Lazy afternoon...

Ένα DJ mix που σκαρώθηκε ένα ράθυμο απόγευμα του Αυγούστου του 2015 εντελώς αυθόρμητα και μια μέρα βρέθηκε στα υπόγεια του λάπτοπ μου. Ένα δώρο για σας.

Lazy afternoon mix

 tracklist

A DJ mix which was created completely spontaneously during a lazy afternoon of August 2015 and one day it was found in the vaults of my laptop. A present for you.



εικόνα

Rachid Taha, Ya Rayah

Αυτό το κείμενο αποτελεί άτυπη συνέχεια της αμέσως προηγούμενης ανάρτησης.

Ένας καλλιτέχνης για τον οποίο μπορούμε να πούμε ότι συνδυάζει την balearic ατμόσφαιρα, την punk νοοτροπία και τη λαϊκή παράδοση της καταγωγής του, είναι ο Γαλλοαλγερινός Rachid Taha. Παιδί φτωχής εργατικής οικογένειας Αλγερινών μεταναστών στη Λυόν της Γαλλίας, ο Rachid έχει μια πλούσια μουσική και προσωπική πορεία: περίπου στα είκοσί του χρόνια έστησε το δικό του club, όπου παρουσίαζε DJ sets, αναμειγνύοντας αραβικά τραγούδια με μπλουζ και ροκ, ενώ κάποια χρόνια μετά, αρχές των 80s, αποτέλεσε συνιδρυτής και τραγουδιστής της προχωρημένης μπάντας Carte de Séjour ("πράσινη" κάρτα), η οποία πάντρευε το λαϊκό μουσικό ιδίωμα raï της Αλγερίας με την οργή του punk. Υπάρχει μάλιστα η φήμη ότι οι Clash εμπνεύστηκαν το Rock The Casbah ακούγοντας τους Carte de Séjour...  Πάντως, κατά τη διάρκεια της προσωπικής του καριέρας, ο Rachid Taha συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα των Clash Mick Jones, αλλά και με τους Steve Hillage και Brian Eno. Για ρίξτε μια ματιά εδώ.

'Ενα από τα καλύτερα του άλμπουμ, το Diwân (1998), ξεκινά με το τραγούδι Ya Rayah, το οποίο συνέθεσε και πρωτοτραγούδησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 ο Αλγερινός Dahmane El Harrachi. Ωστόσο, το Ya Rayah έγινε διάσημο με τη βραχνή, εκφραστική φωνή του Rachid Taha. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον πρόσφυγα, που ταξιδεύει, ταλαιπωρείται και κινδυνεύει μακριά από την πατρίδα του. Βαθύ, γνήσιο συναίσθημα και προβληματισμός, στοιχεία τα οποία με μεγάλη επιτυχία αφαιρέθηκαν από την ελληνική διασκευή του άσματος.

Ας παρακολουθήσουμε μία ζωντανή παρουσίαση του Ya Rayah, όπου αυτός ο balearic punk της λαϊκής κουλτούρας με μία ροκ αίσθηση γλεντιού της Ανατολής τραγουδά για την επίκαιρη προσφυγική περιπέτεια. Παρακολουθείστε, διαβάζοντας οπωσδήποτε την αγγλική μετάφραση των στίχων:

Η περίεργη και ωραία φωτογραφία του Rachid Taha ανακαλύφθηκε από τον Usif Salah El Dein, φίλο στο Facebook.

Ένας balearic punk της λαϊκής κουλτούρας

Κάποιοι τυχεροί έχουν την υψηλή διανοητική και συναισθηματική εμπειρία ακρόασης χαλαρής μουσικής σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο εξοχικό μοντέρνας, παραδοσιακής και ολίγον τι tribal αισθητικής. Κάποιοι άλλοι, όχι τόσο τυχεροί, παίζουν στο βιολί την «Ωδή στη Χαρά», ανάμεσα στα χαλάσματα της προσφυγιάς: μία punk γροθιά στο στομάχι του υψηλού Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ενώ, οι πιο ευτυχισμένοι απ’ όλους αράζουν μόνοι σε μία ερημική ακρογιαλιά μ’ ένα βιβλίο στα χέρια ή με χαλαρή μουσική ή απλά με τη μελωδία των πουλιών, των κυμάτων και των δέντρων για παρέα, προσπαθώντας ν’ απαντήσουν στο εξής ερώτημα: γιατί να αγαπάμε και να μισούμε με τόση ένταση; γιατί να κλαίμε και μετά να βυθιζόμαστε στην αδιαφορία και στην παχυσαρκία του χρήματος;

Αχνοί  θερινοί ήχοι φτάνουν στο σπίτι, το καταφύγιο, το αχούρι ενός balearic punk της λαϊκής κουλτούρας. 

1.  2.  3.

πηγή εικόνας