Σε γενικά πλαίσια, όσες φορές έχω προσπαθήσει να ακούσω το λεγόμενο "indie folk", έχω καταλήξει σε χασμουρητά πλήξης, αναμένοντας ψυχαναγκαστικά να ολοκληρωθεί το εκάστοτε άλμπουμ, που βρίθει μπανάλ ιδεών. Οι εξαιρέσεις λίγες, όπως οι Grizzly Bear, οι Decemberists, οι Cave Singers, το ντεμπούτο των Fleet Foxes και βέβαια τα μοναδικά δύο πρώτα άλμπουμ των Beirut.
Μια ακόμα λαμπρή εξαίρεση στον τρέχοντα indie folk ήχο είναι και οι Γερμανοί The Düsseldorf Düsterboys. Πρωτάκουσα το επίσημο full-length ντεμπούτο τους Nenn Mich Musik (2019, Staatsakt), με την προσδοκία για neo-kraut, προφανώς λόγω του ονόματος της μπάντας. Ωστόσο, ο Pedro Gonçalves Crecenti και ο Peter Rubel, που αποτελούν την καρδιά των Düsseldorf Düsterboys - αμφότεροι μέλη των επίσης φοβερών International Music- επιδίδονται σε ένα αριστοτεχνικό indie folk, που συνδυάζει τις επικές διφωνίες των Simon & Garfunkel και γενικά μια γλυκιά νοσταλγία για την ουτοπία των 60s, με μια σαφή τάση προς τη γοητευτική και γεμάτη (αυτο)σαρκασμό σκοτεινιά που αναπτύχθηκε προς το τέλος της ίδιας δεκαετίας, με μπάντες όπως οι Velvet Underground και καλλιτέχνες, όπως ο Andy Warhol.
Έτσι, τα δύο αγόρια από το Ντίσελντορφ (στην πραγματικότητα ζουν στο Essen), παρουσιάζουν ένα σύνολο λιτών τραγουδιών σύντομης διάρκειας, με τα περισσότερα από αυτά να συνοδεύονται κατά κύριο λόγο από ακουστική κιθάρα σε ένα folk ύφος, λ.χ. το Teneriffa, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και πιάνο, μπάσο και πνευστά η το ακόμα πιο ευθύ Wand.
Διάσπαρτα συναντάμε και τραγούδια πιο σαφούς ροκ κατεύθυνσης και ψυχεδελικης απόχρωσης, σαν το Kaffee Aus Der Küche. Πάντως, η τάση της μπάντας να επιστρέψει στις ατόφιες βάσεις της ροκ και ποπ μουσικής, την οδηγεί στην υιοθέτηση ακόμα και κλασικών πεντατονικών ροκ εν ρολ κλιμάκων, όπως στο τραγούδι Messwein. Ωστόσο, πίσω από αυτή την απλή προσέγγιση κρύβονται πλούσιες παραλλαγές μελωδιών και μια προσεγμένη ενορχήστρωση.
Οι στίχοι είναι στα γερμανικά, οπότε δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα τους. Πάντως, αν κρίνουμε από τους στίχους των τραγουδιών Teneriffa, Messwein και Parties -τους οποίους μετέφρασα πρόχειρα στο διαδίκτυο- η ποίηση των φίλων μας χαρακτηρίζεται από τρυφερότητα, σουρεαλισμό και ειρωνεία. Γενικότερα, τα συναισθήματα που αντλεί ο ακροατής από το άλμπουμ Nenn Mich Musik είναι ακριβώς αυτά: ευαισθησία και μελαγχολία, που υποσκάπτονται έντονα από τον σαρκασμό, στην ουσία από το κλίμα μιας μουσικής παρέας που περνάει υπέροχα και ξορκίζει τη θλίψη.
Βέβαια, η μουσική των Düsseldorf Düsterboys κρύβει ακόμα ένα επίπεδο, το οποίο ως ένα βαθμό ανταποκρίνεται στην αρχική μου προσδοκία: η βαθιά παραγωγή, το ηχόχρωμα των κυρίαρχων διφωνιών, αλλά και η προαναφερθείσα λοξή καλλιτεχνική και συναισθηματική ματιά οδηγούν στο krautrock, ειδικότερα στον ήχο του Ντίσελντορφ. Εδώ η παρέα ανακαλεί τις πιο μειλίχιες στιγμές των Neu! και των Kraftwerk.
Στο Nenn Mich Musik οι Düsseldorf Düsterboys συγκεντρώνουν τραγούδια χαμηλόφωνα, συναισθηματικά μα και ελαφρώς ευτράπελα, τα οποία κατορθώνουν να συγκινήσουν τον ακροατή, καθώς έρχεται σε μια νοερή (και όχι μόνο) επαφή με μέρη, ανθρώπους και βιώματα που αγαπά.
