Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει και πάρα πολλά ταξίδια εκτός Ελλάδας, αλλά η Νάπολη είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις που έχω επισκεφτεί. Μια μεσογειακή ζεστή αίσθηση συνταιριάζεται με μια γοητευτική και γεμάτη νοσταλγία παρακμή ενός παλιού μεγαλείου. Περπατώντας στα αρχαία σοκάκια και στη μεγαλοπρεπή της παραλία, ένιωθα πως ανακάλυπτα κάτι για τον εαυτό μου.
Επομένως, η συνάντηση με το καλλιτεχνικό σύμπαν του Liberato ήταν σχεδον μοιραία. Ο Ναπολιτάνος καλλιτέχνης εμφανίστηκε το 2017 με μια σειρά τραγουδιών και youtube βίντεο σε σκηνοθεσία Francesco Lettieri. Σε όλα τα βίντεο, o τραγουδιστής, συνθέτης και παραγωγός από τη Νάπολη κρύβει το πρόσωπό του κάτω από μία μαύρη κουκούλα, ενώ πάντα φοράει ένα bomber jacket (“φλάιτ” τα λέγαμε παλιότερα) με τη λέξη “LIBERATO” κεντημένη στην πλάτη. Τα βίντεο αν και παρουσιάζουν μια αρκετά ξέγνοιαστη και κάπως τουριστική εικόνα της πόλης, εστιάζουν στη φτωχή της νεολαία, ακόμα και σε πιο περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως οι μετανάστες από την Αφρική και τα μέλη της LGBT κοινότητας. Απο μουσικής άποψης, έχουμε να κάνουμε με ιδιοσυγκρασιακά alternative RnB τραγούδια, που μπλέκουν τη ναπολιτάνικη διάλεκτο με τα αγγλικά. Τα τραγούδια αυτά συγκεντρώθηκαν σε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ το 2019, με τον τίτλο Liberato.
Ήδη διακρίνουμε την αναζήτηση μιας πολιτικής ταυτότητας από τον κουκουλοφόρο μουσικό, ο οποίος σημειωτέον ότι, παρόλη τη μεγάλη του επιτυχία σε όλη την Ιταλία, παραμένει πεισματικά ανώνυμος. Βέβαια αυτή η κοινωνικοπολιτική κριτική έρχεται, ως ένα βαθμό, σε μια αντίθεση με τη mainstream απλοϊκότητα της μουσικής. Αυτή ακριβώς η αντίφαση θεραπεύεται με το δεύτερό του άλμπουμ, Ultras, το οποίο κατα τη γνώμη μου αποτελεί την καλύτερη μουσική κυκλοφορία του 2020.
Το Ultras αποτελεί το soundtrack για το ομώνυμο κινηματογραφικό ντεμπούτο του F. Lettieri, με θέμα τη σκληρή ζωή των φανατικών οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας της Νάπολης. Ο άνομος συνδυασμός ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον ρομαντισμό που αποτυπώνεται στο φιλμ, μεταφέρεται και στη μουσική. Ο Liberato στρέφεται πλήρως προς τον ηλεκτρονικό ήχο, δομώντας ένα προσωπικό ύφος το οποίο αντλεί στοιχεία από το tech house, το breakbeat, το synthwave και την πρόσφατη αναβίωση της trance. Χορευτικά tracks γεμάτα οργή και δύναμη, όπως το επικό Vienn' Ccà (part I) εναλλάσσονται με εξομολογητικά soulful τραγούδια, σαν το O Core Nun Tene Padrone, αλλά και εσωστρεφή ambient (Rione Terra). Διόλου αμελητέα η συμμετοχή του Robert Del Naja/3D των Massive Attack, που σίγουρα συντελεί στο γκρίζο αστικό trip hop στοιχείο.
Σκληρότητα και ρομαντισμός, νοσταλγία και τεχνολογία. Για αρχή, προτείνω να ακούσετε και να δείτε το We Come From Napoli:
Στο Ultras, λοιπόν, ο Liberato χώνεται με τα μπούνια στην underground πλευρά, χωρίς να χάνει όμως την ανατρεπτική του ματιά στο mainstream. Κληρονομώντας την πολιτικοκοινωνική κριτική, αλλά και το δημιουργικό παιχνίδι με τη μακρά παράδοση της Νάπολης, που σηματοδοτούν το έργο καλλιτεχνών όπως ο Pino Daniele από τα 70s και οι 99 Posse στα 90s, δημιουργεί ένα πρωτάκουστο soundtrack για τη μυστηριακή και γοητευτική πόλη του Ιταλικού Νότου. Δηλαδή, δημιουργεί μουσική για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου