Aton.ality - I (2017, self released)

Αν η παγκοσμιοποίηση της αγοράς έχει κατά κύριο λόγο αρνητικές συνέπειες στη ζωή μας, η παγκοσμιοποίηση του πολιτισμού μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Και, για να πάμε από το γενικό στο συγκεκριμένο, ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε μια μικρή πόλη στην άκρη του κόσμου, συναντάμε μια μπάντα η οποία φέρνει έναν φρέσκο αέρα στο ταλαιπωρημένο post rock ιδίωμα, αλλά και ευρύτερα στο ορχηστρικό ροκ; Ο λόγος για τους Aton.ality από τον Βόλο που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ πριν λίγο καιρό. 

Βέβαια, στον Βόλο, ειδικότερα κατά τη δεκαετία του '90 δραστηριοποιηθήκαν αρκετά ενδιαφέροντα ροκ συγκροτήματα και οι αιτίες για αυτή την άνθιση ήταν αρκετές: από τη μακρά παράδοση της πόλης στο χώρο της κουλτούρας ως την επιστροφή του ροκ κατά τη δεκαετία του '90, φαινόμενο όχι φυσικά μόνο ελληνικό, αλλά και παγκόσμιο. Οι Aton.ality ανήκουν στον μικρό αριθμό των νέων Βολιωτών καλλιτεχνών, δεν κληρονομούν μονάχα το κλίμα των ένδοξων 90s, αλλά εξελίσσουν και το όλο σκηνικό.

Το πρώτο τους άλμπουμ, με τον λιτό τίτλο Ι, αποτελείται από έξι ορχηστρικές συνθέσεις που ακούγονται ξανά και ξανά. Το πιο αξιόλογο χαρακτηριστικό του συγκροτήματος είναι ότι κατορθώνουν να παντρέψουν ποικίλα μουσικά στιλ δομώντας ένα σύνολο χωρίς παραφωνίες, το οποίο χαρακτηρίζεται από μια κεφάτη αίσθηση τζαμαρίσματος και από μια μεσογειακή φωτεινή ατμόσφαιρα. Οι ίδιοι οι Aton.ality συστήνονται στο κοινό ως μία μπάντα που δημιουργήθηκε σε μία παραθαλάσσια ταράτσα κι αυτή ακριβώς η εικόνα αναδεικνύεται μέσα από τη μουσική τους. 

Το κάθε κομμάτι του άλμπουμ χρειάζεται ξεχωριστή παρουσίαση, καθώς έχει το δικό του χαρακτήρα. Πράγματι, είχα χρόνια να παρουσιάσω έναν δίσκο track by track, οπότε θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν περιεκτικότερος.

Οι συμπατριώτες μας ξεκινούν δυναμικά και αισιόδοξα με το funk rock του 56 Turkeys, που παράλληλα κλίνει και προς progressive rock φόρμες. Ήδη αντιλαμβανόμαστε τόσο τις τεχνικές ικανότητες των μουσικών, όσο και την τάση τους προς τα αειθαλή 60s και 70s. Στο επόμενο κομμάτι, με τίτλο Refill, η γεύση από την κλασική περίοδο του ροκ είναι εντονότερη, καθώς κυριαρχεί ένα έξυπνο riff που φέρνει στο νου Hendrix και Cream, με τα blues στοιχεία να προσδίδουν αλητεία, νοσταλγία και μελωδικότητα. Ξαφνικά, το σκηνικό βυθίζεται στο ημίφως, καθώς το Chatty Chaf  ξεκινά ήρεμα, με ένα ψυχεδελικό folk χρώμα. Ωστόσο, το ηλεκτρικό ξέσπασμα έρχεται σύντομα, το οποίο μου θύμισε σύγχρονες μπάντες αφαιρετικού, προχωρημένου και την ίδια στιγμή παλιομοδίτικου ροκ, όπως οι πολύ καλοί Time Is A Mountain (αξίζει να ακούσετε το πρώτο τους άλμπουμ).

Η σύνθεση που ακολουθεί, με τίτλο Raft In The Ocean, πιθανότατα αποτελεί την αγαπημένη μου από την όλη δουλειά των Aton.ality, καθώς εδώ διατηρούν μόνο τα ουσιώδη στοιχεία του post rock, αποφεύγοντας τα χιλιοπαιγμένα κλισέ. Οι μινιμαλιστικές κιθαριστικές μελωδίες των Explosions in The Sky συνυφαίνονται με prog rock εγκεφαλικότητα και δυναμικό groove. Το συναίσθημα νοσταλγικό μεν, αλλά καθόλου απαισιόδοξο. 

Στο επόμενο track, με τον κατατοπιστικό τίτλο Raggamufin Mix, επιστρέφουμε σε χαλαρά καλοκαιριάτικα σκηνικά, με τις reggae επιρροές να εισβάλουν έντονα. Κι εδώ όμως οι Aton.ality δεν επαναπαύονται, καθώς εντελώς φυσικά και -θα λέγαμε- αυτοσχεδιαστικά καταλήγουν σε μία μεγαλοπρεπή psych rock μπαλάντα.  Ο επίλογος έρχεται με το Off, στο οποίο η υφέρπουσα σε όλο το άλμπουμ τζαζ αναφορά βγαίνει στην επιφάνεια, καταλήγοντας σε ένα παιχνιδιάρικο τζαμάρισμα. Η σύνθεση κλείνει με ένα φοβερό sample, όπου η μπάντα δικαιολογεί την απόφασή της να μην εμπλέξει τους στίχους στη μουσική της, κάνοντας παράλληλα ένα σατιρικό πολιτισμικό και πολιτικό σχόλιο. 

Πριν κάποια χρόνια είχα παρακολουθήσει μία ζωντανή εμφάνιση των Aton.ality στον Βόλο και μου άρεσαν πολύ, αλλά στο στούντιο καταφέρνουν να ακουστούν πιο ολοκληρωμένοι, χωρίς να προδίδουν τη live αίσθηση. Μου φαίνεται πάρα πολύ αξιόλογο ότι επιλέγουν να προσφέρουν δωρεάν τη μουσική τους, σε ψηφιακή μορφή. Ωστόσο, ομολογώ πως θα έδινα χρήματα για να αγοράσω το άλμπουμ τους σε μία πιο χειροπιαστό format, ακόμα και σε βινύλιο... γιατί όχι; 

Ο Βόλος χρειάζεται καλλιτέχνες σαν τους Aton.ality, οι οποίοι μας ξεκαθαρίζουν ότι ζούμε σε μία πόλη με πλούσια πολιτιστική παράδοση και αναμφίβολη ροκ σφραγίδα.