10 άλμπουμ για το 2018

Προχθές το απόγευμα είχα την ευκαιρία να απολαύσω μία απλή, μα αξιομνημόνευτη εμπειρία: βρέθηκα για καφέ με μια παρέα ανθρώπων οι οποίοι δραστηριοποιούνται με τη μουσική από ποικίλα μετερίζια - ραδιόφωνο, έντυπο, διαδίκτυο. Αυτούς τους ανθρώπους τους λογαριάζω, όχι απλά συνεργάτες, αλλά και φίλους. Σκεπτόμενος αυτή την συνάντηση, κατέληξα στο πρώτο για αυτό το εδώ το κείμενο αλλά απαράλλαχτο στο πέρασμα του χρόνου συμπέρασμα: η ενασχόληση με τη μουσική δημιουργεί ένα αλισβερίσι με ουσιαστικούς ανθρώπους, που από μόνο του αποτελεί μια μεγάλη πνευματική, συναισθηματική και ηθική ανταμοιβή.

Συμπέρασμα νο2, το οποίο σχετίζεται πιο άμεσα με τις μουσικές κυκλοφορίες του 2018: πλέον η νέα μουσική που διατίθεται είναι ανεξάντλητη, λόγω και του κεντρικού ρόλου που έχει λάβει το διαδίκτυο στην όλη διαδικασία. Ωστόσο, ο συνειδητοποιημένος ακροατής θα περιπλανηθεί στον κόσμο της σύγχρονης μουσικής, ήρεμα και επιλεκτικά, χωρίς το άγχος των πολλών και βιαστικών ταξιδιών, αλλά προτιμώντας εκείνα που θα τον συναρπάσουν και τελικά θα τον ανταμείψουν. 

Έτσι κι εγώ, ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο, για το 2018 επέλεξα δέκα άλμπουμ τα οποία αποτέλεσαν το προσωπικό μου καταφύγιο από μία αγχωτική καθημερινότητα αλλά και ένα χώρο στοχασμού και συναισθημάτων. Κατά τη διάρκεια πολλών ακροάσεων μέσα στη χρονιά, αυτά τα άλμπουμ σταδιακά δέθηκαν με την ψυχολογία και την νοοτροπία μου, έγιναν τελικά ένα όχημα προς την κατανόηση αφενός αυτής της δύσκολης εποχής, αφετέρου του ίδιου μου του εαυτού, τη βαθύτερής μου ιδιοσυγκρασίας. 

01. Bato Bato - Bato Bato
02. RÅÅ ‎– Skånes Järnvägar
03. Dungen, Woods - Myths 003
04. Cayetano - Melanie
05. A.A.L. - 2012-2017
06. Les Cyclades - Les Cyclades
07. Mr. Fingers - Cerebral Hemispheres
08. Mildlife - Phase
09. Robohands - Green
10. Shakarchi & Stranéus – Steal Chickens From Men And the Future From God

Στη φετινή λίστα ξεπέρασα πια την ανασφάλειά που χαρακτήριζε αυτές των προηγούμενων 2-3 ετών, να συμπεριλαμβάνω δηλαδή άλμπουμ τα οποία, ναι μεν μου άρεσαν, αλλά θεωρούσα πως αντικειμενικά (;)  προσέφεραν κάτι σημαντικό στη σύγχρονη μουσική σκηνή. Αντιθέτως, στις δύο πρώτες θέσεις τις φετινής δεκάδας βρίσκονται LPs σύντομης διάρκειας, μινιμαλιστικού στιλ και ανεπιτήδευτης καλλιτεχνικής έκφρασης. 

Για τους Bato Bato του περκασιονίστα, παραγωγού και εικαστικού Julian Smith έχω γράψει πιο αναλυτικά, οπότε εδώ θα περιοριστώ να αναφέρω πως αυτή η δουλειά είναι εμφανώς αποτέλεσμα του ελεύθερου αυτοσχεδιαστικού παιχνιδιού των τριών συμμετεχόντων σε ένα αφαιρετικό jazzy downtempo ύφος, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό αλλά με ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.

Οι  RÅÅ τώρα, αποτελούν ένα προσωπικό project του κιθαρίστα των Cardigans Magnus Sveningsson, σε ενδοσκοπικά μονοπάτια ambient και kraut. Αυτό το αποκλειστικά ορχηστρικό άλμπουμ συντρόφευσε άπειρες ώρες δουλειάς και μελέτης. Ξεκινά ήσυχα, φέρνοντας στο νου τις συνεργασίες του Brian Eno με τους Cluster, ενώ σταδιακά κορυφώνεται με την εισαγωγή ενός ολοένα πιο δυναμικού funky motorik ρυθμού.

Στη φετινή λίστα, οι Σουηδοί έχουν την τιμητική τους, οπότε την επόμενη θέση καταλαμβάνει  η συνεργασία των Dungen με τους Αμερικάνους Woods, για την οποία επίσης μπορείτε να βρείτε μία πιο διεξοδική κριτική. Εδώ απλά να σημειωθεί ότι η σύμπραξη των δύο σχημάτων φέρνει στο σήμερα την προ 40-50 ετών μαγεία του γνήσιου μελωδικού ροκ αυτοσχεδιασμού.

Στην τέταρτη θέση έχουμε τον δικό μας Cayetano ή Γιώργο Μπρατάνη, ο οποίος με την έβδομη full-length κυκλοφορία του, Melanie δίνει την καλύτερη του ως τώρα δουλειά. Σε αυτό το concept άλμπουμ, ο Cayetano περνάει τα πλούσια σε εγκεφαλικότητα και συναίσθημα διδάγματα του prog/ jazz rock των 60s-70s μέσα από το πρίσμα της δικής του αναγνωρίσιμης downtempo electronica. Στο παρακάτω mini documentary μας εξηγεί ο ίδιος καλύτερα:

Ακριβώς στη μέση της δεκάδας φιγουράρει το project του αγαπημένου Nicolas Jaar, Against All Logic, με τη συλλογή που φέρει τον λιτό τίτλο 2012-2017. Εδώ ο Jaar αφήνει, σε ένα πρώτο επίπεδο, τις αυτοαναφορικές καταστάσεις του Space Is Only Noise και του Sirens, για να παρουσιάσει κορυφαία tracks ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής, γεμάτα με ζεστά grooves, ουσιώδη πειραματισμό και ψαγμένα samples. Μα, η γνωστή του μελαγχολία υφέρπει, καταλήγοντας σε μια βιωματική αίσθηση χαρμολύπης.

Στo νο6 της λίστας μας βρίσκεται ομώνυμο ντεμπούτο των Les Cyclades, για το οποίο επίσης έχω αφιερώσει ένα ξεχωριστό αρθράκι. Οι Les Cylcades, όπως οι ίδιοι τουλάχιστον δηλώνουν, μας έρχονται από τα γειτονικά καλά Νερά! Δημιουργούν μία πρωτόλεια και σουρεαλιστική electronica, που οφείλει πολλά τόσο στον ήχο του Chicago όσο και σε εκείνο του Detroit, αφήνοντας όμως το σκηνικό να κυλήσει πιο ήπια, χωρίς εντάσεις και με εύστοχο πειραματικό τόνο.

Τη σκυτάλη παίρνει ο μέγας Larry Heard, που μετά από πολλά χρόνια επανήλθε με το κλασικό ψευδώνυμο Mr. Fingers, κυκλοφορώντας  το  διπλό άλμπουμ Cerebral Hemispheres. Όπως φανερώνει ο τίτλος του, κάθε ένα από τα δύο μέρη του άλμπουμ  απευθύνεται σε διαφορετικό κομμάτι της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Στο πρώτο μισό, ακούμε νυχτερινή και εξομολογητική deep house, με στοιχεία jazz, disco και afro, ενώ στο δεύτερο μισό γίνεται στροφή σε φουλ τριπαρισμένη και πολυεπίπεδη acid house. Δίσκοι σαν αυτόν υπενθυμίζουν πως η house μουσική ανταγωνίζεται στα ίσια την καλλιτεχνική ουσία της τζαζ και του ροκ.

Στην όγδοη θέση θα συναντήσουμε τo ντεμπούτο Phase των Αυστραλών Mildlife. Η κριτική του Πέτρου Παπαδογιάννη, για λογαριασμό του Progrocks.gr είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική, οπότε εγώ απλά να συμπληρώσω ότι, χάρη στο πρωτότυπο πάντρεμα ανάμεσα σε disco, jazz και krautrock, οι Mildlife κατόρθωσαν να φέρουν κοντά τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα των προγκρεσιβάδων και των ντισκόβιων χιπστεράδων! Βέβαια το πιο εντυπωσιακό τους κομμάτι δεν βρίσκεται στο άλμπουμ Phase, αλλά κυκλοφόρησε ξέχωρα ως single με τίτλο Phase ii:

Στην προτελευταία θέση βρίσκεται το ντεμπούτο Green του Robohands ή Andy Baxter . Ακολουθώντας τα χνάρια του περσινού εξαιρετικού LP Antiphon του Alfa Mist, ο Robohands επιδίδεται σε χαμηλόφωνο τζαζίστικο hip hop, που συχνά ξεγλιστρά και στη liquid funk˙  τα ζεστά beats και τα απλά μελωδικά θέματα είναι αμφότερα βουτηγμένα σε μία αιθέρια ambient ατμόσφαιρα. Επίσης, έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ δυνατό drummer:

Για το 10 το καλό της λίστας, επέλεξα μια δισκογραφική δουλειά την οποία άκουσα σχετικά πρόσφατα, αλλά με ενθουσίασε. Στο άλμπουμ τους με τον τρελό τίτλο Steal Chickens From Men And the Future From God, οι Σουηδοί house παραγωγοί Shakarchi και Stranéus παρουσιάζουν μια σειρά από tracks που ξεφεύγουν από την πεπατημένη, καθώς αξιοποιούν, με έναν φαινομενικά πριμιτιβιστικό αλλά στην ουσία ευφυή τρόπο, samples από ένα ευρύ φάσμα της μαύρης μουσικής. Αποτέλεσμα είναι μία ορεξάτη και αισιόδοξη ματιά στην τέχνη και στη ζωή την ίδια.

Τελικά, μάλλον το μεγαλύτερο πρόβλημα κάθε λίστας με τα προτιμώμενα άλμπουμ της χρονιάς είναι ότι ίσως, μετά από κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, προκύψουν σκέψεις αναθεώρησης και αλλαγών. Στην απέραντη γη της μουσικής του 2018 κρύβονται ακόμα πολλά άλμπουμ που περιμένουν υπομονετικά την ανακάλυψή τους. Αυτός ο κόσμος της μουσικής, αποτελεί αντίβαρο στον απαισιόδοξο και βίαιο κοινωνικοπολιτικό κατρακύλισμα που βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Για του λόγου το αληθές, ακούστε και δείτε:

πηγή αρχικής εικόνας

Καλή Χρονιά!

And Now For Something Completely Different: best of 2018 | part 2: Gus Ar

Ορίστε και το δεύτερο μέρος των καλύτερων άλμπουμ του 2018, σύμφωνα με την ραδιοφωνική εκπομπή And Now For Something Completely Different, που ακούμε κάθε Δευτέρα 21.00-23.00 στον Nova Fm 106 της Μαγνησίας. 

Μετά τον Γιώργο Ζούκα, σειρά παίρνει ο έτερος παραγωγός Κώστας Αργύρης - γνωστός στο Fb και ως Gus Ar - παρουσιάζοντας τις δέκα δικές του επιλογές από τις κυκλοφορίες του έτους.

Ένας εκλεκτικός συνδυασμός από ambient, πειραματικό ροκ, τζαζ, indie και ψυχεδέλεια.
Υ.Γ.: Κωστή, για το κείμενό σου επέλεξα μια εικόνα, χριστουγεννιάτικη, ροκ και ειρωνική. Ελπίζω να σ' αρέσει!


Anna Von Hausswolff – Dead Magic

Η Σουηδή Anna Von Hausswolff μας χαρίζει ένα επιβλητικό, μυστηριώδες και σκοτεινό άλμπουμ πειραματικής ambient, συνεχίζοντας υπέροχα την σκανδιναβική παράδοση. 

Low – Double Negative

Στο τελευταίο τους άλμπουμ, οι θρύλοι της αμερικάνικης indie σκηνής διαφοροποιούν αρκετά τον ήχο τους, κρατώντας όμως τα συναισθήματα αναλλοίωτα, καθώς η γνωστή μελαγχολική και εσωστρεφής διάθεση αυτή τη φορά εκφράζεται μέσα από θορυβώδη ambient ηχοτοπία. Η αλήθεια είναι πως για πρώτη φορά απορροφήθηκα τόσο έντονα από τη μουσική των Low.

V.A Brownswood Recordings – We Out Here

Φοβερή συλλογή της Brownswood  του Gilles Peterson, μία από τις εταιρείες-στιλοβάτες του φρέσκου τζαζ ήχου που συνεχώς εξελίσσεται, χωρίς να χάνει το σταθερό του βάδισμα. Από τις πολλές αξιόλογες συμμετοχές ξεχώρισα τους Shabaka, τη Nubya Garcia και τους Kokoroko.

Dungen and Woods – Myths 003

Μια συνεργασία που επαναφέρει στη ροκ μουσική τη γνήσια μελωδία και τοποθετεί αριστοτεχνικά την ειλικρίνεια της ψυχεδέλειας των 60s και των 70s στο 2018. Το single Turn around αποτελεί αναμφίβολα το κιθαριστικό pop-ίζον κομμάτι της χρονιάς .

The Coral – Move through the Dawn

Αν και το εξώφυλλο του πιο πρόσφατου άλμπουμ των Coral είναι άθλιο, η μουσική συνταγή ευτυχώς δεν αλλάζει: ρυθμικές κιθάρες, μελό γυρίσματα στα ρεφραίν και μία δόση νοσταλγίας. Προτείνω να ακούσετε αυτό το άλμπουμ, πίνοντας ένα ωραίο πρωινό ή απογευματινό καφεδάκι…

BEAK - >>>

Παλιέ μου σύντροφε, Geoff Barrow, όλα πάνε πρίμα! Μπλέκεις επιτυχημένα κινηματογραφική ατμόσφαιρα με ψυχεδέλεια και krautrock… αλλά με τους Portishead τι θα γίνει;

Marc Ribot - Songs of Resistance 1942 – 2018

«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων» και ο Mark Ribot συμπληρώνει «κάθε κίνημα το οποίο έχει κερδίσει κάτι, είχε τραγούδια». Χρειάζεται κάτι άλλο;

Skinshape – Filoxiny

60s-70s ψυχεδέλεια,  folk και  funk,  όλα καλομαγειρεμένα στην εμπνευσμένη μαρμίτα του Skinshape. 

US Girls – In a Poem Unlimited

Οι US Girls δημιουργούν pop με ουσία, και στιχουργική ουσία μάλιστα. Οι αναφορές σε Blondie και Kate Bush είναι αισθητές και απολαυστικές. Τελικά, έχουμε να κάνουμε με έναν pop δίσκο για όλη την οικογένεια. 

Black Rebel Motorcycle Club – Wrong Creatures

Οι B.R.M.C. μπαίνουν λόγω φανέλας , καθώς το Wrong Creatures αποτελεί ένα τυπικό δικό τους άλμπουμ, από αυτά που σε κάνουν να σκέφτεσαι αν χρειάζεσαι μαύρο δερμάτινο τζάκετ . Το τραγούδι Haunt πράγματι θα στοιχειώνει τις απανταχού best of B.R.M.C. λίστες.

And Now For Something Completely Different: best of 2018 | part 1: George Loukas

Ο τίτλος της ραδιοφωνικής εκπομπής των Γιώργου Ζούκα και Κώστα Αργύρη, ο οποίος φυσικά προέρχεται από το κλασικό φιλμ των Monty Pythons, πέρα από πλέον καθιερωμένος είναι και εύστοχος: κάθε Δευτέρα 21.00-23.00 στον Nova Fm 106, το ντουέτο εξερευνά με ειλικρίνεια, πρωτοτυπία και γνώση τη μουσική επικαιρότητα, προσφέροντας μία διαφορετική ματιά, όχι μόνο στο τοπικό (βολιώτικο-θεσσαλικό), αλλά και στο πανελλήνιο ραδιοφωνικό σκηνικό.

Έτσι, οι δύο συνεργάτες και φίλοι μου εμπιστεύτηκαν τις επιλογές τους με τα καλύτερα – κατά τη γνώμη τους – άλμπουμ του 2018. 

Ξεκινάμε με τον Γιώργο Ζούκα ή, κατά Fb, George Loukas, που μου στέλνει άρθρο του με τα καλύτερα της χρονιάς για τέταρτη φορά παρακαλώ!



Idris Ackamoor & The Pyramids – An Angel Fell (Strut Records)

Ξεκίνησαν στα μέσα των 70's, κυκλοφόρησαν 3 δίσκους εκστατικής spiritual jazz και για 40 χρόνια δεν ξανακούστηκαν. Το 2011 επέστρεψαν για τα καλά, με το An Angel Fell να αποτελεί τον τρίτο δίσκο από την επανεμφάνιση τους. Τα μονοπάτια γνωστά, ένα blend από Αφρικανική πολυρυθμικότητα με jazz, dub, space age αναφορές, προσεκτικά συνταιριασμένα ώστε να μην κουράζουν και να τ' απολαμβάνει κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος σε τέτοια ακούσματα.

Calibro 35 – Decade (Record Kicks)

Στην 6η κυκλοφορία τους και τη συμπλήρωση 10 χρόνων στο χώρο, οι Calibro 35 εμπλουτίζουν τον ήχο τους επιστρατεύοντας πνευστά, έγχορδα και κρουστά για την επίτευξη μιας ορχηστρικής αισθητικής. Ιταλική cult μπάντα, με την μουσική ιστορία που έχει η Ιταλία, και κινηματογραφικές αναφορές είναι η συνταγή της επιτυχίας. Μια ακρόαση θα σας πείσει.

Mr. Fingers – Cerebral Hemispheres (Alleviated Records)

Στα νέα της επιστροφής του Larry Heard στη δισκογραφία μόνο αδιάφορες δεν μπορείς να μείνεις. Βέβαια και ο δίσκος, εδώ που τα λέμε, δε σου αφήνει περιθώρια! Χαρακτηριστικές μπασογραμμές, ευφυής συνθετική απλότητα και απαλά φωνητικά που μιλάν στην ψυχή σου. Έτσι καταφέρνει  εδώ και 30+ χρόνια να προσφέρει την πάντα φρέσκια άποψή του για την ηλεκτρονική. Εύγε!

Kamasi Washington – Heaven & Earth (Young Turks)

Η ενδιαφέρουσα περίπτωση της jazz του Kamasi Washington αψηφά κάθε στεγανό περί τυποποίησης και επιστρέφει οργιαστική, μεγαλειώδης και πιο δυναμική από ποτέ. Απλωμένα, χορταστικά κομμάτια συνθετικής και εκτελεστικής αρτιότητας στα οποία αναπνέουν 40 και πλέον χρόνια μουσικής ιστορίας. 

CAMP COPE – How to Socialize & Make Friends (Poison City Records)

Είναι φορές που δε χρειάζεσαι πολλά πράγματα για να έχεις καλό αποτέλεσμα. Απλότητα, αμεσότητα, μετέφηβική αφέλεια και ειλικρίνεια. Απόλαυσα αυτόν τον δίσκο γι' αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά του και για τον εξομολογητικό του χαρακτήρα. 

Kadhja Bonet – Childqueen (Fat Possum Records)

Ένα σπάνιο μουσικό ταξίδι ανακάλυψης του εαυτού σου με οδηγό την αιθέρια φωνή της Kadhja. Στιγμές εξομολόγησης στιγματισμένες από τη θερμή χρωματική παλέτα της soul και της jazz. Ένα κέντημα γεμάτο δημιουργική ευαισθησία. Η Kadhja είναι αποκάλυψη!

Loop Vertigo – Neocortex (Black Athena)

Με το κύμα της UK Jazz να επιστρέφει δυναμικά και να μην αφήνει ανεπηρέαστη την παγκόσμια σκηνή, απολαμβάνουμε μοναδικές κυκλοφορίες όλο και συχνότερα. Κάπου εκεί κατατάσσω το ντεμπούτο των δικών μας Loop Vertigo. Ήχος βασισμένος στα drums του Αλέξανδρου Σταυρόπουλου και τα synths του Δημήτρη Μούτσιου, δημιουργεί  συνθέσεις δαιδαλώδεις, σκοτεινές και λαχταριστές. 

The Lewis Express – The Lewis Express (ATA Records)

Δίσκο το δίσκο η ATA Tecords εδραιώνει την αγάπη της για τη soul, jazz, funk περασμένων ετών χρησιμοποιώντας αναλογικές τεχνικές ηχογράφησης, μίξης και τυπώματος δίσκων, ώστε η ζεστασιά του ήχου των 70s να επικαιροποιείται μοναδικά μέσα από κάθε κυκλοφορία της. Οι Lewis Express το επιβεβαιώνουν.

Jimi Tenor – Order Of Nothingness (Philophon)

Εξωτική Φινλανδική μουσική, από ένα μάστορα στο είδος. Ο Jimi Tenor μπορεί να μην σώσει τη μουσική, αλλά σίγουρα χαρίζει κάθε φορά αξιομνημόνευτους δίσκους. Όταν αποφασίζει δε να εξερευνήσει και τον εξωτισμό άλλων χωρών από το στούντιο της Philophon -τελευταία όλα και συχνότερα, τότε μόνο ο ακροατής μπορεί να βγει κερδισμένος! 

Ernesto Chahoud – Taitu (Soul-Fuelled Stompers From 1960s-1970s Ethiopia)

Ο Λιβανέζος υπερδραστήριος σύντροφος Dj που αναζητεί τους τρόπους διασκέδασης στην Αιθιοπία των 60s – 70s και μαζεύει σε αυτή τη συλλογή, που δεν πρέπει να λείπει από τους λάτρεις της soul˙ αριστουργήματα. 

Shawn Lee And The Soul Surfers - Shawn Lee And The Soul Surfers (Silver Fox Records)

Οι μουσικές περιπλανήσεις του Shawn Lee είναι γνωστές και υπέρ του δέοντος ευπρόσδεκτες. Αυτή τη φορά τον οδήγησαν στη Ρωσία και στη συνεργασία του με τους Soul Surfers. Μεστός ήχος ψυχεδελικής funk, δυναμικά κοψίματα στα drums και συνθέσεις από το μέλλον. Ο Shawn μπορεί να είναι ο κουλ τύπος που θα ήθελες ν' αράξετε για μπύρες, αλλά όταν πρόκειται για μουσική δεν χαρίζει κάστανα.

Dungen & Woods - Myths 003 (2018, Mexican Summer)

Λίγες μέρες πριν εκπνεύσει το 2018, πήρα τελικά την απόφαση να γράψω για ένα από τα αγαπημένα μου φετινά άλμπουμ, το οποίο βέβαια συμπεριλαμβάνεται στη δεκάδα των καλύτερων LPs του έτους. Πρόκειται για το  Myths 003, προϊόν συνεργασίας των Αμερικάνων Woods και των Σουηδών Dungen. Πιο συγκεκριμένα, οι επικεφαλής των Dungen, Gustav Ejstes και Reine Fiske  και των Woods, Jeremy Earl και Jarvis Taveniere, ένωσαν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας την τρίτη συνέχεια για τη δισκογραφική σειρά Myths της εταιρείας Mexican Summer. Στο πλαίσιο της σειράς Marfa Myths, παρουσιάζονται συνεργασίες καλλιτεχνών που έχουν συμμετάσχει στο ετήσιο ροκ φεστιβάλ Marfa του Texas.  




Ο πρώτος λόγος για τον οποίο, σταδιακά μέσα στο 2018, ξεχώρισα τη συγκεκριμένη συνεργασία ήταν το πλέγμα ολοένα θετικότερων συναισθημάτων που μου άφηνε σε κάθε ακρόαση. Σε έναν κόσμο δύσκολο που οδηγά εύκολα στην περίσκεψη ή, ακόμα και στην απαισιοδοξία, αυτός ο δίσκος λες κι έστρεψε το δικό μου, τουλάχιστον, νου σε βασικές ανθρώπινες αξίες: στην ευτυχία, στη συνεργασία, στην κατάφαση στη ζωή.

Βέβαια, αυτή η πορεία συναισθήματος και νοοτροπίας για την οποία βάζει πλώρη το Myths 003 είναι αποτέλεσμα μιας πηγαίας καλλιτεχνικής σύμπραξης των δύο συγκροτημάτων, στα οποία  δόθηκε η πλήρη ελευθερία να αυτοσχεδιάσουν και να δομήσουν βήμα-βήμα τις επτά συνθέσεις του άλμπουμ.  Έτσι, ο ψυχεδελικός ροκ ήχος ξεδιπλώνεται σε όλο του το μεγαλείο: από το pop άσμα Turn Around, που φέρνει έναν καλιφορνέζικο αέρα των late 60s, ως το krautrock τζαμάρισμα του St. George, που μοιάζει να παίχτηκε και ηχογραφήθηκε μονομιάς σε ένα στούντιο πλάι στον Ρήνο… 

Μαζί με αυτές τις αναφορές, οπωσδήποτε αξίζει να αναφερθούν οι επιρροές από το ρηξικέλευθο μείγμα jazz rock, folk, world music και avant-garde που κατόρθωσαν κυρίως οι Arbete Och Fritid και οι Archimedes Badkar στη Σουηδία της δεκαετίας του ‘70. Ακούστε, για παράδειγμα,  πόσο αριστοτεχνικά περνάνε οι nordic μελωδίες, παιγμένες με φλάουτο στο εναρκτήριο Loop και με πιάνο στο έτερο (μετά το Turn Around) τραγούδι του άλμπουμ Jag Ville Va Kvar. 

Εδώ, ας μου επιτραπεί εδώ να ξεφύγω για λίγο από την παρουσίαση του άλμπουμ των Dungen και Woods, για να σας φανερώσω το εξής αίτημα: όποιος τυχόν γνωρίζει κάποια τρέχουσα μπάντα που να συνεχίζει επάξια, αλλά και εξελίσσει το στιλ των Arbete och Fritid, των Archimedes Badkar και άλλων παρόμοιων συγκροτημάτων, ας επικοινωνήσει μ’ οποιοδήποτε τρόπο μαζί μου! 

Κλείνοντας την παρέκβαση και μαζί ολόκληρη τη μουσικοκριτική του Myths 003, ας σημειωθεί το προφανές: οι συμμετέχοντες σε αυτό το project δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο στο ψυχεδελικό ροκ και ευρύτερα στη μουσική σκηνή και νομίζω πως το γνωρίζουν πολύ καλά. Ωστόσο, φτάνουν σε ένα σπάνιο στις μέρες μας κατόρθωμα: να ξαναβρούν με σεβασμό και δημιουργικότητα και, με τεχνική αρτιότητα και αυθορμητισμό, αυτή την αυτοσχεδιαστική ευφορία που κυριαρχούσε στη ροκ μουσική των late 60s – early 70s. Βέβαια, η ρίζα όλης αυτής της ευφορίας είναι το κοινωνικοπολιτικό και υπαρξιακό όραμα εκείνης της απίθανης εποχής, ένα όραμα που στο Myths 003 προβάλλεται έμμεσα, αλλά πολύ εμφατικά.

Magical Mystery Tour - episode 02 | Paranoise Radio

Second time for Magical Mystery Tour: Dubby downtempo disco & kraut punk electronics against opression and junk culture, in favour of free and positive human expression.

Every 4 weeks, Friday 18.00-20.00 (gr time) on Paranoise Radio.

Tracklist

01. Shimshon Miel - Nueiba Nueiba
02. Kruder & Hunter - Addicted To Ganja (Original Mix)
03. Steve Cobby - Babylon On The Hudson
04. Cruisin' Gang - Chinatown (Architeq Acid Mix)
05. Ashra - Morgana Da Capo
06. Beanfield - Keep On Believing
07. Bison  - Familiar Stranger (Baldelli & Dionigi Remix)
08. The Diaphanoids - What The Fuck Do You Want With Us, Eathlings?
09. Kazino - Binary
10. C.A.R. -  Cholera (Anna Lann Runway Edition)
11. Alexander Robotnick - Dance Boy Dance
12. Psychic Youth - The Future Now
13. Jah Wobble, Jaki Liebezeit, Holger Czukay - How Much Are They?
14. Rheingold - Dreiklangsdimensionen
15. Råå  - Till minne av William Onyeabor
16. The Flying Lizards - Money (That's What I Want)
17. Elvis Costello - This Year's Girl
18. The Clash - Magnificent Dance 
19. LCD Soundsystem - (We Don't Need This) Fascist Groove Thang
20. La Düsseldorf - Cha Cha 2000