάσεις, κυκλοφορίες που, τις περισσότερες φορές, τα πιο επιδραστικά μέσα, απλά, αγνοούν. Τώρα, το δύσκολο έργο του αναζητητή φρέσκων και πρωτοπόρων ήχων, είναι να τα παρακολουθεί όλα και να έχει καλλιεργήσει ένα εκλεκτικό γούστο, να προτιμά τα καλύτερα.

Βέβαια, σε αυτή την επιλογή μεγάλο ρόλο παίζει το υποκειμενικό στοιχείο: μπορεί μια νέα μουσική για τον δείνα να έχει τεράστιο ενδιαφέρον και αξία και για κάποιον άλλο να είναι παντελώς αδιάφορη. Πάντως, ένα χαρακτηριστικό των νέων κυκλοφοριών που μάλλον δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, είναι η σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, με παρελθούσες φάσεις της μουσικής εξέλιξης. Αυτή η σχέση πολλές φορές εξαντλείται σε ένα revival από στιλ προηγούμενων δεκαετιών, αλλά κάποιες άλλες έχει έναν χαρακτήρα τόσου δημιουργικού διαλόγου με το παρελθόν, ώστε να προκύπτουν νέα υβρίδια, τα οποία με το ένα πόδι πατάνε στο παρελθόν και με το άλλο στο μέλλον της μουσικής. Σε τέτοιου τύπου, λοιπόν, δημιουργίες γεννιούνται οι νέες τάσεις.

Οι περισσότερες βέβαια κυκλοφορίες που έχουν κάτι πραγματικό νέο να προτείνουν, πραγματοποιούνται στον χώρο του underground, ενός όρου αρκετά ασαφούς, που αρκετές φορές έχει διερευνήσει με επιτυχία ο Φώντας Τρούσας στο blog του, Δισκορυχείον.  Στη συνέχεια, το mainstream εντοπίζει τις νέες τάσεις και τις «πακετάρει» σύμφωνα με τις απαιτήσεις μια πιο μαζικής και μάλλον αγοραίας κουλτούρας. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια με τη δυναμική επέμβαση του διαδικτύου σε όλα τα στάδια δημιουργίας και κυκλοφορίας της μουσικής, όλος αυτός ο κόσμος των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών, των τεράστιων αμοιβών και των ποικίλων παραγόντων έχει κλονιστεί, ακόμα περισσότερο έχει παρακμάσει.

Έτσι, ποιος θα παρέχει στον φίλο της μουσικής τον μίτο για την έξοδο από έναν τέτοιο λαβύρινθο του παλιού και του νέου, του mainstream και του underground; Η αναζήτηση του «ιερού δισκοπότηρου της μουσικής», για να παραφράσω ελαφρώς τα λόγια ενός φίλου, τελικά επαφίεται στη σκέψη, στην αισθητική, στις γνώσεις και στην προσπάθεια καθενός από μας. Και, για να γίνω πιο συγκεκριμένος, καθώς το όλο κείμενο αναπόφευκτα έχει έναν πιο γενικό χαρακτήρα, ο πιστός φίλος της μουσικής μπορεί να «ψαρέψει» τις πιο νέες «σπαρταρώσες» τάσεις σε έναν πραγματικό «ωκεανό ήχου»: σε μουσικές μειλίχιες μα και άγριες, ηλεκτρονικές μα και αναλογικές· τόσο σε καλλιτέχνες γνωστούς και αγαπημένους, όσο και σε κατά κύριο λόγο άγνωστους· σε κυκλοφορίες που μας έρχονται από μακρινούς τόπους, αλλά και σε καλλιτέχνες από τη χώρα μας. Τέλος, σε κομμάτια που έχουν γίνει «σούπα», όσο και σε άλλα που χρειάζεται μια παραπάνω προσπάθεια για να τα εντοπίσουμε.

Έτσι, αυτή η θαλασσινή περιπέτεια μουσικής αποτελεί μια ασχολία εμπνευσμένη και δημιουργική, μέσω της οποίας πολλοί από μας αντιστέκονται στην προσπάθεια, που χαρακτηρίζει αυτή τη δύσκολη περίοδο, να  περιοριστεί η έμπνευση και να απαξιωθεί η δημιουργικότητα.  

πηγή εικόνας