Mike Patton - Mondo Kane (2010 - Ipecac Recordings)

Ο Mike Patton είναι γνωστός στους περισσότερους ως τραγουδιστής και επικεφαλής των Faith No More, της πρωτοποριακής μπάντας των 90s η οποία κατάφερε να συνταιριάξει τον σκληρό ήχο του hard rock με το smooth στοιχείο του soul. Ιδιαίτερα τυχεροί όσοι παρακολούθησαν τον κ. Patton και την παρέα του στο φετινό Eject το οποίο πραγματοποιήθηκε 13 Ιουλίου του 2010 στην πρωτεύουσα.

Ωστόσο, εδώ ο εκκεντρικός αυτός καλλιτέχνης ανοίγεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Βέβαια για όσους παρακολουθούν την πορεία του, καμιά κίνηση του Mike Patton δεν προκαλεί πλέον έκπληξη, καθώς στην μετά- Faith No More εποχή έχει καταπιαστεί με το trip hop, το noise, την jazz και τον πειραματικό ήχο και έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως ο βασιλιάς του θορύβου John Zorn από την μία πλευρά και ο drummer των Slayer Dave Lombardo από την άλλη.

Αλλά ας έρθουμε στο προκείμενο. Στο τελευταίο του άλμπουμ που τιτλοφορείται Mondo Cane, ο Mike Patton αποκαλύπτει μια ακόμα πτυχή των καλλιτεχνικών του ενδιαφερόντων, διασκευάζοντας έντεκα ιταλικά τραγούδια από τις δεκαετίες του 50 και του 60. Τον καινοτόμο τραγουδιστή συνοδεύει μια ορχήστρα 65 ατόμων, η οποία περιλαμβάνει αξιοπρόσεκτους σολίστ και ονομάζεται Filarmonica Arturo Toscanini. 

Easy listening μουσικές, νοσταλγία και ρετρό διάθεση από έναν μπροστάρη του πειραματισμού; Φυσικά τόσο η lounge ατμόσφαιρα, όσο μια νοσταλγία για τον παλιό καλό καιρό είναι δυο στοιχεία παρόντα. Ο Patton χάρις στις εκπληκτικές φωνητικές του δυνατότητες και τον πλούσιο συναισθηματισμό του, αποδίδει τα τραγούδια υποδειγματικά, σαν ένας crooner από τα παλιά. Σε αυτό βέβαια βοηθάει και η πολυμελής ορχήστρα, με αποτέλεσμα να ακούς έναν Frank Sinatra του ιταλικού τραγουδιού. 

Αλλά ο Mike Patton δεν αρκείται σε αυτό. Με σεβασμό στο αρχικό υλικό του, εισάγει στοιχεία από τον δικό του οικείο μουσικό κόσμο: κάποιες ηλεκτρονικές πινελιές στις ενορχηστρώσεις τραβάνε το ενδιαφέρον του προσεκτικού ακροατή, για παράδειγμα η εισαγωγή του Il Cielo In Una Stanza, ενώ το τραγούδι Urlo Negro μεταμορφώνεται από γερές δόσεις hard rock και έναν Patton να δίνει ρέστα στα brutal φωνητικά, τα οποία παρεμπιπτόντως έρχονται σε μία όμορφη αντίθεση με τη pop μελωδία. 

Έτσι ο Mike Patton με το Mondo Cane δίνει ένα άλμπουμ που μπορεί να ακουστεί τόσο από έναν εραστή της ρετρό μουσικής (ίσως και από τους γονείς, ακόμα και τους παππούδες μας), αλλά και από έναν ανοιχτόμυαλο ακροατή metal ήχου… Πάντως εμείς στο "Mondo Cane" εντοπίσαμε την γοητεία του κλασικού μέσα από διόλου ξεπερασμένες μουσικές οδούς, και τελικά ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2010. 

πρώτη δημοσίευση: Ιούλιος 2010