Signal Hill – Chase The Ghost (Sun Sea Sky Productions)Οι Signal Hill έρχονται από τις ΗΠΑ και όχι μόνο η μουσική τους, αλλά και όλη τους η νοοτροπία αποτελεί μέρος του αντίπαλου δέους στο κύμα της επιφανειακής show-biz που έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στο δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, με τίτλο Chase The Chost, παρουσιάζουν αποκλειστικά ορχηστρικές συνθέσεις χαμηλόφωνου post rock.
Όλες οι συνθέσεις του άλμπουμ διακρίνονται τόσο από απλότητα, όσο και από ωριμότητα. Οι κιθαριστικοί αρπισμοί κυριαρχούν σε μελωδίες μινιμαλιστικές, το μπάσο συνοδεύει αρμονικά, αλλά το στοιχείο που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι το drumming. Το παίξιμο του Tim Cooper με το ένα πόδι πατάει στην τεχνική και με το άλλο στη μελωδικότητα, επιτείνοντας την prog rock διάσταση του μουσικού ύφους των Signal Hill. Την ενορχήστρωση συμπληρώνουν λίγα πλήκτρα και λίγο βιολί· τα πρώτα κάνουν την ατμόσφαιρα πιο φευγάτη και space, το δεύτερο πιο γήινη και folk.
Από πλευράς επιρροών, οι απόηχοι κλασικών post rock συγκροτημάτων είναι αισθητοί, με συνήθεις υπόπτους τους Mogwai και Sigur Ros. Ωστόσο, οι Signal Hill, αντίθετα από το απλά συμπαθητικό ντεμπούτο τους, αποφεύγουν την πλέον ξεπερασμένη δομή του post rock ιδιώματος, της οποίας μια σύντομη περιγραφή θα ήταν «ήσυχη, μελωδική έναρξη που αργά (και συχνά βασανιστικά) εξελίσσεται σε μια δραματική, φασαριόζικη κορύφωση». Αντίθετα, η μπάντα από τις ΗΠΑ δείχνει να πιάνει τη σκυτάλη από άλλα συγγενή και ομοπάτρια post ή καλύτερα instrumental rock συγκροτήματα, όπως οι ιδιαίτεροι Mercury Program.
Haruka Nakamura – Melodica (Hyde Out Recordings)
Αν κάποιος ερχόταν με την (αρκετά παράλογη βέβαια) απαίτηση να επιλέξω ένα μονάχα άλμπουμ από το 2013, μάλλον αυτό θα ήταν το Melodica του Γιαπωνέζου Haruka Nakamura. Το άκουσα προς το τέλος της χρονιάς και με κέρδισε από τις πρώτες ακροάσεις.
Πώς θα μπορούσε βέβαια να συμβεί κάτι διαφορετικό, από τη στιγμή που το Melodica αποτελεί καρπό συνεργασίας ανάμεσα στον Nakamura και τον τεράστιο Nujabes, που μας άφησε πριν τρία περίπου χρόνια. Ο Haruka προφανώς πήρε την απόφαση να ολοκληρώσει και να κυκλοφορήσει πια το συγκεκριμένο άλμπουμ, αποτίνοντας εν μέρει το δικό του φόρο τιμής στον πρώιμα χαμένο συνεργάτη του. Επομένως, το Melodica είναι βυθισμένο στο hip hop στιλ που εισήγαγε ο Nujabes, ένα hip hop ουσιαστικό, μακριά από μόδες και εμπορικότητα, το οποίο οφείλει πολλά στη jazz μουσική.
Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό, η κυρίαρχη jazz επιρροή, ταιριάζει και στον Nakamura, ο οποίος με τις τέσσερεις προηγούμενες κυκλοφορίες του, έχει αναδειχθεί σε έναν από τους πιο λυρικούς nu jazz καλλιτέχνες. Αλλά, στην περίπτωση του Melodica, το ακουστικό και αισθαντικό ύφος του Γιαπωνέζου μπολιάζεται από τη ζεστασιά και τη ζωντάνια του hip hop. Έτσι, ακούμε φυσικά όργανα, όπως πιάνο, κιθάρα και ποικίλα πνευστά να μπλέκονται με σοφά τοποθετημένα samples. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από υποδειγματικά downtempo κομμάτια: Lamp, Aurora , Sunset Line (με τη συμμετοχή του Uyama Hiroto) και το αποχαιρετιστήριο Let Go.
Βέβαια, και τα ραπ φωνητικά δίνουν ισχυρό παρόν, με συμμετοχές από Substantial, Cise Starr, Shing02 και Pase Rock, δηλαδή τους σταθερούς συνεργάτες του Nujabes. Με γνήσια αίσθηση ρεαλισμού, διεισδυτικότητας, αλλά και ποιητικότητας, οι MCs προβληματίζονται γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη, τη δύσκολη πολιτικά και κοινωνικά εποχή που ζούμε, αλλά και τον έρωτα.
Τελικά το Melodica είναι μια δουλειά που ακονίζει το αισθητήριο της γνήσιας, βαθιάς ευγένειας που πιστεύω πως διακρίνει τους περισσότερους από μας· η μουσική του Haruka Nakamura διευρύνει και βαθαίνει τη δεκτικότητα της ανθρωπιάς μας.
Chromatic Dream & Running In The Fog – Tethered To The Sun
(Bad Panda Records)
Κλείνουμε την περιπλάνησή μας στη μουσική του 2013, με ένα ΕP, που είναι προϊόν συνεργασίας του παραγωγού Chromatic Dream και της τραγουδίστριας Running In The Fog. Ο πρώτος είναι Βρετανός και η δεύτερη Καλιφορνέζα και το πραγματικό της όνομα είναι Amanda Harper. Όπως γράφει και το κείμενο παρουσίασης που συνοδεύει το δωρεάν downloading του EP τους, οι δύο καλλιτέχνες επικοινωνούσαν πάνω από ένα χρόνο διαδικτυακά με αποτέλεσμα τη δημιουργία τριών τραγουδιών, με τίτλους In The Fire, Baby Luck και Tethered To The Sun, που έδωσε και τον τίτλο σε ολόκληρη την κυκλοφορία.
Το πάντρεμα ήχων και στιλ στο οποίο καταγίνεται το ντουέτο δεν είναι από μόνο του ιδιαίτερα πρωτότυπο, αντίθετα θα λέγαμε πως είναι κάτι σύνηθες στο χώρο της φρέσκιας electronica: trip hop και chillwave, με κάποια σκόρπια dubstep στοιχεία, ενώ τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά βρίσκονται στη γραμμή του shoegaze. Ωστόσο, το κέφι, το ταλέντο και η δουλειά που έχουν ρίξει οι δύο νέοι μουσικοί, απογειώνουν το όλο αποτέλεσμα. Οι μελωδίες είναι αξιομνημόνευτες, ενώ η ατμόσφαιρα θυμίζει αργόσυρτη και ξεχαρβαλωμένη εκδοχή από electropop δεκαετίας του 80.
Μάλιστα, ο Chromatic Dream και η Running In The Fog ένωσαν τις δυνάμεις του για ακόμα ένα τραγούδι με τίτλο Turning Around, το οποίο κλίνει προς τον nu disco ήχο και μπορείτε να το βρείτε στη συλλογή Symposium Volume 1.
Οι πιο παλιοί ακροατές των Portishead και οι νεότεροι των Keep Shelly In Athens, μπορούν να επενδύσουν άφοβα…
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου