Magical Mystery Tour S02E07 - Simba De Ammon

A tribute to May's sunny days and also a farewell to two of our musical heroes, Tony Allen and Florian Schneider:  mystical beats, a balearic breeze and too many exotic percussions.

Ένα προσωπικό αφιέρωμα στον Tony Allen

Αφού πια μας είπε το τελευταίο αντίο και ο Tony Allen, μπορώ με βεβαιότητα να δηλώσω ότι και οι τρεις από τους αγαπημένους μου drummer δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή. Κι ο ένας έφυγε λίγους μήνες μετά τον άλλο, λες κι είχαν συνεννοηθεί ν' αράξουν παρέα τζαμάροντας στα ουράνια: ο Ginger Baker - που διδάχτηκε πολλά από τον Tony Allen- στις 6 Οκτωβρίου 2019, ο Neil Peart των Rush στις 7 Ιανουαρίου 2020 και ο μέγας Tony στις 30 Απριλίου 2020, στην ηλικία των 80 ετών.

Αυτό το μικρό αφιέρωμα δεν έχει βέβαια καμιά αξίωση αντικειμενικότητας και σφαιρικής παρουσίασης του έργου του Νιγηριανού μουσικού, καθώς υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερες και πιο εξειδικευμένες γνώσεις από την αφεντιά μου για να φέρουν σε πέρας αυτή την εργασία. Εγώ απλά θα θυμηθώ τις στιγμές που η πορεία μου ως ακροατής μουσικής, αλλά και ως... ανθρώπινο ον δέθηκε με τον Tony Allen και τα μοναδικά afro breaks του. 

Όπως πολλοί άλλοι, έτσι κι εγώ πρωτογνώρισα τον Tony μέσα από τα αριστουργήματα του Fela Kuti, ο οποίος άλλωστε έχει δηλώσει το περίφημο: "Χωρίς τον Tony Allen, δεν θα υπήρχε afrobeat". Ακούγοντας ξανά και ξανά τα άλμπουμ Expensive Shit, Zombie και No Agreement, συνειδητοποίησα ότι πράγματι η ραχοκοκαλιά του συμφωνικού αφρικάνικου ήχου του Fela είναι το drumming το Tony Allen.  2-3 χρόνια αργότερα, προσωπική αποκάλυψη στάθηκε το άλμπουμ N.E.P.A. (1984), στο οποίο ο Tony κατόρθωσε να ενώσει τις δυο μαύρες ακτές του Ατλαντικού, το afrobeat και τη dub, σε μια από τις πιο δημιουργικές στιγμές της 80s electronica.

Έπειτα, δεν θα ξεχάσω, όταν βρέθηκα με την καλύτερη παρέα στη Δονούσα το 2011, όπου ο μοναδικός ταξιτζής του νησιού, ένας μποέμ χίπης και πρώην drummer, με λαχούρια πουκάμισα (όσοι έχετε πάει στο νησί, λογικά θα τον φέρετε στο νου σας), μου θύμισε με έναν περίεργο τρόπο τον Tony Allen! Τέλος, όταν έκπληκτος ανακάλυψα ότι αυτό το ευγενικό, νοσταλγικό μα γκρουβάτο drumming στο La Ritournelle του Sebastien Tellier έχει βγει απ' τα χέρια του τρανού Νιγηριανού.  

Το έργο του Tony Allen είναι ατελείωτο πραγματικά. Ειδικά, στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας- δηλαδή, από τα 60 ως τα 80 του, παρακαλώ- έχει συνεργαστεί με κάποιους από τους πιο προοδευτικούς εκπροσώπους της τρέχουσας μουσικής σκηνής, όπως οι Damon Albarn, Jeff Mills και Theo Parrish. Σήμερα το πρωί άκουσα τη συνεργασία του με τους Nαπολιτάνους Nu Guinea στο άλμπουμ The Tony Allen Experiments (2016). 

Το τελευταίο του άλμπουμ κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, μια παλιότερη συνεργασία του με τον έτερο μεγάλο Αφρικανό Hugh Masekela, που απεβίωσε το 2018. Εδώ διαβάζετε την πιθανώς τελευταία συνέντευξή του, όπου κυρίως αναφέρεται στην πολιτική δύναμη της μουσικής του, αλλά και τη σχέση του με τον Fela Kuti, τον Hugh Masekela και τον Ginger Baker. 

Περιττό να σημειώσω πως αυτός ο τελικός αποχαιρετισμός του Tony Allen αποτελεί μια αφορμή για να προσεγγίσουμε ακόμα περισσότερο το μεγαλειώδες έργο του και την ανεπανάληπτη τέχνη του. 

Αντίο μεγάλε!