Neon Bodies Dancing

Selected deep house & breaks tunes from 2023... to begin the dance!

Επιλεγμένα deep house & breaks κομμάτια από το 2023... για να ξεκινήσει ο χορός!

pic

Εξερευνήσεις στον μουσικό κόσμο του 2023: 10 LPs και 5 EPs / singles

Νομίζω πως το 2023 ξεπέρασε κάθε άλλη χρονιά σε κούραση και τρέξιμο, αλλά και σε δημιουργικότητα και αγάπη… Όπως και να 'χει όμως, ο χρόνος που απέμεινε για μουσική ήταν λίγος και τελικά ελάχιστος ο αφιερωμένος στις κυκλοφορίες του έτους. Συν τοις άλλοις, μου βγήκε πηγαία μια έντονη αυστηρότητα και εκλεκτικότητα, όσον αφορά τη μουσική του 2023: άκουσα αρκετά LPs και EPs και τραγούδια, αλλά τα περισσότερα από αυτά μου φάνηκαν βαρετά, μέτρια και αδιάφορα. Έτσι, στις φιλικές μουσικές κουβέντες εντός του έτους, αυτοβαφτίστηκα “γεροπαράξενος”. Ωστόσο, κάτι έμεινε από όλη αυτή τη διαδικασία,  πιθανώς κάτι σημαντικό: 10 LPs και 5 EPs - singles, κυκλοφορίες του 2023 που ξεχώρισα και εκτίμησα. Επομένως, οι επιλογές είναι καθαρά προσωπικές και υποκειμενικές. Ευελπιστώ να τις εκτιμήσετε.  

EPs / singles

5. Statues - Lost Star (MM Discos)

Το Lost Star των Βρετανών Statues εμπεριέχει τέσσερα tracks υποδειγματικού σύγχρονου balearic beat, σε midtempo ρυθμό, με το όνειρο στο τιμόνι κι ανοίγματα στη disco, στο deep house, στο ambient ακόμα και στο ψυχεδελικό ροκ. 

4. Cybotron - Maintain The Golden Ratio (Tresor)

Ο πρωτεργάτης του electro και του Detroit techno Juan Atkins επανέρχεται ως Cybotron, μετά από δέκα χρόνια, με δύο tracks σε ένα ύφος γνώριμο, κλασικό μα και τόσο ταιριαστό στην αβέβαιη τεχνοκρατική εποχή μας, δηλώνοντας με θάρρος, στοχασμό και ευαισθησία πως η τεχνολογία πρέπει να διέπεται από ανθρωπιά. 

3. United Freedom Collective - Vast Oceans, Empty Skies (Dama Dama)

Στην ανασκόπηση μας για το 2022, το ντεμπούτο  των United Freedom Collective φιγούραρε στο νο1 της λίστας των EPs. Το 2023 επέστρεψαν με μια εξίσου δυνατή δουλειά, στο ιδιαίτερο jazzy, afro και organic house στιλ τους, αλλά με πιο προσεγμένες, πλούσιες ακόμα και κάποιες στιγμές συμφωνικές ενορχηστρώσεις, όπως στο ορχηστρικό "To The Sea", που κλείνει το EP.  

2. Fauna (self-released)

Τις δύο πρώτες θέσεις των EPs και των singles για το 2023 καταλαμβάνουν κυκλοφορίες που μας έρχονται από το Gothenburg: αυτή η παραθαλάσσια πόλη της δυτικής Σουηδίας αποτελεί εδώ και το σχεδόν 25 χρόνια το κέντρο μιας ιδιαίτερης μουσικής σκηνής, που παντρεύει το ψυχεδελικό ροκ, την electronica, το folk και τη τζαζ. To γκρουπ που ξεκίνησε την όλη ιστορία  ήταν οι Studio των Dan Lissvik και Rasmus Hägg, οι οποίοι ηχογράφησαν κατά τη διάρκεια των 2000s στη δισκογραφική Service ενώ σήμερα τον ήχο του Gothenburg αντιπροσωπεύει υποδειγματικά η Höga Nord Records. 

Το νέο σχήμα των Fauna δίνει σάρκα και οστά στην πιο ψυχεδελική και άγρια πλευρά του ξεχωριστού ήχου της Σουηδικής πόλης. Μέσα στο 2023 κυκλοφόρησαν μόλις τέσσερα κομμάτια στο διαδίκτυο, τα οποία όμως εντυπωσιάζουν με την υπερβατική τους instrumental ψυχεδέλεια. Ένας χορευτικός ρυθμός , εμπλουτισμένος με tribal κρουστά πάνω στον οποίο απλώνονται αφαιρετικές και κυρίως ανατολικών κλιμάκων μελωδίες, χωρίς ποτέ να χάνεται ένα ροκ αίσθημα ευφορίας και μέθεξης. 

1. Sun City GBG - Joe Hill (Coop Records Gotland)

Όπως φανερώνει και το όνομα τους, οι Sun City Gbg (Gothenburg ) είναι περήφανοι για δύο πράγματα: για την πόλη τους και για τον βασιλιά Ήλιο. Το δεύτερο EP τους είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στον Σουηδό συνδικαλιστή Joe Hill (1879-1915), που έδρασε στις ΗΠΑ και εκτελέστηκε λόγω της δράσης του. Οι Σουηδοί σκιαγραφούν τον Joe Hill και το έργο του, μέσα από έναν ήχο που ενώ έχει έναν χαρακτήρα θερινό, ράθυμο, μα και γκρουβάτο φέρνοντας στο νου τα late 80s - early 90s, με μπάντες όπως οι Happy Mondays και οι Massive Attack, η καρδιά του είναι ταυτόχρονα νοσταλγική και μεγαλειώδης, σαν ένας παιάνας που ακούγεται το ηλιοβασίλεμα, αφιερωμένος σε αυτή την ιστορική μορφή της παγκόσμιας Αριστεράς. 

LPs

10. Syndrom Samazvanca - Radyjo Niamiha (self-released)

Εκρηκτικό, μα και ψαγμένο full-length από τους Syndrom Samaznanca, μια underground μπάντα από τη Λευκορωσία. Τραγουδάνε στα ρωσικά, οπότε δεν έχω ιδέα για το περιεχόμενο των στίχων, αλλά η μουσική είναι πραγματικά αξιόλογη: ένα εντελώς σημερινό psych - acid rock, με μνήμες από το παρελθόν -από τo κλασικό garage, στα καλιφορνέζικα late 60s ως και το krautrock σε πολλές από τις πτυχές του- ωστόσο αυτές οι μνήμες συγχωνεύονται ωραία, πρωτότυπα και σφιχτοδεμένα.

9. Småland - D​ö​den (Coop Records Cotland)

O Dag Rosenqvist παρουσιάζει το δεύτερο full-length άλμπουμ του, με το ψευδώνυμο Småland, που αποτελεί το όνομα μιας ήσυχης και εξοχικής επαρχίας της νότιας Σουηδίας. Η μουσική του είναι beatless ambient κάπου ανάμεσα στο βαριά drones του Tim Hecker και τις λυτρωτικές μελωδίες του Eluvium, με σαφείς επιρροές από το εντόπιο folk. Στο D​ö​den αποτυπώνεται μια αλλόκοτη νοητική και συναισθηματική πορεία από την επαρχιακή μελαγχολία στη συμπαντική αρμονία. 

8. Hyperculte - La Pangee (Les Disques Bongo Joe)

Στους Hyperculte συμμετέχουν ο μπασίστας Vincent Bertholet των αγαπημένων Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp, παρέα με την ντράμερ Simone Aubert. Στο δεύτερο άλμπουμ τους προσφέρουν μια πολύ αξιόλογη μοντέρνα εκδοχή πειραματικού ροκ, που συνδυάζει το krautrock των Can με ένα post-punk / new wave, με έντονα tribal στοιχεία -στο νου μου ήρθαν οι Siouxsie and the Banshees. Κι όλα αυτά περασμένα μέσα από το πνεύμα της γαλλικής avant-garde, με την τεράστια ιστορία, την οποία προσωπικά γνωρίζω ελάχιστα, αλλά αξίζει να μελετήσω...

7. Jon Iverson meets Prins Emanuel, Golden Ivy & Inre Kretsen Grupp (Séance Centre)

Μια παρέα νέων δημιουργών και παραγωγών από το Malmö της Σουηδίας, οι οποίοι όμως έχουν ήδη δώσει δυνατά δείγματα γραφής, δούλεψε στο στούντιο, πάνω στο τριάντα και βάλε χρόνων ακυκλοφόρητο υλικό του βετεράνου πειραματιστή Jon Iverson, προσθέτοντας πινελιές από κρουστά, σύνθια, βιολί, πιάνο και άλλα όργανα. Αποτέλεσμα αυτής της περίεργης συνεργασίας, ένα μειλίχιο μα και ρυθμικό tribal folky ambient. 

6. Yussef Dayes - Black Classical Music (Brownswood Recordings)

Τι να πούμε για αυτό το άλμπουμ του ντράμερ και περκασιονίστα Yussef Davis, ενός απο τους πρωταγωνιστές του κύματος της uk jazz; Η θέση στο οποίο το έχω βάλει ίσως να το αδικεί, καθώς μελλοντικές ακροάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μια άλλη πολύ πιο διθυραμβική αποτίμηση. Στο Black Classical Music, το οποίο έχει έναν επιφανειακά αλαζονικό αλλά στην ουσία απόλυτα εύστοχο τίτλο, παρουσιάζεται  ολόκληρη η πορεία της τζαζ μουσικής: οι αφρικανικές ρίζες, η τζαζ της Νέας Ορλεάνης, το bebop, η soul/funk, η fusion, το nu jazz και οι πιο πρόσφατες εξελίξεις, με απλότητα, έμπνευση, εκτελεστική δεινότητα και ένα βιωματικό δέσιμο με το θαύμα της μουσικής.

5. Tentakel - Forest Flanger (Black Hair Records)

Κι όμως το αυτό ημιαυτοσχεδιαστικό, διασκεδαστικό και αναμφίβολα ιδιοσυγκρασιακό άλμπουμ του ντράμερ Pontus Torstensson από το Gothenburg - να που επανήλθαμε στον ήχο αυτής της πόλης- μου άρεσε τόσο, ώστε να σκαρφαλώσει ως την 5η θέση του top-10 μου για το 2023. O Torstensson συμμετέχει σε συγκροτήματα, που καταγίνονται σε μια ποικιλία ειδών από ψυχεδελικό ροκ και krautrock μέχρι nu disco και deep house. Όλες αυτές οι επιδράσεις περνάνε στο Forest Flanger δημιουργικά και κεφάτα, με τον ίδιο τον Torstensson / Tentakel να κεντάει κυρίως στα ντραμς, αλλά και σε άλλα όργανα. 

4. Goat - Medicine (Rocket Recordings)

Μάλλον το συγκεκριμένο, πέμπτο άλμπουμ των Goat είναι το καλύτερο τους, μετά το αριστουργηματικό τους ντεμπούτο, World Music (2012). Το γνώριμο διονυσιακό ψυχεδελικό ροκ τους δίνει και πάλι ισχυρό παρόν, αλλά αφενός εμπλουτίζεται από υπέροχα αφομοιωμένες επιρροές από κλασικές Σουηδικές μπάντες, κυρίως τους Träd, Gräs & Stenar, αφετέρου η παγανιστική αγριότητα τους κάπως γλυκαίνεται, ειδικά στο επίπεδο των φωνητικών: είναι στιγμές που η μαινάδα τραγουδίστρια ξεφεύγει σε μονοπάτια εξίσου σέξι και αιθέρια. Ακούστε, για παράδειγμα, το τραγούδι "I Became The Unemployment Office". 

3. Takeshi's Cashew - Enter J's Chamber (Eullen)

Στο δεύτερο άλμπουμ τους, οι Αυστριακοί Takeshi's Cashew παρουσιάζονται πολύ πιο εμπνευσμένοι μα και ώριμοι σε σχέση με το προ δύο χρόνων ντεμπούτο τους. Στο Enter J’s Chamber μια λιτή και μελωδική εκδοχή του 70s jazz - prog rock συναντά τις πιο σύγχρονες τζαζ και ηλεκτρονικές τάσεις, ενώ τα μπολιάσματα από latin, αραβική και κινεζική μουσική συντελούν σε ένα άλμπουμ που γιορτάζει την πολυπολιτισμικότητα και καταφάσκει στη ζωή.

2. Arif Mirbaghi - Mutual Occultation  (Qame Feraq)

Μια παρόμοια αίσθηση αρμονικής συνύπαρξης των λαών και μιας ήρεμης αισιοδοξίας αποπνέει και το εκπληκτικό Mutual Occultation του Arif Mirbaghi, πάλαι ποτέ μέλος των μεταλλάδων Protest the Hero. Βέβαια πλέον ο Arif δίνει ρέστα σε μια nu jazz, με έντονες dub επιρροές, η οποία βυθίζεται στην παράδοση της Ανατολής, με έναν τρόπο λιτό, ακόμα και τραχύ μα και βαθιά πνευματικό. Μουσική που έχει σίγουρα δημιουργηθεί στα σκιερά σοκάκια της Ανατολικής Μεσογείου

1. Pejzaż - List (The Very Poish Cut Outs)

Τα δύο άλμπουμ List I και List II του Πολωνού Pejzaż συγκροτούν ένα ενιαίο μουσικό έργο, το οποίο δεν προορίζεται για πολλές και απρόσεκτες ακροάσεις, αλλά για λίγες και καλές, μην πω συγκλονιστικές. Ο Bartosz Kruczyński, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, φτιάχνει ένα κολλάζ από samples τα οποία αντλεί από την ηλεκτρονική, ποπ και ροκ μουσική της Ανατολικής Ευρώπης κατά τη δεκαετία του 90 και των αρχών αυτής του 2000, στη λογική των δύο πρώτων άλμπουμ του DJ Shadow, σε ένα όμως σαφώς πιο ambient ύφος. Κάτω από μια μουσική και πολιτισμική επαναφορά της μνήμης, αναπτύσσεται ένας κοινωνικοπολιτικός και τελικά υπαρξιακός προβληματισμός, σχετικά με το πως διαμορφώθηκαν οι ζωές των ανθρώπων της Ανατολικής Ευρώπης μετά την πτώση του τείχους. Ωστόσο, αυτή η ανίχνευση μέσα στο παρελθόν, καθώς δομείται με έναν βαθύ λυρισμό, αλλά και μια λεπτή ειρωνεία, δεν καταλήγει σε βέβαια συμπεράσματα, αντιθέτως αφήνει τον ακροατή μετέωρο ανάμεσα στη νοσταλγία και την αμφιβολία. 

Αυτές ήταν, λοιπόν, οι βασικές εξερευνήσεις μου στον μουσικό κόσμο του 2023. Αν και είμαι βέβαιος ότι μέσα στους επόμενους μήνες θα ανακαλυφθούν και άλλες κυκλοφορίες του συγκεκριμένου έτους, εξίσου αξιόλογες. Και φυσικά, το 2024 με τα μουσικά του δώρα καραδοκεί. Οπότε, εύχομαι να έχουμε υπέροχες ακροάσεις και μέσα στο νέο έτος!

Ζεστά, Μαγικά και Lo-fi Χριστούγεννα

Μια ωριαία λίστα στο Spotify, η οποία αποτελείται από χριστουγεννιάτικα jazz, folk, soul και indie άσματα, αλλά και από "άσχετα" τραγούδια και ορχηστρικά που αποπνέουν το πνεύμα το εορταστικό, τουλάχιστον κατά τη γνώμη του γράφοντα... Όλες οι επιλογές είναι τυλιγμένες σε ένα θαμπό, ζεστό και κάποιες φορές νοσταλγικό χαμηλό φως, που λες και βγαίνει από ένα τζάκι δίπλα σε ένα στολισμένο δέντρο.  

Καλή ακρόαση!

πηγή εικόνας

Ενα παράξενο φως από την Ανατολή, σε 7 κεφάλαια

 7 tracks της ηλεκτρονικής μουσικής με επιρροές από την παράδοση της Ανατολής

Εδώ και περίπου δέκα χρόνια, η ηλεκτρονική μουσική, ειδικά η πιο χορευτική της πλευρά, έχει κατακλυστεί από επιρροές παρμένες από την παράδοση της Ανατολής, πότε με αποτελέσματα αξιόλογα, άλλοτε φλερτάροντας με το κιτς. Ακολουθούν, λοιπόν, επτά tracks από το 2010 ως και φέτος, που συντονίζονται με αυτή την τάση, αλλά έχουν να μας πουν κάτι περισσότερο από το να σταθούν ως soundtrack σε beach bar με tribal κουρτίνες και ξαπλώστρες - καναπέδες. Επτά tracks που εκφράζουν έναν σύγχρονο καλλιτεχνικό υβριδισμό, ανάμεσα σε εντόπιες λαϊκές παραδόσεις και σε παγκοσμιοποιημένες μουσικές τάσεις, ανάμεσα σε μνήμες του χθες και σε λύπες και χαρές του σήμερα. 

1. Mudd & Ahmed Fakroun - Drago (Ahmed Fakroun remix) (2010, Claremont 36)

Ο Mudd, Βρετανός παραγωγός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής Claremont 36, η οποία στηρίζει την downtempo και τη σύγχρονη disco σκηνή, συνεργάζεται με τον ήρωα της Λιβανέζικης ποπ Ahmed Fakroun και μάζι πλάθουν έναν μυθικό δράκοντα ανατολίτη, θελκτικό, νοσταλγικό και γκρουβάτο. 

2. Oceanvs Orientalis feat. Fairouz - Al Bint El Chalabiya (2013, self released)

Ένα τραγούδι από το μακρινό 1957, το οποίο τραγούδησε η θρυλική Fairuz, επαναπροσεγγίστηκε υπέροχα το 2013 από τον Τούρκο παραγωγό Oceanus Orientalis (Safak Ozkutle), σε ένα ρυθμικό μα και νωχελικό remix, ταμάμ για το ξεκίνημα της νύχτας ή και για το τέλος της. 

3. Simple Symmetry - Incredible Adventures in Khazar Khaganate (2013, Glenview Records Inc. )

Το Khazar Khaganate ήταν ένα πολυπολιτισμικό βασίλειο της περιόδου 650-850 μ.Χ., γύρω από την Κασπία Θάλασσα, στο οποίο  οι παγανιστικές παραδόσεις της προχριστιανικής Ρωσίας συναντούσαν τον Χριστιανισμό, τον Μουσουλμανισμό και τον Ιουδαϊσμό. Σε αυτόν τον χαμένο στην αχλύ της ιστορίας τόπο, το ρωσικό ντουέτο των Simple Symmetry περνάει μια σειρά απίστευτων περιπετειών, τρελού χορού μα και μυστικιστικών εμπειριών. 

4. Anatolian Weapons - A Strange Light From The East (2015, Lurid Music)

Το 2015 ο Έλληνας συνθέτης και παραγωγός Άγγελος Μπαλτάς (Fantastikoi Hxoi), υιοθετώντας το ψευδώνυμο Anatolian Weapons, στράφηκε σε ένα υποχθόνιο και ψυχεδελικό στιλ χορευτικής μουσικής, με τα στοιχεία της βαλκανικής και μεσογειακής παράδοσης κυρίαρχα. Πρώτη του κυκλοφορία, αυτό το παράξενο φως από την Ανατολή…

5. Khidja - Drums of Taksim (2016, Malka Tuti)

Τα πρώτα 5 λεπτά του δωδεκαλεπτου έπους των Ρουμάνων Khidja είναι αφιερωμένα στο ποίημα To Istanbul του σκηνοθέτη Alan Berliner, το οποίο απαγγέλει ο ίδιος. Στο ποίημα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα στοχασμού αλλά και επαναστατικότητας, παρουσιάζονται οι εντυπώσεις του σκηνοθέτη από τις διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ, λόγω της απαγόρευσης των εκδηλώσεων της Πρωτομαγιάς του 2015 από την κυβέρνηση του Ερντογάν. Όταν η απαγγελία τελειώνει, απλώνεται ένα ορχηστρικό που μου θύμισε τους πειραματισμούς τόσο krautrock όσο και post-punk καλλιτεχνών με την παράδοση της Ανατολής. Τελικά, απολαμβάνουμε το "Drums of Taksim" ως το ώριμο φρούτο μιας τέχνης πολιτικής, μα παράλληλα ανεξάρτητης και σαγηνευτικής. 

6. Shkoon - Ya Galbi (2019, Shkoon Music)

Με το “Ya Galbi" ξεκινά το εκπληκτικό άλμπουμ Rima (2019) των Shkoon, ενός γκρουπ που αποτελείται από τον Γερμανό παραγωγό Thorben και τον Σύριο τραγουδιστή Ameen. Το “Ya Galbi” είναι ένα παραδοσιακό ερωτικό τραγούδι από τη Συρία, αλλά στην εκδοχή των Shkoon, η παθιασμένη φωνή και το δεξιοτεχνικό βιολί συναντούν ένα midtempo house beat και πλούσια synths, ενώ η ερωτική μελαγχολία εμπλουτίζεται με έναν ουσιώδη αντιπολεμικό συνειρμό. 

7. Kissing Strangers - Midnight Caravan (2014/ 2023, Just Gazing)

Η ηλεκτρονική χορευτική μουσική και το έντεχνο ελληνικό τραγούδι αποτελούν δύο σχεδόν αγεφύρωτα μουσικά σύμπαντα. Κι όμως, ο Έλληνας παραγωγός Kissing Strangers δημιούργησε το αργόμπιτο “Midnight Caravan”, το οποίο περιστρέφεται μαγικά, ως άλλος δερβίσης, γύρω από ένα sample αντλημένο από την αριστουργηματική “Κίρκη”, που τραγουδά ο Νίκος Παπάζογλου, συμμετέχοντας στον δεύτερο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα, Παραμύθια (1991). 

Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην Fb σελίδα "Στις Γειτονιές του Βόλου".

Εικόνα: μια ελεύθερη εικαστική απόδοση από το "Χέρι της Φατιμά", ένα σύμβολο του Αραβικού κόσμου για την προστασία από το κακό. 

"Με όπλα ηλεκτρικά και ιπτάμενα καράβια": ένα εκπαιδευτικό μουσικό project (2022-2023)

Από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δηλαδή στον χώρο των ιδιαίτερων και των φροντιστηρίων, παίδευα το νου μου για το πώς θα συνδυάσω τα φιλολογικά μαθήματα με τη μεγάλη μου αδυναμία, τη μουσική. Αυτός ο συγκερασμός δουλευόταν στο μυαλό μου για χρόνια και που και που εκδηλωνόταν, ωστόσο ανοργάνωτα και χωρίς συνέχεια. Εκείνα τα ταραγμένα βήματα οφειλόταν τόσο στη δική μου αβεβαιότητα, όσο και στο ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, το οποίο, ως γνωστόν, ευνοεί πολύ λίγο τη δημιουργική σκέψη και την καλλιτεχνική ενασχόληση. 

Μέχρι που, κατά την προηγούμενη σχολική σεζόν (2022-2023), το πήρα απόφαση κι έστησα ένα άτυπο project σε ένα φροντιστηριακό τμήμα της Γ' Λυκείου, στο οποίο δίδασκα το μάθημα της λογοτεχνίας. Στα πέντε παιδιά που αποτελούσαν το τμήμα πρότεινα κάθε εβδομάδα από ένα τραγούδι προς ακρόαση. Οι επιλογές ήταν εντελώς διευρυμένες: ελληνική και ξένη μουσική, rock, jazz, electronica, disco, metal, λαϊκά και ρεμπέτικα. Ο Μάλαμας συνάντησε τους Joy Division, ο Τσιτσάνης τους Thievery Corporation και ο Σαββόπουλος τους Savatage. 

Η αλήθεια είναι ότι, από τα πέντε παιδιά, ενδιαφέρον έδειξαν δύο μαθήτριες, αλλά ενδιαφέρον ζωηρό και ιδιαίτερα συναισθηματικό. Στο περιθώριο του μαθήματος, συζητούσαμε για τα προτεινόμενα tracks και το feedback ήταν πολυποίκιλο: με το She's Lost Control ενθουσιάστηκαν αμφότερες, απόρησαν με την απαισιοδοξία που διακατέχει τους στίχους του Time των Pink Floyd, λιγάκι παραξενεύτηκαν με το avant-garde στοιχείο στη Μαύρη Θάλασσα του Σαββόπουλου, ενώ μπορώ να πω ότι φρίκαραν πολύ με το Dunkelheit των Burzum. 

Φυσικά, για το προαναφερθέν μισανθρωπικό άσμα δόθηκε το απαραίτητο trivia, όπως άλλωστε και για όλες τις μουσικές επιλογές. Λίγα σχόλια, αλλά ελπίζω ουσιώδη. Άλλωστε, τα κορίτσια έδειξαν προσοχή μα και έμπνευση, αφού, ως ένα βαθμό, ταίριαζαν στην προσωπικότητα μιας νεαρής κοπέλας του σήμερα, όπως σκιαγραφείται, εύστοχα και ευαίσθητα, από τον ΛΕΞ στο Ευτυχισμένες Μέρες: κορίτσια που πιστεύουν στη μαγεία, αποζητάν την κριτική σκέψη, θέλουν να γυρίσουν τον κόσμο, αγαπάνε την τέχνη, μα κάποιες φορές αισθάνονται ξένα, σαν εξωγήινες. Σίγουρα το τελευταίο τους χαρακτηριστικό προσπαθήσαμε να το δουλέψουμε μέσω της μουσικής. 

Ακολουθούν τα περισσότερα από τα κομμάτια που συγκρότησαν το project, με τη σειρά που προτάθηκαν, σε μια Spotify λίστα. Κάποια τραγούδια, όπως ο Ηλεκτρικός Θησέας του Μαρκόπουλου, δεν υπάρχουν στο Spotify… 

Το τελευταίο track που προτάθηκε ήταν το περίφημο Born Slippy των Underworld: μ' αυτό το τραγούδι αποχαιρετιστήκαμε και ταυτόχρονα καλωσορίσαμε ένα καλοκαίρι που αποδείχτηκε μεν δύσκολο, αλλά δεν έχασε τη μαγεία του, ειδικά για ανθρώπους που βγαίνουν απ΄την εφηβεία και μπαίνουν στη νεότητα.

Προσωπικά απόλαυσα κάθε στιγμή αυτής της φάσης και θεωρώ πως, "με όπλα ηλεκτρικά και ιπτάμενα καράβια", έβαλα ένα λιθαράκι στην αληθινή παιδεία αυτών των κοριτσιών. 

Μια μουσική λίστα για το θέρος: πλάι στη θάλασσα, κάτω από τα δέντρα

Καθώς το καλοκαίρι του '23 φτάνει στο τελευταίο του εικοσαήμερο και μαζί, βέβαια, στην κορύφωσή του, έκατσα κι έφτιαξα με μεράκι και σκέψη μια Spotify λίστα με 40 tracks, η οποία διαρκεί λίγο παραπάνω από τρεις ώρες. Οι κατευθύνσεις ποικίλες, ωστόσο γνωστές σε όσες και όσους γνωρίζουν έστω και λίγο τα μουσικά μου γούστα: dub, soul, downtempo, latin, afro, arab, deep house, αλλά και λίγο rock, από το έτος 1970 ως και τη φετινή χρονιά. Ξεκινάμε μειλίχια, αλλά σταδιακά η μουσική γίνεται πιο χορευτική, χωρίς ποτέ να προδίδεται η θερινή χαλαρότητα. 

Για του λόγου το αληθές, στην εικόνα που συνοδεύει τη λίστα, βλέπουμε το μαξιλάρι στο οποίο ακουμπούσε το αλμυρό μου κεφάλι κατά τη διάρκεια των διακοπών!

2 Avocados - Tooo Deep (2003): ένα άλμπουμ κορυφαίας ρωσικής ambient electronica

Τον Μάρτη του 2019, δηλαδή πριν 4 χρόνια, είχαμε σε αυτό εδώ το ιστολόγιο παρουσιάσει το εν πολλοίς άγνωστο, αλλά αξιολογότατο ambient άλμπουμ Speak To Me (1987) του Ελληνοαμερικάνου Paul Voudouris. Στην εισαγωγή εκείνης της παρουσίασης, είχα γράψει τα εξής:

"Αν και ακούω εδώ και πολλά χρόνια μουσική, νιώθοντας πως αυτή η πράξη γίνεται ολοένα πιο συνειδητή και ουσιαστική, ακόμα μένω έκπληκτος όταν ανακαλύπτω φοβερά άλμπουμ, τα οποία παραμένουν σχεδόν άγνωστα, ακόμα και στους πιο υποψιασμένους ακροατές. Άλλωστε, κι αυτό εδώ το blog σταδιακά διαμορφώθηκε σε ένα μέσο παρουσίασης αυτών των άλμπουμ, ουσιαστικά σε ένα αρχείο από μνήμες, οι οποίες τόσο εύκολα φθείρονται στον μεταμοντέρνο κόσμο μας."

Αυτές οι προλογικές θέσεις ταιριάζουν ταμάμ και για το συγκεκριμένο κείμενο, στο οποίο θα αποπειραθούμε να αναδείξουμε ακόμα ένα underground αλλά εξαιρετικό ambient άλμπουμ, το Tooo Deep (2003) των 2 Avocados.

 

Η ιστορία της συγκρότησης του σχήματος με το τόσο περίεργο όνομα ξεκινά κατά τη δεκαετία του 1990, ειδικά στο δεύτερο μισό της, στην πόλη της Μόσχας. Ενώ ακόμα οι κάτοικοι της ρωσικής μητρόπολης και ευρύτερα ο λαός όλης της χώρας δεν έχουν συνέλθει από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και γενικά του Ανατολικού Μπλοκ, μία ομάδα μουσικών και παραγωγών της ηλεκτρονικής μουσικής, επηρεασμένη έντονα από τις εξελίξεις στην electronica της Δύσης, αγωνίζεται να βρει μία πιο προσωπική έκφραση. Οι καλλιτέχνες αυτοί έχουν συγκεντρωθεί γύρω από την δισκογραφική Citadel Records και εξειδικεύονται σε στιλ όπως ambient, trip hop, downtempo, IDM και techno, δηλαδή τάσεις που από τα μέσα των 90s ως και τις αρχές των 00s είναι ισχυρές. 

Το project των 2 Avocados αποτέλεσε προϊόν συνεργασίας ανάμεσα στον επικεφαλής ίσως της πιο σημαντικής μπάντας της Citadel Records, των Moscow Grooves Institute, Arkady Marto (Аркадий Мартыненко), στον Dimitry Pronin - ο οποίος που και που χρησιμοποιεί και το ψευδώνυμο Dimitry from Moscow, μια αναφορά στον Dimitri from Paris- στον Dima Novikov και last but not least στον Hans Holman. Σκοπός του project ήταν η διοχέτευση των πιο αφαιρετικών, μινιμαλιστικών αναζητήσεων του κουαρτέτου, πέρα από τους ορίζοντες του trip hop, του IDM ή του techno. 

Ειδική μνεία αξίζει στον Hans Holman (Ганс Хольман), ψευδώνυμο του Andrej Savčenko (Андрей Савченко). Ο Holman αποτελεί μια φοβερά ενδιαφέρουσα μορφή του μοσχοβίτικου και ευρύτερα Ρωσικού underground, για τον οποίο αξίζει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα. Ας αναφερθεί ενδεικτικά ότι μαζί με τον ήρωα της ρωσικής ηλεκτρονικής σκηνής Dolphin (Andrey Lysikov / Андрей Лысиков) ίδρυσε το hip hop - electronica - alt rock γκρουπ Dubovyy Gaay" (Дубовый Гаайъ) (1994-2003) - που μεταφράζεται ως “άλσος από βελανιδιές”- αλλά και το post punk - industrial - noise rock συγκρότημα των Alien Pat. Holman, που πήρε το όνομά του από τη λογοτεχνική ηρωίδα Patricia Holman του μυθιστορήματος Οι Τρεις Σύντροφοι του Έριχ Μαρία Ρέμαρκ. Ο Hans πλέον είναι DJ στο club Gazgolder της Μόσχας, παίζοντας μια μίξη από minimal techno, organic- world house, ambient και IDM. 

Φανταστείτε, λοιπόν, μία ομάδα νέων ανθρώπων, οι οποίοι αρχικά μεγάλωσαν στο πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον της ΕΣΣΔ, δηλαδή σε ένα κλίμα αντιφατικό, που από τη μία ευνοούσε την πνευματική και καλλιτεχνική καλλιέργεια, αλλά από την άλλη περιόριζε την ελευθερία της έκφρασης μέσα από ένα στενό κομματικό και γραφειοκρατικό πλέγμα. Στη συνέχεια όμως, μετά το 1990-91 έβαλαν πλώρη για τους ανοιχτούς, αλλά χαοτικούς και αγχωτικούς δρόμους του Δυτικού κόσμου. Αυτή ακριβώς η πορεία γίνεται αισθητή στο άλμπουμ τους Tooo Deep ως 2 Avocados. 

Ουσιαστικά, το Tooo Deep είναι το αποτέλεσμα κάποιων κατά κύριο λόγο αυτοσχεδιαστικών session των συμμετεχόντων, οι οποίοι παίζουν synths, πιάνο, ακουστική κιθάρα και κρουστά, αποφεύγοντας συνειδητά τη χρήση midi. Κατά συνέπεια, το ύφος των 2 Avocados είναι αφαιρετικό και χαμηλόφωνο, με διακριτικά και επαναλαμβανόμενα μελωδικά, ρυθμικά και ευρύτερα ηχητικά μοτίβα μπλεγμένα με απλωτά ατμοσφαιρικά synth pads. Οι Ρώσοι μουσικοί αξιοποιούν ταυτόχρονα με κέφι, σεβασμό και εσωστρέφεια μνήμες κυρίως από την τευτονική kosmische μουσική (Zoo, किया है ?, Liquid Sky) και από το new age (Defleuration, 7.40), αλλά και από το πρώιμο avant-garde (D.I.P.) και τη τζαζ (The Last Dump). Βέβαια, δεν πρέπει να παραλείψουμε και μια πιθανή επιρροή από τον συντοπίτη των 2 Avocados και πρόσφατα αποθανόντα Eduard Artemyev, υπεύθυνο για το soundtrack ταινιών του Andrei Tarkovsky. Αυτές οι επιρροές αφομοιώνονται στο jamming των μελών του γκρουπ,  που ενώ παραμένει ελεύθερο και χαλαρό, χωρίς κέντρο και σκοπό, σπάνια φτάνει στην παντελή έλλειψη συνοχής, όπως στη σύνθεση με τον αυτοσαρκαστικό τίτλο Smartsong.

Συμπεραίνουμε ότι αυτή η στιλιστική κατεύθυνση των 2 Avocados προϋποθέτει αφενός μια λεπτά δουλεμένη καλλιτεχνική αντίληψη, μια βαθιά και διευρυμένη μουσική και αισθητική βάση, αφετέρου μια ελευθερία έκφρασης, ειδικά όσον αφορά το παιχνίδι με τα δυτικόφερτες αποχρώσεις της ηλεκτρονικής μουσική, καθώς και την παράδοση άνευ όρων σε μία τέχνη που δεν κουβαλά ένα σαφές πολιτικό ή κοινωνικό μήνυμα. Προφανώς, η σύζευξη του σοβιετικού παρελθόντος και του δυτικότροπου (τότε) παρόντος είναι εμφανής. Βέβαια, εδώ χρειάζεται να σημειωθεί ότι στο Tooo Deep, πέρα από τον αυτοσκοπό του παιχνιδιού με τις φόρμες και τις δομές του ήχου, υφέρπει ένα σαφές νόημα που έχει και μία κοινωνική πτυχή: η πραγμάτωση μιας προσωπικής ελεύθερης έκφρασης, η οποία όμως περιορίζεται από τους άγραφους νόμους της αισθητικής, της ευαισθησίας και της πνευματικής καλλιέργειας. 

Ωστόσο αυτή η αισθητικά οριοθετημένη ελευθερία με τη σειρά της εξυπηρετεί την εξωτερίκευση μιας βαθιάς ψυχολογικής αναζήτησης, μιας εξίσου συνειδητής και ασύνειδης τάσης για εσωτερική γαλήνη.  Επομένως, μια δεύτερη αναφορά στον Tarkovsky δεν θα ήταν άτοπη. Στο εναρκτήριο track του άλμπουμ 2 Deep ακούγεται μία ψιθυριστή φωνή από τα βάθη, αναζητώντας το έξω και τη σύνδεση με τον ακροατή

Hello,

I’m too deep

One two…

I’m too deep

extra extra…