Βέβαια, όταν ο καθένας ακούει την λέξη balearic σε μουσικά συμφραζόμενα, ο νους του πάει στο νησί της Ibiza. Δε θέλω όμως να σκεφτείτε τα ξέφρενα πάρτι και τους αχαλίνωτους χορούς, ούτε βέβαια την εντελώς ανούσια παρουσία ξεπεσμένων celebrities. O νους σας ας ανοιχτεί σε έναν άλλο δρόμο, αυτόν της chill out μουσικής.
Όχι ότι σνομπάρω το clubbing κι ακόμα περισσότερο την εκτονωτική δύναμη του χορού, αλλά φανταστείτε για λίγο το εξής: είστε σε μια μεσογειακή παραλία την ώρα του δειλινού, απολαμβάνετε παρέα με λίγους και καλούς φίλους ένα ωραιότατο cocktail, η θάλασσα καθρεφτίζει το πορτοκαλί χρώμα του ουρανού και όλα τ’ αγκαλιάζει η πιο γοητευτική chill out μουσική που έχετε σκεφτεί. Ένα σκηνικό γραφικό για κάποιους, ονειρικό για κάποιους άλλους, όπως και να ‘χει δεν χρειάζεται να πάτε μέχρι την Ibiza για να το βιώσετε. Η μεσογειακή ατμόσφαιρα ζει και βασιλεύει παντού γύρω μας.
Σε τέτοιου τύπου σκέψεις δεν με οδήγησε μονάχα το καλοκαίρι, αλλά και οι απανωτές ακροάσεις ενός πολύ καλού άλμπουμ, το Blue River του ντουέτου Smith & Mudd.
Οι Smith & Mudd κυκλοφόρησαν το Blue River το 2008 και η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί το πρώτο προϊόν της συνεργασίας τους. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την εταιρεία Claremont 56 και επανακυκλοφόρησε μόλις πέρσι, το 2010, ως ανατύπωση με την προσθήκη δυο συνθέσεων. Το γκρουπ έχει βγάλει ακόμα ένα άλμπουμ με τον τίτλο Le Suivant το 2009.
Ο Paul “Mudd” Murphy είναι ο ιδιοκτήτης της underground δισκογραφικής Claremont 56, καθώς και dj και παραγωγός, ενώ ο Benjamin James Smith είναι κιθαρίστας, επίσης της underground ροκ σκηνής της Βρετανίας. Αλλά, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας από τους καλεσμένους μουσικούς, ο Bob Klose. Ο κύριος Bob Klose, γνωστός και με το ψευδώνυμο Rado, είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη και ο βασικός κιθαρίστας των Pink Floyd, πριν ακόμα ηχογραφήσουν το πρώτο τους single Arnold Layne. Μόνο και μόνο από το line-up του Blue River, η περιέργεια του εκλεκτικού ακόμα και μυημένου φίλου της μουσικής θα έχει εξαφτεί.
Τώρα, αν θέλει κάποιος να παρουσιάσει ή να περιγράψει την μουσική των Smith & Mudd, θα την χαρακτήριζε ως chill out και downtempo, αλλά όχι χωρίς κάποια αμφιβολία. Η χαλαρή, ξεκούραστη και ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα αυτών των μουσικών στυλ είναι βέβαια παρούσα, αλλά οι συνθέσεις στο Blue River είναι εντελώς απαλλαγμένες από καθετί πληκτικό και προχειροφτιαγμένο.
Στην μουσική των Smith & Mudd κυριαρχεί ο ήχος της κιθάρας: απλά μίνιμαλ θέματα σε ακουστικό ή και σε ελαφρώς πιο ηλεκτρικό ήχο, με το delay στο φουλ. Mελωδίες επαναλαμβάνονται και παραλλάσσονται, θυμίζοντας ένας ελαφρύ θαλάσσιο κυματάκι. Τις κιθάρες συνοδεύουν κάποια σκόρπια αιθέρια αντρικά φωνητικά και προς το τέλος του άλμπουμ η ζεστή γυναικεία φωνή της Rachel Thomas στολίζει το Plot Of Land. Τέλος την ενορχήστρωση εμπλουτίζει και λίγο βιολί.
Ο Paul “Mudd” Murphy είναι ο ιδιοκτήτης της underground δισκογραφικής Claremont 56, καθώς και dj και παραγωγός, ενώ ο Benjamin James Smith είναι κιθαρίστας, επίσης της underground ροκ σκηνής της Βρετανίας. Αλλά, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας από τους καλεσμένους μουσικούς, ο Bob Klose. Ο κύριος Bob Klose, γνωστός και με το ψευδώνυμο Rado, είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη και ο βασικός κιθαρίστας των Pink Floyd, πριν ακόμα ηχογραφήσουν το πρώτο τους single Arnold Layne. Μόνο και μόνο από το line-up του Blue River, η περιέργεια του εκλεκτικού ακόμα και μυημένου φίλου της μουσικής θα έχει εξαφτεί.
Τώρα, αν θέλει κάποιος να παρουσιάσει ή να περιγράψει την μουσική των Smith & Mudd, θα την χαρακτήριζε ως chill out και downtempo, αλλά όχι χωρίς κάποια αμφιβολία. Η χαλαρή, ξεκούραστη και ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα αυτών των μουσικών στυλ είναι βέβαια παρούσα, αλλά οι συνθέσεις στο Blue River είναι εντελώς απαλλαγμένες από καθετί πληκτικό και προχειροφτιαγμένο.
Στην μουσική των Smith & Mudd κυριαρχεί ο ήχος της κιθάρας: απλά μίνιμαλ θέματα σε ακουστικό ή και σε ελαφρώς πιο ηλεκτρικό ήχο, με το delay στο φουλ. Mελωδίες επαναλαμβάνονται και παραλλάσσονται, θυμίζοντας ένας ελαφρύ θαλάσσιο κυματάκι. Τις κιθάρες συνοδεύουν κάποια σκόρπια αιθέρια αντρικά φωνητικά και προς το τέλος του άλμπουμ η ζεστή γυναικεία φωνή της Rachel Thomas στολίζει το Plot Of Land. Τέλος την ενορχήστρωση εμπλουτίζει και λίγο βιολί.
Πάντως ο χαρακτηριστικός κιθαριστικός ήχος του γκρουπ φέρνει κάτι από το ιδιαίτερο παίξιμο του David Gilmour, αλλά και του Manuel Göttsching (Ash Ra Tempel/ Ashra), συνδέοντας έτσι τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο με μια παράδοση που αγγίζει την ψυχεδέλεια, το prog rock και το kraurock ακόμη. Δε θα ήταν δύσκολο λοιπόν κανείς, ακούγοντας τα κομμάτια των Smith & Mudd να φανταστεί χίπικες παρουσίες να χορεύουν σε μια παραλία της Ibiza στη δεκαετία του 70…
Αλλά, η μουσική του ντουέτου έχει σαφώς ηλεκτρονική κατεύθυνση. Έτσι, μπορεί οι κιθάρες να κυριαρχούν, αλλά τα χαλαρά ambient πλήκτρα, οι στιβαρές funky μπασογραμμές και τα beats που συχνά πυκνά ανοίγονται στην disco, φέρνουν κοντά το παρελθόν και το παρόν του ηλεκτρονικού ήχου. Αυτό το μπλέξιμο φαινομενικά αντιφατικών στοιχείων, όπως το ακουστικό και το (ελαφρώς) χορευτικό, η παράλληλη επιρροή από τα ροκ πειράματα των 60s και των 70s, αλλά και από το disco ιδίωμα και πάνω απ’ όλα αυτή η ακαταμάχητη ατμόσφαιρα καλοκαιριού είναι που κάνουν το Blue River μια κυκλοφορία εμβληματική για τον nu balearic ήχο.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ξεκίνησα το κείμενό μου με μια αναφορά στο καλοκαίρι στις ακρογιαλιές και στην Ibiza. Ο Smith και ο Mudd δείχνουν να αγαπούν τη ζεστή εποχή, τα ζεστά συναισθήματα, το αραλίκι και τον ρεμβασμό και η μουσική τους περιέχει γενναίες δόσεις απ’ όλα αυτά. Έτσι, δημιουργούν έναν μεσογειακό balearic ήχο, που δεν προορίζεται ως μουσική-κονσέρβα για φασαριόζικα τουριστικά beach bars. Αντίθετα, αν αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη, το Blue River θα μπορούσε να είναι το ιδανικό soundtrack για την ώρα του ηλιοβασιλέματος σε μια καλοκαιρινή παραλία. όπου πίνετε ένα Mojto παρέα με λίγους και καλούς φίλους, αλλά και με ανθρώπους όπως ο Jose Padilla, o David Gilmour και ο dr. Timothy Leary…
