Ας φανταστούμε μια πόλη στην άκρη της Μεσογείου. Ονομάζεται Palios και αν ταξιδέψουμε για αυτήν, παράλληλα κάνουμε ένα ταξίδι στον χρόνο. Θα περπατήσουμε μονοπάτια κρυμμένα απ’ το δικό μας παρόν και σίγουρα στο τέλος τους δεν θα μας περιμένει το αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε στα γνωστά μας μέρη. Ταξιδεύουμε για το Palios και στ’ αυτιά μας έρχονται μελωδίες οικείες μα ξεχασμένες…
Σε ένα τέτοιο οδοιπορικό μας καλεί το ντουέτο του κιθαρίστα Ryan Francesconi και της βιολίστριας Mirabai Peart, στο άλμπουμ τους Road To Palios που κυκλοφόρησε το 2012, από τη δισκογραφική Bella Union. Οι δύο μουσικοί επιμελούνται εφτά ακουστικών ορχηστρικών συνθέσεων, που διακρίνονται από δυνατές μελωδίες, υψηλή τεχνική αρτιότητα, αλλά και απρόσμενες επιρροές.
Το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ, Parallel Flights, κινείται σε αμερικάνικα folk μονοπάτια, πάνω στην παράδοση του John Fahey, με κάποιες τζαζ πινελιές. Αλλά, από το δεύτερο κομμάτι και μέχρι το τέλος, τα διδάγματα της αμερικάνικης παράδοσης συμπλέκονται και συχνά υποχωρούν μπροστά στο κυρίαρχο στοιχείο της μουσικής παράδοσης της ανατολικής Μεσογείου. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, δυο καλλιτέχνες από τις ΗΠΑ έχουν σκύψει με μεράκι και δημιουργικότητα πάνω από τις μουσικές της Ελλάδας, των Βαλκανίων, της Ανατολής. Ακόμα και κάποιοι τίτλοι παραπέμπουν σε αυτόν τον γεωγραφικό χώρο και μουσικό κόσμο: For Christos, Pontic, Kalamatianos.
Έτσι, τα ουκ ολίγα δυτικά στοιχεία που ακούει κανείς στις συνθέσεις του ντουέτου, όχι μόνο από folk, αλλά και από κλασική και τζαζ, λες και αναβαπτίζονται μέσα από την μεγάλη παράδοση της Ανατολής. Για παράδειγμα, στο Pontic είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τα τζαζ μέτρα, ρυθμούς και γυρίσματα από τα αντίστοιχα παραδοσιακά. Μάλιστα ο ελαφρύς πειραματισμός που συχνά πυκνά χρωματίζει τις συνθέσεις, αναδεικνύει το εκλεκτικό μουσικό ύφος.
Ακούγοντας το άλμπουμ, σκέφτηκα την πιο ακουστική πλευρά των Lanterna ή την εκπληκτική πρώτη προσωπική κυκλοφορία του κιθαρίστα των Fates Warning, Jim Matheos, που τιτλοφορείται First Impessions (και προτείνω να ακούσετε), να συνδυάζεται με το στιλ του Ross Daly.
Αλλά, σημαντικό είναι ότι αυτό το πράγματι ιδιαίτερο ηχητικό πάντρεμα γίνεται με τις καλύτερες των προθέσεων. Ο ακροατής μπορεί να διακρίνει την απλότητα και την ειλικρίνεια των συνθέσεων και του παιξίματος: δυο πολύ καλοί μουσικοί βρίσκονται στο στούντιο και χωρίς να κάνουν επίδειξη γνώσεων και τεχνικής, φτιάχνουν μουσική που δημιουργεί ένα συναίσθημα ηρεμίας και ρεμβασμού. Στη δημιουργία μιας τέτοιας ατμόσφαιρας βοηθάει και η καθαρή, κρυστάλλινη παραγωγή. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως στο Road To Palios δεν υπάρχει εναλλαγή συναισθημάτων. Όπως σε κάθε ταξίδι, έτσι και σε αυτό που οδηγεί στην πόλη του Palios, κάποιες μέρες είναι ηλιόλουστες, με καθαρό ουρανό, κάποιες άλλες θυμωμένες με συνοφρυωμένα σύννεφα και καταιγίδες...
Επιλογικά, να σημειώσω ότι το ψάξιμο και ο πλούτος που χαρακτηρίζουν αυτό το άλμπουμ θα μπορούσαν να εκτιμηθούν δεόντως από έναν ειδικό στην παραδοσιακή μουσική της Μεσογείου και της Ανατολής, γενικότερα νομίζω πως οι μουσικολόγοι θα είχαν πολλά να σχολιάσουν. Παρόλα αυτά, είμαι σίγουρος πως ο καθένας από μας στο Road To Palios θα βρει κάτι οικείο, μια γήινη ευγένεια που έχει κρυφτεί πίσω από τη σκόνη μιας δύσκολης εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου