Ο φίλος George Loukas, πέρα από το έτερον ήμισυ στο DJ ντουέτο των Brkn Glssz, επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή And Now For Something Completely Different στο ραδιόφωνο του Nova Fm 106. Στο παρακάτω κείμενο, το οποίο θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη, μας εμπιστεύτηκε τις επιλογές του από τις μουσικές κυκλοφορίες της χρονιάς…
Μιας και ο τίτλος της ραδιοφωνικής του εκπομπής είναι εμπνευσμένος από τους Monty Pythons, αλλά και από τη στιγμή που τα μουσικά του γούστα, όπως κι εσείς θα διακρίνετε, κινούνται σε αρκετά πειραματικά μονοπάτια, τί καλύτερο, ως μότο, δυο στίχοι από το τραγούδι των ιπποτών στο "Holy Grail":
Ακόμα μια μουσική χρονιά έκλεισε τον κύκλο της και, όπως πάντα, όλοι όσοι ασχολούνται με τα του χώρου της μουσικής μοντάρουν και από μια λίστα με ότι καλύτερο άκουσαν όλη την προηγούμενη χρονιά. Είναι κάτι σαν τις γιορτές που τις περιμένουν πως και πως όλα τα παιδιά (μικρά και μεγάλα), μόνο που αυτό απευθύνεται σε -κυρίως- μεγάλα παιδιά!
Για να μην μακρηγορώ η χρονιά που σε λίγο θα μας αφήσει πίσω για 'μένα ήταν η χρονιά με τις επιστροφές όλων -σχεδόν- των αγαπημένων μου, που δεν θα μπορούσαν να λείπουν βεβαίως από τη λίστα! Μάζεψα λοιπόν καμιά 10αριά άλμπουμ και σας τα παρουσιάζω από το blog του φίλου μου Νίκου, χωρίς κάποια συγκεκριμένη σειρά προτίμησης...
1. Ξεκινάω με τους καταξιωμένους “ηλεκτρονικάκιδες” εξ Αγγλίας και τον εντέκατό τους δίσκο. Ο λόγος για τους Autechre και το Exai (XI), έναν δίσκο που μαζεύει το σύνολο της μέχρι τώρα πορείας τους στα αυλάκια τεσσάρων συνολικά δίσκων και δύο χορταστικών ωρών με τη γνώριμη ιδιαιτερότητα της μουσικής τους.
2. Πως ν' αφήσεις απ' όξω τους εξίσου μοναδικούς στο χώρο της ιδιαίτερης ηλεκτρονικής σκηνής, Knife με τον πιο προσωπικό δίσκο που μας έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα, Shaking the Habitual. Σαφή πολιτικά μηνύματα κατά του κατεστημένου στους στίχους και στο έξυπνο comic που συνοδεύει αυτή τους την κυκλοφορία. Ο ήχος ελάχιστα μοιάζει με προηγούμενες δουλειές τους και σε φάσεις γίνεται ακραία πειραματικός. Υπέροχη δουλειά, μόνο που αυτό το fluo ροζ χρώμα που κυριαρχεί μου βγάζει κάτι σε κιτς. Παραξενιά δική μου...
3. Πίσω πάλι στα Αγγλάκια προς Σκωτία μεριά αυτή τη φορά και βλέπω στις πίσω σειρές να σκάνε χαμόγελα... Ναι ναι, ούτε οι Boards of Canada λείπουν από τα καλύτερα. Το Tomorrow's Harvest γεφυρώνει το '98 με το '05, μιας και δανείζεται στοιχεία απ' όλη την ως τώρα ηχητική παλέτα τους, τα βουτάει στη διάνοια των αδελφών Sandison, οι οποίοι παρουσιάζουν ένα post-apocalyptic σκηνικό τόσο “ζεστο και οικείο”...
4. Όταν δεν μπορούμε να συμπληρώσουμε θέση της λίστας (καταναγκαστικό ακούγεται αυτό, δεν είναι καθόλου όμως) με κυκλοφορία των Radiohead, το κάνουμε με κάτι σχετικό από τον Thom Yorke! Μάζεψε ο μάστορας λοιπόν ακόμα τέσσερις φίλους-συνεργάτες-μουρλαμένους και έβγαλαν κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν η συνέχεια του 1ου solo του κ. Yorke. Α-Π-Ι-Θ-Α-Ν-Ο
5. Και ήρθε η ώρα για τον Έλληνα της παρέας των “ηλεκτρονικάκιδων”. Η ποιότητα των κυκλοφοριών του από το 2009 ως σήμερα παραμένει υψηλή με σαφέστατη βελτίωση στο αποτέλεσμα από δίσκο σε δίσκο. Ο λόγος για τον Larry Gus και το σπουδαίο Years Not Leaving. Από τα απαραίτητα της χρονιάς.
6. Από το πρώτο κιόλας άκουσμα του single με είχε κερδίσει, μετά κυκλοφόρησε και ολόκληρος ο δίσκος και έγινε τρελό “γλέντι”. Μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, πηχτή και μαύρη, αλλά όχι κατάθλιψης. Ο Forest Swords είχε αποδείξει ότι μπορεί να σε καθηλώσει από το Dagger Paths (το προηγούμενο δεν το έχω ακούσει ακόμα) στον δε δίσκο Engravings σε παρασύρει μέσα σ'ένα δάσος -όπως υποδηλώνει και το nickname του- με χλωμή πανσέληνο πάνω απ' το κεφάλι σου και αφήνει να σε κατασπαράξουν τα θηρία της ψυχής σου...
Μιας και ο τίτλος της ραδιοφωνικής του εκπομπής είναι εμπνευσμένος από τους Monty Pythons, αλλά και από τη στιγμή που τα μουσικά του γούστα, όπως κι εσείς θα διακρίνετε, κινούνται σε αρκετά πειραματικά μονοπάτια, τί καλύτερο, ως μότο, δυο στίχοι από το τραγούδι των ιπποτών στο "Holy Grail":
"We're knights of the Round Table, our shows are for-mi-dable,
but many times we're given rhymes that are quite un-sing-able."
Για να μην μακρηγορώ η χρονιά που σε λίγο θα μας αφήσει πίσω για 'μένα ήταν η χρονιά με τις επιστροφές όλων -σχεδόν- των αγαπημένων μου, που δεν θα μπορούσαν να λείπουν βεβαίως από τη λίστα! Μάζεψα λοιπόν καμιά 10αριά άλμπουμ και σας τα παρουσιάζω από το blog του φίλου μου Νίκου, χωρίς κάποια συγκεκριμένη σειρά προτίμησης...
1. Ξεκινάω με τους καταξιωμένους “ηλεκτρονικάκιδες” εξ Αγγλίας και τον εντέκατό τους δίσκο. Ο λόγος για τους Autechre και το Exai (XI), έναν δίσκο που μαζεύει το σύνολο της μέχρι τώρα πορείας τους στα αυλάκια τεσσάρων συνολικά δίσκων και δύο χορταστικών ωρών με τη γνώριμη ιδιαιτερότητα της μουσικής τους. 2. Πως ν' αφήσεις απ' όξω τους εξίσου μοναδικούς στο χώρο της ιδιαίτερης ηλεκτρονικής σκηνής, Knife με τον πιο προσωπικό δίσκο που μας έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα, Shaking the Habitual. Σαφή πολιτικά μηνύματα κατά του κατεστημένου στους στίχους και στο έξυπνο comic που συνοδεύει αυτή τους την κυκλοφορία. Ο ήχος ελάχιστα μοιάζει με προηγούμενες δουλειές τους και σε φάσεις γίνεται ακραία πειραματικός. Υπέροχη δουλειά, μόνο που αυτό το fluo ροζ χρώμα που κυριαρχεί μου βγάζει κάτι σε κιτς. Παραξενιά δική μου...3. Πίσω πάλι στα Αγγλάκια προς Σκωτία μεριά αυτή τη φορά και βλέπω στις πίσω σειρές να σκάνε χαμόγελα... Ναι ναι, ούτε οι Boards of Canada λείπουν από τα καλύτερα. Το Tomorrow's Harvest γεφυρώνει το '98 με το '05, μιας και δανείζεται στοιχεία απ' όλη την ως τώρα ηχητική παλέτα τους, τα βουτάει στη διάνοια των αδελφών Sandison, οι οποίοι παρουσιάζουν ένα post-apocalyptic σκηνικό τόσο “ζεστο και οικείο”... 4. Όταν δεν μπορούμε να συμπληρώσουμε θέση της λίστας (καταναγκαστικό ακούγεται αυτό, δεν είναι καθόλου όμως) με κυκλοφορία των Radiohead, το κάνουμε με κάτι σχετικό από τον Thom Yorke! Μάζεψε ο μάστορας λοιπόν ακόμα τέσσερις φίλους-συνεργάτες-μουρλαμένους και έβγαλαν κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν η συνέχεια του 1ου solo του κ. Yorke. Α-Π-Ι-Θ-Α-Ν-Ο 5. Και ήρθε η ώρα για τον Έλληνα της παρέας των “ηλεκτρονικάκιδων”. Η ποιότητα των κυκλοφοριών του από το 2009 ως σήμερα παραμένει υψηλή με σαφέστατη βελτίωση στο αποτέλεσμα από δίσκο σε δίσκο. Ο λόγος για τον Larry Gus και το σπουδαίο Years Not Leaving. Από τα απαραίτητα της χρονιάς. 6. Από το πρώτο κιόλας άκουσμα του single με είχε κερδίσει, μετά κυκλοφόρησε και ολόκληρος ο δίσκος και έγινε τρελό “γλέντι”. Μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, πηχτή και μαύρη, αλλά όχι κατάθλιψης. Ο Forest Swords είχε αποδείξει ότι μπορεί να σε καθηλώσει από το Dagger Paths (το προηγούμενο δεν το έχω ακούσει ακόμα) στον δε δίσκο Engravings σε παρασύρει μέσα σ'ένα δάσος -όπως υποδηλώνει και το nickname του- με χλωμή πανσέληνο πάνω απ' το κεφάλι σου και αφήνει να σε κατασπαράξουν τα θηρία της ψυχής σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου