21/12/14

Επιλεγμένο hip hop από το 2014 (1)

Όπως έχω ξαναγράψει, το hip hop είναι ένα από τα πιο εμπορικά χειραγωγημένα μουσικά είδη. Από τη δημιουργία του σχεδόν, εκεί στις αρχές των 80s, ξεκίνησε και η προσπάθεια ώστε αυτή η πηγαία  καλλιτεχνική έκφραση των αφροαμερικανών να στριμωχτεί μέσα στην ασφυκτική συσκευασία ενός εμπορικού προϊόντος στα μέτρα των μεγάλων δισκογραφικών.  Το τραγικό είναι πως, ως ένα μεγάλο βαθμό, τα οικονομικά συμφέροντα κατάφεραν να επιβληθούν, μετατρέποντάς τη hip hop μουσική σε μια σειρά παροδικών καταναλωτικών τάσεων, μια μόδα που ανά περίοδο και χρονιά επιστρατεύει κάθε μέσο και τέχνασμα, από γυμνά γυναικεία οπίσθια μέχρι δήθεν προχωρημένη καλλιτεχνική οπτική για να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στο προσκήνιο, θυσιάζοντας στον βωμό της φήμης και της οικονομικής επιτυχίας κάθε αληθινά καλλιτεχνική σπίθα. 

Την κατάσταση ήρθε να σώσει το κίνημα του underground hip hop, το οποίο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 80 αγωνίζεται να δώσει στο συγκεκριμένο μουσικό είδος μια κατεύθυνση πιο καλλιτεχνική, πιο γνήσια, πιο προοδευτική και τις περισσότερες φορές πολιτικά συνειδητοποιημένη. Για να το γράψουμε πιο απλά, το hip hop στα χέρια και στο στόμα του κάθε ατάλαντου MC μπορεί να εκπέσει σε έναν οπαδικό ύμνο νεοπλουτισμού και μισογυνισμού, ενώ στην περίπτωση ενός Talib Kweli ή ενός Mos Def να αναχθεί σε μια κριτική ανάλυση της πραγματικότητας, μια πολιτική καταγγελία, σε ένα έργο τέχνης. 

Μέσα στο 2014 κατάφερα να εντοπίσω κάποια αξιόλογα hip hop τραγούδια, έξι από τα οποία και θα παρουσιάσω παρακάτω, τραγούδια που – κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον – πληρούν τις προαναφερθείσες ποιοτικές προδιαγραφές. Τα τέσσερα από τα έξι ανήκουν στο γιαπωνέζικο jazzy hip hop, το οποίο κατά κύριο λόγο διαμόρφωσε ο μακαρίτης πλέον Nujabes, μέσα από τα την ανεξάρτητη δισκογραφική του εταιρεία HydeOut Recordings. Στον Nujabes είναι αφιερωμένη η μόλις 5η ανάρτηση αυτού εδώ του blog, δημοσιευμένη τον μακρινό Απρίλιο του 2011. Πιστεύω πως αυτή η ομάδα των Γιαπωνέζων καλλιτεχνών ανανεώνει τη hip hop μουσική, συνδυάζοντας με προσωπικό τρόπο τις αξίες της underground σκηνής με μια πιο intellectual και αρτίστικη άποψη. 


Nomak feat. Paulie Rhyme - Make A Change


 
Ο μυστηριώδης Γιαπωνέζος παραγωγός Nomak μετά από πλήρη απουσία σχεδόν τεσσάρων ετών επέστρεψε με ένα εξαιρετικό single, με το τραγούδι Make A Change, όπου συνεργάζεται με τον Αμερικάνο MC Paulie Rhyme. Ένα πνεύμα δυναμικό και αγωνιστικό εκφράζεται μέσα από τζαζίστικες μελωδικές γραμμές, κοφτά και στιβαρά beats και ένα ανεπαίσθητο στοιχείο από την γιαπωνέζικη παράδοση. Η ενορχήστρωση είναι πλούσια, ενώ η παραγωγή προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, τέλος το rapping του Paulie Rhyme αναδεικνύει όλη αυτή την ανησυχία για το παρόν κι ακόμα περισσότερο το μέλλον της ανθρωπότητας, αλλά και την πίστη στις θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες. 


Ακούστε το Make A Change βλέποντας οπωσδήποτε το υπέροχο βίντεο που το συνοδεύει.
 

Yasiin Gaye - Inner Travellin' Man

  
Yasiin Bey είναι το νέο ψευδώνυμο του γνωστού και αγαπημένου Mos Def, μια καλλιτεχνική και όχι μόνο επιλογή, μέσα από την οποία ο σημαντικός MC θέλει να εκφράσει πιο συνειδητά την ισλαμική θρησκευτική και φιλοσοφική του στάση. Η αλλαγή του ονόματος συνέβη μέσα στο 2011 και από τότε ο κύριος Yasiin Bey μας έχει προσφέρει μερικά εξαιρετικά τραγούδια, αλλά και μια δυνατή ερμηνεία υποκριτικής, ως ένας πάλαι ποτέ εγκληματίας των γκέτο που μεταμορφώθηκε σε Καθολικό ιερέα, στον έκτο κύκλο της γνωστής τηλεοπτικής σειράς Dexter

Βέβαια, το όνομα του καλλιτέχνη του συγκεκριμένου άσματος είναι Yasiin Gaye. Κάτω από αυτό το παρατσούκλι, φιλοξενείται η προσπάθεια του παραγωγού Amerigo Gazaway να δημιουργήσει ένα ολόκληρο άλμπουμ στο οποίο να συνδυάζει, μέσα από την τεχνική του mash-up, τραγούδια του Mos Def/ Yasiin Bey με αυτά του Marvin Gaye. Το τελικά διπλό άλμπουμ αποτελεί μια ευρύτερη απόπειρα να έρθουν κοντά η κλασική 70s soul με το underground hip hop της τελευταίας εικοσαετίας, καθώς συχνά μπλέκονται και samples άλλων καλλιτεχνών και των δύο περιόδων της μαύρης μουσικής.  Ωστόσο, παρόλο που τόσο η φαντασία όσο και η τεχνική του Amerigo Gazaway είναι αδιαμφισβήτητες, το άλμπουμ στην ολότητά του γίνεται κάπως κουραστικό.  Αλλά ορισμένα μεμονωμένα κομμάτια είναι ως και ιδιοφυή, όπως το Inner Travellin Man, στο οποίο συνδυάζονται το Travellin’ Man του Mos Def με το Inner City Blues του Marvin Gaye. Μια νοερή βόλτα με δυο μεγάλους καλλιτέχνες, στη χειμωνιάτικη πόλη ανάμεσα σε κτίρια και δέντρα στο χρώμα της γης.

Η συνέχεια του άρθρου εδώ.

φωτογραφία: Jamel Shabazz, Not Standing Anytime 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου